کلاسه پرونده: 556/83
شاکی:خانم فاطمه ملااسماعیلی
موضوع:ابطال شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 وزارت آموزش و پرورش
تاریخ رای:یکشنبه 2 اردیبهشت 1386
شماره دادنامه: 53
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست و لایحه تکمیلی آن اعلام داشته است، در تاریخ 1382/7/5 از مرخصی معذوریت موضوع ماده 26 آییننامه مرخصیها استفاده نمودم و پس از آن مبتلا به بیماری صعب العلاج که به تایید کمیسیون پزشکی رسیده گردیدم. شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 1383/3/16 فوقالعاده ویژه معلمان را شامل معلمانی که به طور تمام وقت به تدریس اشتغال دارند اعلام نموده که به نظر میرسد مغایر با مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها و ماده 3 قانون ترویج تعذیه با شیر مادر است. چرا که این مواد تصریح به تعلق کلیه حقوق و مزایا داشته و در حکم اشتغال به کار است و استدلال مدیرکل امور اداری در خصوص مرخصی معذوریت غیر موجه میباشد و با استناد به مواد فوقالذکر وضعیت اینجانب در حکم شاغل به کار محسوب و قانونگذار این افراد را مستحق دریافت حقوق و مزایا دانسته است. بنابمراتب تقاضای ابطال شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 1383/3/16 را دارد. مدیرکل امور اداری وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 21/6543/710 مورخ 1384/2/3 اعلام داشتهاند، طبق تصریح مصوبه شماره 2552/ت29933ه مورخ 1383/1/26 هیات وزیران و بند یک طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان موضوع بخشنامه شماره 38611/1800 مورخ 1383/3/10 سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور یکی از شرایط شمول طرح به معلمان، اشتغال به تدریس تمام وقت آنان میباشد. از طرفی مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها ناظر بر فعل مستخدمینی است که بدواً و در زمان اشتغال از فوقالعادههای مربوطه طبق مقررات برخوردار شده و برای آنان حقی ایجاد شده باشد و سپس به لحاظ بیماری و استفاده از مرخصی استعلاجی قطع شده باشد. در صورتی که شاکی در زمان ابلاغ طرح و اجرای آن (سال 1383) عملاً اشتغال به کار و تدریس تمام وقت نداشتهاند. ضمن آنکه فوقالعاده ویژه جزء فوقالعادههای غیر مستمر تلقی میگردد که براساس ضوابط و مقررات قابل پرداخت است و استمرار پرداخت آن نیز مستلزم حفظ کیفیت ارایه خدمات و کارآیی کارکنان مشمول مطابق ضوابط مربوط میباشد. هیات عمومـی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور روسا و مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب دیـوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشـاوره بـا اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رای مینماید.
رای هیات عمومی
نظر به اینکه حسب ماده 6 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه 1370 تصویب ضوابط مربوط به برقراری و پرداخت فوقالعاده موضوع ماده مذکور به عهده هیات وزیران محول شده و به موجب مصوبه شماره 2552/ت29933 ه مورخ 1383/1/24 هیات دولت پرداخت فوقالعاده مذکور مقید و مشروط به تدریس معلمان به طور تمام وقت و تحقق و اجتماع شرایط مربوط گردیده است و اینکه فوقالعاده فوقالذکر از نوع مزایای مستمر محسوب نمیشود، بنابراین بند یک شق (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 1383/3/16 وزارت آموزش و پرورش که اشتغال تمام وقت به تدریس را شرط تعلق فوقالعاده ویژه اعلام داشته است مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات قانونی مربوط نمیباشد.
