تصویب نامه شماره 30322 مورخ 1362/06/20 هیات وزیران
هیئت وزیران در جلسه مورخ 1362/6/9 بنا به پیشنهاد شماره 2987/31 مورخ 1362/4/26 وزارت راه و ترابری آئین نامه استخدامی مستخدمین شرکت خدمات هوائی کشور «آسمان» مشتمل بر 50 ماده و 34 تبصره را بشرح زیر تصویب نمودند.
فصل اول ـ کلیات
ماده 1 ـ تعاریف
الف ـ منظور ازکلمه شرکت دراین آئیننامه شرکت خدمات هوایی کشور آسمان است که بموجب لایحه قانونی راجع به تشکیل شرکت خدمات هوائی کشور آسمان مصوبه 59/4/5 شورای انقلاب اسلامی ایران تأسیس گردیده است.
ب ـ استخدام شرکت عبارت از پذیرفتن شخص حقیقی به خدمت رسمی در شرکت است.
پ ـ خدمت شرکت عبارت از اشتغال بکاری است که مستخدم بموجب حکم رسمی مکلف به انجام آن می گردد.
ت ـ حکم رسمی عبارت از دستور کتبی مقامات صلاحیتدار شرکت بعنوان مستخدم در حدود قوانین و مقررات مربوطه.
ث ـ شغل عبارت از یک سلسله وظائف و مسئولیت های مرتبط و مستمر و مشخص است که از طرف شرکت بعنوان کار واحد شناخته شده باشد.
ج – پست ثابت سازمانی عبارت از محلی است که در تشکیلات شرکت بطور مستمر برای یک شغل و ارجاع آن به یک مستخدم درنظرگرفته شده اعم از این که دارای متصدی یا بدون متصدی باشد.
چ ـ شغل موقت ـ شغلهائی که جنبه استمرار ندارند بعنوان شغل موقت شناخته شده و استخدام اشخاص بطور رسمی برای تصدی این مشاغل ممنوع است.
ح ـ ارتقاء رتبه (ارتقاء گروه) عبارتست از انتصاب به شغلی که طبقه شغلی آن دررتبه بالاتر قراردارد یا براساس طرح طبقه بندی مشاغل به سبب احراز شرایط تحصیلی یا تجربه مقرر در طرح طبقه‌بندی مشاغل در طبقه شغلی که رتبه آن بالاتر است قرار بگیرد.
خ ـ ترفبع (اعطاء پایه) ـ عبارتست از احراز پایه بالاتر.
د ـ انتقال عبارت از تغییر واحد محل خدمت یا تغییر محل خدمت (انتقال به شعب داخل یا خارج شرکت) مستخدم است که درهرمورد با تغییر پست سازمانی وی توأم خواهد بود.
ز ـ مأموریت عبارتست از:
(1 ) محول شدن وظیفه موقت به مستخدم غیرازوظیفه اصلی که در پست ثابت سازمانی خود دارد
(2) اعزام مستخدم بطورموقت به وزارتخانه‌ها و سایرمؤسسات یا اعزام به سازمان های بین‌المللی که دولت ایران عضویت آنها را پذیرفته یا سازمان هائی که‌دولت ایران شرکت در آنها را مقتضی بداند.
(3) اعزام مستخدم برای طی دوره‌های آموزشی یا کارآموزی در داخل یا خارج کشور.
ماده 2 ـ کارکنانی که از سایر سازمانهای دولتی به این شرکت مأمور می شوند در صورت حفظ پست سازمانی قبلی ودریافت حقوق از سازمان متبوع تابع مقررات استخدامی سازمان متبوع خود خواهند بود و در صورتی که بدون حفظ پست سازمانی به این شرکت مأمور و در مدت مأموریت از این شرکت حقوق دریافت نمایند از لحاظ پرداخت حقوق و مزایا برابر مقررات استخدامی شرکت با آنان رفتار خواهد شد.
ماده 3 ـ مستخدمینی که برای تصدی یکی ازپست های ثابت سازمانی شرکت استخدام شده یا می شوند مشمول مقررات این آئیننامه خواهند بود.
ماده 4 ـ مستخدمینی که برای تصدی مشاغل موقت و مدت معین بخدمت شرکت درآیند به موجب قراردادهائی استخدام خواهند شد که نمونه آن بتصویب مجمع عمومی شرکت میرسد.
ماده 5 ـ تشکیلات و پست های ثابت سازمانی شرکت وهر نوع تغییرات بعدی در آن و حذف یا ایجاد مشاغل مستمر با تصویب هیئت مدیره شرکت خواهد بود.
ماده 6 – استخدام اتباع بیگانه تابع مقررات مربوط در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. این افراد بطورقراردادی استخدام خواهند شد و تابع قرارداد استخدامی خود با شرکت خواهند بود.
فصل دوم ـ ورود به خدمت و آموزش و انتصابات
ماده 7 ـ پست های خالی مستمر شرکت که دارای بودجه مصوبه باشند در صورت امکان بوسیله مستخدمین شاغل و یا آماده به خدمت واجد شرائط اشغال می گردد و شرکت فقط در صورتی اقدام به استخدام مستخدم جدید می نماید که در یکی از واحدها پست خالی با بودجه مصوبه موجود بوده و نتوان از بین مستخدمین شاغل کسی را که واجد شرائط احراز لازم باشد برای تصدی آن برگزید.
ماده 8 ـ داوطبان استخدام برای تصدی مشاغل شرکت باید دارای شرایط زیر باشند:
الف ـ داشتن حداقل سن 18 سال تمام و حداکثر 40 سال تمام برای کلیه مشاغل و حداکثر 45 سال تمام سن در مورد مشاغل تخصصی
ب ـ تابعیت ایران
پ ـ دارا بودن یکی از ادیان رسمی کشور
ت ـ نداشتن سابقه محکومیت جزائی مؤثر قانونی
ث ـ دارا بودن حداقل، مدرک تحصیلی پایان دوره ابتدائی
ج ـ دارا بودن شرائط برای احراز شغل مورد نظر براساس ضوابط تعیین شده طبق طرح طبقه‌بندی مشاغل شرکت.
چ – داشتن صحت مزاج و توانائی انجام کاری که برای آن استخدام می شود بر اساس معیارها و ضوابط مدون پزشکی شرکت.
ح ـ انجام خدمت زیر پرچم در صورت مشمول بودن یا معافیت قانونی
خ – عدم اعتیاد به استعمال مواد مخدر ومبتلا نبودن به امراض ساری
ماده 9 ـ استخدام اشخاص برحسب احتیاج از طریق امتحان یا مسابقه یا هر دو بنابر روش و صلاحدید شرکت با توجه به اصل شایستگی بعمل می‌آید.
ماده 10 ـ داوطلبانی که درامتحان یا مسابقه قبول شوند، یک دوره آزمایشی بمدت 3 ماه تا شش ماه را طی خواهند کرد ودر پایان دوره آزمایشی خدمت آنان تثبیت شده تلقی گردیده و دوره آزمایشی جزو دوران خدمت آنان محسوب می شود مگر آن که ضمن دوره آزمایشی صالح برای ابقاء درخدمت مورد نظر، تشخیص داده نشوند که در این صورت به خدمت آزمایشی آنان خاتمه داده می شود. به افرادی که به خدمت آزمایشی آنان خاتمه داده می شود حقوق و مزایای مرخصی استحقاقی استفاده نشده پرداخت خواهد شد.
تبصره 1 ـ دوره آزمایشی افرادی که می باید قبل از تصدی پست ثابت سازمانی مربوطه برنامه‌های آموزشی یا کارآموزی بگذرانند پس از پایان برنامه‌های مذکور‌شروع خواهد شد و در صورت تثبیت خدمت آنان، دوران آموزشی یا کارآموزی نیز جزو دوران خدمت آنان محسوب می شود.
تبصره 2 ـ مدت دوره آزمایشی موضوع این ماده در مورد مستخدمین مشاغل خلبانی، کمک خلبانی و مهندسی پرواز براساس ضوابط واستانداردهای بین‌المللی پرواز و با توجه به انواع هواپیماها برطبق نظامنامه‌ای تعیین و پس از تصویب هیئت مدیره شرکت قابل اجراء خواهد بود.
ماده 11 ـ شرکت با توجه به احتیاجات خود و در حدود خط مشی مصوب هیئت مدیره و طبق نظامنامه هائی که به تصویب هیئت مدیره می رسد برنامه‌های‌آموزشی و یا کارآموزی لازم را تنظیم و به هزینه خود به مورد اجراء خواهد گذاشت.
ماده 12 ـ شرکت موظف است در مواقع معین که کمتر از یک بار درسال نباشد شایستگی و استعداد مستخدمین خود را مورد ارزیابی قرارداده و نتیجه را در پرونده استخدامی آنان منعکس سازد. این سنجش بنحوی صورت خواهد گرفت که موجب ارشاد و معرف استحقاق مستخدم برای تغییر شغل، ارتقاء رتبه یا تغییر پایه، دریافت پاداش، لزوم گذرانیدن دوره کارآموزی و یا آموزش جدید باشد.
تبصره ـ اجرای مفاد این ماده طبق نظام نامه‌ای خواهد بود که توسط شرکت تهیه و به تصویب هیئت مدیره می رسد.
فصل سوم – حقوق و مزایا
ماده 13 ـ شرکت مکلف است با هماهنگی سازمان امور اداری و استخدامی کشور براساس اهمیت وظائف، مسئولیتها و شرائط احراز شغل از لحاظ معلومات و تجربه کلیه مشاغل مستمر خود را ارزیابی و طبقه بندی نموده و در رتبه‌های مربوطه قرار دهد.
تبصره 1 ـ طرح طبقه بندی مشاغل که شامل شرح وظائف و شرائط احراز طبقات مشاغل و فهرست تخصیص طبقات مشاغل به رتبه‌ها و نحوه ارزیابی مشاغل و‌دستورالعمل اجرائی طرح طبقه‌بندی مشاغل می باشد، توسط شرکت تهیه و پس از تصویب هیئت مدیره شرکت بمورد اجراء گذاشته می شود.
تبصره 2 ـ در مواردی که ضرورت ایجاب کند که در طرح طبقه‌بندی مشاغل و یا قسمتی از آن اصلاح بعمل آید و یا مشاغل مستمر جدید ایجاد شود اصلاحیه و‌طرح طبقه بندی مشاغل مستمر جدید باید به ترتیب مندرج در تبصره (1) بالا تهیه و به تصویب برسد.
ماده 14 ـ حقوق مستخدمین غیرپروازی و کادرعملیاتی پرواز (خلبان ـ کمک خلبان ـ مهندس پرواز) و خدمات پروازی (مهمانداران) طبق جداولی که با رعایت ماده 1 لایحه قانونی حداقل و حداکثر حقوق مستخدمین دولت مورخ 1358/2/4 تعیین می گردد به پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب شورای حقوق و دستمزد قابل پرداخت است.
ماده 15 ـ چنانچه نوع کار و وظائف ومسئولیت های بعضی مشاغل ایجاب نماید که مبالغی علاوه برحقوق به کارکنان پرداخت شود مبلغی بعنوان فوق‌العاده شغل به شاغلین آن مشاغل با رعایت مقررات لایحه قانونی مربوط به حداکثر و حداقل حقوق مستخدمین دولت و براساس مقررات مربوطه قابل پرداخت‌میباشد.
تبصره 1 ـ چنانچه شرایط بازار کار و تخصص برخی مشاغل ایجاب کند که مبلغی بیش از حداکثر مندرج در لایحه مذکور به مستخدمین شاغل مذکور پرداخت شود بایستی بر اساس مقررات تبصره 2 الحاقی به ماده یک لایحه قانونی مربوط به حد اکثر و حداقل حقوق مستخدمین دولت مصوب جلسه 1358/10/15شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران در این مورد کسب مجوز بعمل آید.
تبصره 2 ـ فوق‌العاده شغل مادامی قابل پرداخت است که مستخدم در شغلی که مزایای مزبور به آن تعلق می گیرد انجام وظیفه کند.
تبصره 3 – تعیین مشاغل مستحق دریافت فوق‌العاده شغل موضوع این ماده و همچنین میزان حداقل و حداکثر فوق‌العاده شغل قابل پرداخت بهر یک از مشاغل مورد نظر به پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب شورای حقوق و دستمزد خواهد بود.
تبصره 4 – تشخیص مزایای مستمر که باقتضای شغل مورد تصدی در زمان تصویب این آئین نامه در شرکت مورد عمل است و یا باید به مستخدم پرداخت شود با پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب مجمع عمومی شرکت خواهد بود و تا زمان تعیین فوق‌العاده شغل مزایای مستمرجایگزین آن خواهد بود.
ماده 16 – بافرادی که به استخدام شرکت در می‌آیند باستناد شغلی که برای آن استخدام میشوند در پایه یک رتبه شغلی مربوطه قرار می گیرند و می توانند با رعایت شرائط این آئین نامه تا آخرین پایه رتبه شغلی خود ارتقاء یابند. مگر آن که دارای سوابق خدمت مؤثر در رشته شغلی مربوطه باشند که در این صورت پایه مناسب با سوابق خدمت قبلی به آنها داده می شود.
تبصره – نحوه احتساب سوابق خدمت قبل از استخدام مستخدمین بر طبق نظامنامه‌ای تعیین و پس از تصویب هیئت مدیره قابل اجراء خواهد بود.
ماده 17 – در صورت رضایت‌بخش بودن خدمات هر یک از مستخدمین مشمول این آئین نامه شرکت مکلف است بازاء هر یک سال خدمت یک پایه به آنان ترفیع دهد و چنانچه مستخدم خدمات برجسته انجام داده باشد بجای یک پایه می توان استثنائاً دو پایه به وی ترفیع داد.
تبصره – خدمات رضایت بخش و برجسته با ضوابطی که در نظامنامه موضوع تبصره ذیل ماده 12 این آئین نامه تعیین می شود سنجش خواهد شد.
ماده 18 – ارتقاء مستخدم از یک رتبه به رتبه بالاتر با رعایت شرایط زیر خواهد بود:
الف – در رتبه جدید پست ثابت سازمانی بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب – مستخدم شرایط احراز شغل رتبه جدید را دارا باشد.
تبصره- مستخدمینی که ارتقاء رتبه یافته یا می‌یابند در پایه‌ای از رتبه جدید قرارخواهند گرفت که در رتبه قبلی دارا بوده‌اند. در مواردی که پایه قبلی مستخدم دررتبه جدید وجود نداشته باشد، آخرین پایه رتبه جدید به آنان اعطاء می شود.
ماده 19 – هر گاه شغلی بلاتصدی وجود داشته و مستخدم واجد شرائط احراز مقرر در طرح طبقه بندی مشاغل برای تصدی آن وجود نداشته باشد شرکت می تواند از‌میان مستخدمین شاغل در رشته شغلی مربوطه یک نفررا با رعایت موارد زیر جهت تصدی آن شغل برگزیند و تا زمانی که مستخدم شرائط احراز شغل مذکور را نداشته باشد او را در شغل مورد تصدی با عنوان کفالت ابقاء نماید.
الف – تفاوت طبقه شغلی موجود مستخدم با طبقه شغلی بلاتصدی بیش از دو رتبه نباشد. مگر در مواقع ضروری و نیاز مبرم که در این صورت باید مراتب به‌تصویب هیئت مدیره برسد.
ب – در صورت نداشتن مدرک تحصیلی لازم (عمومی و تخصصی) مقرر در طرح طبقه‌بندی مشاغل بازاء هر یک سال کمبود تحصیلات تا دیپلم دارای یک سال تجربه و تحصیلات بالاتر ازدیپلم و تخصصی دو سال تجربه در رسته شغلی بلاتصدی باشد.
پ – در صورت تصدی شغل بلامتصدی مستخدم از مزایای شغل جدید برخوردار خواهد بود ولی طبقه و پایه شغلی او تغییر نخواهد کرد مگر با احراز شرائط شغل جدید.
ماده 20 – در صورت ضرورت و با رضایت مستخدم می توان پستی در رتبه پائین‌تر به او ارجاع کرد در این صورت مستخدم در پایه‌ای از رتبه جدید قرار می گیرد که در رتبه قبلی دارا بوده است و تفاوت حقوق پایه رتبه قبلی با پایه رتبه جدید را دریافت خواهد کرد و در تعیین حقوق آمادگی بخدمت و حقوق بازنشستگی و وظیفه او مبنای محاسبه قرار می گیرد و در غیر این صورت مستخدم آماده بخدمت خواهد شد. هر نوع افزایش حقوق ناشی از ترفیع پایه این گونه مستخدمین بابت تفاوت های مذکور درفوق محسوب خواهد شد. ارتقاء رتبه مجدد مستخدمی که بترتیب فوق در رتبه پائین‌تر منصوب می شود تا بالاترین رتبه‌ای که قبلا‌ً دارا بوده است مجاز می باشد در این صورت در پایه‌ای از رتبه بالاتر قرار می گیرد که در رتبه پائین‌تر داشته است و تفاوت حاصله از ارتقاء رتبه او بابت تفاوت‌حقوق مذکور در فوق محسوب خواهد شد.
تبصره – مستخدمین مشاغل خلبانی، کمک خلبانی، مهندسی پرواز و مهمانداری را در صورت ضرورت و با موافقت مستخدم می توان در مشاغل غیر پروازی گماشت. در این صورت مستخدم از حقوق و مزایای مربوط به شغل جدید برخوردار خواهد شد.
ماده 21 – فوق‌العاده اضافه کار در قبال انجام کار اضافی تابع تصمیم کلی دولت در دستگاه‌های دولتی است. هر گاه چنین مجوزی وجود داشته باشد با رعایت حدود آن قابل پرداخت خواهد شد.
تبصره – میزان اضافه کار ساعتی و نحوه محاسبه آن در مورد مستخدمین مشاغل خلبانی، کمک خلبانی، مهندسی پرواز و مهمانداران از شمول این ماده خارج و بر اساس آئین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد هیئت مدیره شرکت به تصویب شورای حقوق و دستمزد می رسد.
ماده 22 – برقراری فوق‌العاده روزانه و فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، و محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت، اشتغال خارج از کشور، کسر صندوق، تضمین، نوبتکاری و همچنین پرداخت هزینه‌های رفت و برگشت، سفر، نقل مکان و هزینه پذیرائی به مستخدمین شرکت بر طبق آئین‌نامه‌هائی خواهد بود که به پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب شورای حقوق و دستمزد می رسد.
ماده 23 – پرداخت پاداش پایان سال و عیدی به مستخدمین و همچنین پرداخت پاداش پایان خدمت آنان تابع مقررات عمومی دولت است.
فصل چهارم – رفاه مستخدمین
ماده 24 – مستخدمین شرکت سالی سی روز تقویمی به تناسب مدت خدمت حق مرخصی با استفاده از حقوق و مزایای شغل و فوق‌العاده های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت، خارج از کشور و تضمین ماهانه را خواهند داشت.
ماده 25 – ادامه خدمت در مشاغل پروازی (خلبان، کمک خلبان و مهندس پرواز) منوط به حفظ سلامت مستخدمین مشمول این آئین نامه در طول مدت خدمت‌خواهد بود تا زمانی در مشاغل محوله باقی خواهند ماند که از سلامت جسمی و روحی لازم برای انجام وظیفه محوله برخوردار باشند.
تبصره 1 – تشخیص و تصدیق سلامت جسمی و روحی مستخدمین متصدی مشاغل مذکوردراین ماده با کمیسیون پزشکی شرکت خواهد بود. ضوابط مربوط به تشخیص و تصدیق سلامت جسمی و روحی این گونه مستخدمین با تبعیت از معیارهای بین‌المللی پزشکی هوائی توسط شرکت تدوین و تعیین خواهد شد.
تبصره 2 – شرکت مکلف است از پزشک یا پزشکانی که واجد شرایط قانونی صلاحیت تشخیص و تصدیق سلامت جسمی و روحی مشاغل خلبانی، کمک‌خلبانی و مهندسی پرواز بر اساس معیارهای بین‌المللی پزشکی هوائی باشند استفاده نماید.
تبصره 3 – هرگاه رأی صادره کمیسیون پزشکی شرکت در مورد مستخدمین مشاغل خلبانی، کمک خلبانی و مهندسی پرواز مورد قبول مستخدم قرار نگیرد مستخدم می تواند با رعایت موازین قانونی موضوع را به سازمان هواپیمائی کشوری ارجاع نماید و رأی سازمان مذکوردر این مورد قطعی خواهد بود.
ماده 26 – مستخدمین شرکت که مشمول قانون تأمین اجتماعی می باشند در صورت ابتلاء به بیماری تابع مقررات مذکور در قانون تأمین اجتماعی خواهند بود.
تبصره 1 – چنانچه مدت بیماری مستخدم موضوع این ماده سه روز یا کمتر باشد مستخدم می تواند با تأئید پزشک معتمد شرکت از مرخصی استعلاجی با دریافت حقوق و فوق‌العاده‌های مربوط استفاده نماید. مجموع مرخصی استعلاجی مذکور در هرسال تقویمی حداکثر15 روزخواهد بود که این مدت قابل ذخیره برای سال بعد نخواهد بود.
تبصره 2 – مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری که بشرکت مأمور یا منتقل می شوند از لحاظ مرخصی استعلاجی تابع مقررات قانون مذکور‌خواهند بود.
تبصره 3 – حفظ پست سازمانی مستخدمی که از مرخصی استعلاجی با غرامت دستمزد استفاده می کند بیش از چهارماه الزامی نیست و چنانچه مدت استفاده از‌مرخصی استعلاجی با غرامت دستمزد از چهارماه تجاوز نماید و پس از بهبودی و مراجعت مستخدم شغلی برای ارجاع به وی وجود نداشته باشد مستخدم بحال آماده بخدمت درخواهد آمد.
تبصره 4 – ترتیب تشکیل و تعیین اعضای کمیسیون پزشکی موضوع تبصره 1 ماده 25 این آئین نامه و ترتیب رسیدگی و صدور رأی براساس نظامنامه‌ای خواهد‌بود که به تصویب هیئت مدیره شرکت می رسد. ولی درهر صورت چنانچه مستخدم بیمار مایل باشد و هزینه آن را تقبل نماید پزشک معتمد وی بعنوان یکی از‌اعضاء در کمیسیون پزشکی شرکت خواهد کرد.
ماده 27 – با مستخدمین مشاغل خلبانی، کمک خلبانی و مهندسی پرواز و مهمانداری که مشمول شرائط مذکور در ماده 25 این آئیننامه می گردند و یا قابلیت فنی پرواز را از دست می دهند برطبق نظامنامه‌ای که بتصویب هیئت مدیره شرکت و تأئید مراجع صلاحیتدار قانونی خواهد رسید، رفتار می شود.
ماده 28 – بانوان مستخدم مشاغل مهمانداری که باردار می شوند از تاریخی که قسمت پزشکی تعیین می کند از ادامه پرواز معاف خواهند بود و از تاریخ معافیت از پرواز تا هنگامی که طبق این ماده مشمول استفاده از مرخصی زایمان می شوند بر طبق نظامنامه‌ای که بتصویب هیئت مدیره شرکت خواهد رسید با آنان رفتارمی شود.
ماده 29 – مستخدم می تواند با موافقت مدیرعامل شرکت از مرخصی بدون حقوق که حداکثر آن در هرباراز یک سال تجاوز نخواهد کرد استفاده کند و در هر‌حال حداکثر مدتی که مستخدم شرکت در طول مدت خدمت خود می تواند از مرخصی بدون حقوق استفاده کند سه سال است.
تبصره 1 – نحوه استفاده از مرخصی بدون حقوق متناسب با سنوات خدمت و در ازاء هریک سال تمام خدمت دو ماه خواهد بود.
تبصره 2 – برای ادامه تحصیلات عالی و یا تحصیلات تخصصی در زمینه صنعت هواپیمائی حداکثر مرخصی بدون حقوق مقرر در این آئیننامه با تصویب هیئت مدیره تا دو سال دیگر قابل تمدید بوده و می تواند بطور یک جا پس ازسه سال تمام خدمت مورد استفاده قرارگیرد.
ماده 30 – مدت مرخصی بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی شود و مستخدمی که بر حسب مورد از مرخصی بدون حقوق بیش ازمدت‌مقرر در تبصره 1 این ماده استفاده کند در صورتی که پس از پایان مرخصی شغلی برای ارجاع وی موجود نباشد شرکت می تواند او را آماده به خدمت نماید.
تبصره – حفظ سمت ثابت سازمانی مستخدمی که بر حسب مورد بیش از مدت مقرر ذیل از مرخصی بدون حقوق استفاده کند الزامی نیست:
الف – مستخدم با سابقه خدمت 5 سال تمام و کمتر در شرکت تا 2 ماه.
ب – مستخدم با سابقه خدمت بیش از 5 سال تمام تا ده سال تمام در شرکت تا 4 ماه.
پ – مستخدم با سابقه خدمت بیشتر از10 سال تمام در شرکت تا 6 ماه.
ماده 31 – نحوه استفاده ازمرخصی‌های مندرج در این آئیننامه براساس نظامنامه‌هائی خواهد بود که به تصویب هیئت مدیره شرکت می رسد.
ماده 32 – شرکت به طرق مقتضی در تأمین شرائط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار و همچنین کمک به امور تعاونی و رفاه مستخدمین اقدامات لازم را بعمل خواهد آورد. نحوه اجرای این ماده بموجب طرحی خواهد بود که با توجه به مقررات مربوطه به تصویب مجمع عمومی می رسد.
فصل پنجم – بازنشستگی و وظیفه
ماده 33 – مستخدمین شرکت مشمول کلیه حمایت های مقرر در قانون تأمین اجتماعی و تغییرات و اصلاحات بعدی آن خواهند بود.
فصل ششم – پایان خدمت
ماده 34 – مستخدم شرکت می تواند با اعلام قبلی ازخدمت شرکت استعفاء کند مدت اعلام قبلی برای قبول استعفای مستخدم با توجه به شغلی که به او ارجاع شده است توسط شرکت تعیین میشود که درهرحال از سه ماه بیشترنخواهد بود مگر در مورد متصدیان برخی ازمشاغل تخصصی و مسئولان واحدهای‌شرکت که ممکن است با تصویب مدیرعامل مدت اعلام قبلی برای قبول استعفا حداکثر تا شش ماه به مستخدم اعلام شود. در هیچ موردی استعفای مستخدم رافع تعهدات او در برابر شرکت نخواهد بود. استعفاء از تاریخی تحقق می یابد که شرکت کتباً با آن موافقت کند و مستخدمی که استعفاء داده است موظف است درمدت مقرر اعلام قبلی درمحل خدمت خود حاضر شود و در پایان این مدت استعفای او قبول شده تلقی می گردد. چنانچه مستخدمی که استعفاء داده است درمدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر نشود عدم حضور مستخدم مزبور ترک خدمت محسوب و با او طبق ماده 35 این آئین نامه رفتارمی شود.
تبصره 1 – به مستخدمی که طبق مفاد این ماده مستعفی شناخته شود کلیه حقوق و مزایای شغل او بابت مدت مرخصی استحقاقی استفاده نشده پرداخت می شود.
تبصره 2 – مستخدمی که طبق مقررات این آئین نامه ازخدمت شرکت معاف گردد و یا مستعفی شناخته شود در صورت احتیاج استخدام مجدد او درشرکت فقط برای یک بار دیگربا اجازه مدیرعامل شرکت بلامانع است.
ماده 35 – در صورتی که مستخدم شرکت مدت یک ماه تمام بدون اطلاع و عذر موجه درمحل خدمت خود حاضر نشود از تاریخ ترک خدمت ازخدمت شرکت‌اخراج می شود و استخدام مجدد او بهرعنوان ممنوع است.
تبصره 1 – هرگاه مستخدم مذکوردراین ماده مدعی شود بعللی که خارج از حدود قدرت و اختیار او بوده و نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و یا‌عدم حضور خود را اطلاع دهد و ادعای او مورد قبول شرکت قرار نگیرد مستخدم می تواند شکایت خود را به ضمیمه مدارک مورد استناد به دادگاه بدوی اداری شرکت تسلیم کند.
دادگاه بدوی اداری مکلف است در اسرع وقت به شکایت مزبور رسیدگی و رأی مقتضی صادر نماید. در صورتی که رای دادگاه بدوی اداری حاکی از موجه بودن عذر مشارالیه باشد شرکت مکلف است مستخدم را به شغل قبلی و یا مشاغلی در ردیف شغل قبلی بازگردانیده و ایام غیبت را بر حسب مورد جزو ایام مرخصی استحقاقی و استعلاجی یا بدون حقوق وی منظور نماید و در صورتی که شغلی برای ارجاع به مستخدم موجود نباشد وی را از تاریخ پایان مرخصی آماده بخدمت نماید. رای دادگاه بدوی اداری دراین مورد اگر بر رد شکایت مستخدم صادر شده باشد ظرف سی روز از تاریخ صدور و ارسال ابلاغیه به آخرین نشانی محل سکونت مستخدم توسط مستخدم قابل ارجاع به دادگاه تجدید نظر اداری خواهد بود.
تبصره 2 – مفاد این ماده و تبصره 1 آن در صورتی قابل اجراست که قوانین و مقررات عمومی در این موارد وجود نداشته باشد.
ماده 36 – در صورتی که به تشخیص مجمع عمومی تقلیل فعالیت شرکت یا استفاده از روش های فنی و اداری جدید ایجاب کند که پست های ثابت سازمانی شرکت محدود شود و این محدودیت منجر به حذف پست های ثابت سازمانی در شرکت شود و پستی برای ارجاع به متصدیان این قبیل پست ها موجود نباشد مستخدمین مذکوربحال آماده بخدمت در می آیند.
تبصره – شرکت مکلف است طبق نظامنامه‌ای که بتصویب هیئت مدیره شرکت خواهد رسید فهرست مستخدمین آماده بخدمت را تنظیم و به سازمان امور‌اداری و استخدامی کشور اعلام دارد و تا زمانی که مستخدم آماده بخدمت در اختیار دارد برای تصدی پست هائی که جدیداً ایجاد می شود و یا بدون متصدی است از مستخدمین مزبور استفاده نماید و از لحاظ تخصصی برای احراز مشاغل دیگر امکانات آموزشی در اختیارآنان قرار دهد و در صورتی مجاز به استخدام جدید است که مستخدم آماده بخدمت واجد شرائط نداشته باشد.
ماده 37 – به مستخدمین شرکت که بحال آماده بخدمت در می آیند تا مدت شش ماه تمام حقوق رتبه و پایه مربوطه و بمدت ششماه دیگر نصف مبلغ مزبورپرداخت خواهد شد.
ماده 38 – شرکت مکلف است در صورتی که نتواند درمدت یک سال دوران آمادگی بخدمت، شغلی به مستخدمین آماده بخدمت ارجاع کند یا امکان انتقال آنان به سایر مؤسسات و سازمانهای دولتی فراهم نشود، اگر شروط بازنشسته شدن با دریافت حقوق بازنشستگی را طبق مقررات مربوطه دارا باشند آنان را بازنشسته کند و در غیراینصورت ازخدمت معاف نماید.
ماده 39 – هرگاه شرکت منحل شود و امکان انتقال مستخدمین شرکت به سایر مؤسسات و سازمان های دولتی یا بازنشسته نمودن آنها با پرداخت حقوق بازنشستگی طبق مقررات مربوطه میسر نباشد مستخدمین مذکور از خدمت معاف و حقوق دوران آمادگی بخدمت موضوع ماده 37 بطور یک جا به آنان پرداخت خواهد شد.
ماده 40 – به مستخدمینی که طبق مواد فوق‌الذکر ازخدمت شرکت معاف می شوند، مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق ماهانه در ازاء هر یک سال خدمت درشرکت بعنوان فوق‌العاده پایان خدمت بعلاوه حقوق و فوق‌العاده شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده بر مبنای دریافتی قبل از آمادگی بخدمت پرداخت‌خواهد شد. در احتساب سال های خدمت موضوع این ماده کسر دوازده ماه خدمت یک سال تمام محاسبه خواهد شد.
تبصره – در صورتی که سابقه خدمت مستخدم موضوع این ماده در شرکت کمتر از سه سال باشد سه سال تمام محسوب می شود.
ماده 41 – اشتغال افرادی که ازحقوق بازنشستگی و وظیفه سایر سازمان ها اعم از دولتی و غیردولتی برخوردارند بعنوان مستخدم رسمی شرکت ممکن نیست.
فصل هفتم – تطبیق وضع
ماده 42 – شرکت مکلف است رتبه و پایه مستخدمین رسمی خود را که در تاریخ تصویب این آئین نامه در خدمت دارد پس از اجرای مواد 13 و 15 این آئیننامه به استناد شغل مورد تصدی با احتساب کلیه سنوات خدمت دولتی و شرکت هائی که بموجب لایحه مصوب 1359/4/5 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران ادغام شده‌اند به ازاء هر یک سال یک پایه تعیین کند.
تبصره 1 – در صورتی که جمع حقوق ماهانه و مزایای مستمرمستخدم شرکت بیش از حقوق رتبه و پایه و فوق‌العاده شغلی باشد که طبق مقررات به وی تعلق می گیرد مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق حقوق و مزایا به او پرداخت می شود و درصورت افزایش حقوق و فوق‌العاده شغل به همان میزان از تفاوت تطبیق‌حقوق و مزایای او کسر می شود.
تبصره 2 – مستخدمینی که هنگام اجرای مقررات این فصل عهده‌دار شغلی نباشند آماده بخدمت می شوند.
فصل هشتم – مقررات مختلف
ماده 43 – مستخدمین شرکت مکلفند در ساعات تعیین شده از طرف شرکت در محل خدمت خود حضور یافته و وظائف محوله را انجام دهند. مقررات مربوط به حضور و غیاب مستخدمین بموجب نظامنامه‌ای تعیین و پس از تصویب هیئت مدیره شرکت بموقع اجرا گذارده خواهد شد.
ماده 44 – شرکت می تواند به تشخیص خود و براساس نظامنامه‌هائی که به تصویب هیئت مدیره شرکت خواهد رسید نسبت به اخذ یا تعیین میزان تضمین مستخدمینی که به صاحب جمعی نقدی یا جنسی شرکت منصوب می شوند و یا در برابر هزینه‌های آموزشی تعهد و تضمین خدمت میسپارند تصمیم مقتضی اتخاذ کند.
ماده 45 – مقررات و ضوابط مربوط به انتقال وهمچنین اعزام مستخدمین شرکت به مأموریت با رعایت مقررات مربوط بموجب نظامنامه‌هائی تعیین و پس از‌تصویب هیئت مدیره شرکت بموقع اجرا گذارده خواهد شد.
ماده 46 – مستخدمینی که بخدمت زیر پرچم و احتیاط احضار می شوند، هرگاه ظرف مدت 2 ماه پس از پایان خدمت خود را برای خدمت در شرکت معرفی نمایند. شرکت مکلف است مستخدمین مذکور را به کار گمارد و در صورتی که شغلی برای آنها وجود نداشته باشد آماده بخدمت خواهند شد. چنانچه مدت خدمت زیر پرچم و احتیاط این قبیل مستخدمین براساس قانون تأمین اجتماعی از لحاظ بازنشستگی و وظیفه جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب گردد شرکت مکلف است حق بیمه سهم خود را از این بابت به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت کند.
ماده 47 – رسیدگی به تقصیر و تخلف اداری و یا قصور مستخدمین در انجام وظیفه و تعیین مجازات آنها طبق نظامنامه‌ای خواهد بود که براساس مقررات عمومی در این زمینه به پیشنهاد هیئت مدیره به تصویب مجمع عمومی شرکت خواهد رسید.
تبصره – مفاد این ماده در صورتی قابل اجراست که قانون و مقررات عمومی شامل شرکت در این زمینه وجود نداشته باشد.
ماده 48 – در کلیه مواردی که مستخدم شرکت در مراجع صلاحیتدار قانونی کشور تحت تعقیب قرار گرفته و ازاتهامات منتسب برائت حاصل نماید شرکت او را مرجحاً در شغل قبلی و یا مشاغلی در ردیف شغل قبلی باز می گرداند. مدت عدم اشتغال مستخدم مذکور از این بابت جزء سابقه خدمت وی محسوب و حقوق ایام مزبور به او پرداخت می گردد و چنانچه شغلی برای ارجاع به مستخدم وجود نداشته باشد بحال آماده بخدمت در می آید.
ماده 49 – شرکت مکلف است حداکثر ظرف مدت یک سال از تاریخ تصویب این آئین نامه نظامنامه‌ها و طرح ها و دستورالعمل های اجرائی مذکوردراین آئیننامه را تهیه و تسلیم مقامات تصویب کننده نماید.
تبصره – تا زمانی که هریک ازنظامنامه‌ها و طرحها و دستورالعمل های اجرائی مربوط به تصویب مقامات مذکور در این آئیننامه نرسیده است مقررات سابق شرکت در آن مورد کماکان معتبر و قابل اجرا خواهد بود.
ماده 50 – هرگونه تغییرات بعدی در این آئیننامه با پیشنهاد هیأت مدیره شرکت و تصویب هیئت وزیران قابل اجرا خواهد بود.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر
