ماده واحده – به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می شود به موافقتنامه حمل و نقل بین المللی مواد غذایی فسادپذیر و تجهیزات خاص کاربردی برای اینگونه جا به جایی ها (مورخ یکم سپتامبر ۱۹۷۰ میلادی برابر با دهم شهریور ۱۳۴۹ هجری شمسی) به شرح پیوست مشتمل بر بیست ماده، سه ضمیمه و شش پیوست ملحق گردد و اسناد الحاق را نزد امین اسناد موافقتنامه تودیع نماید.
تبصره 1 – جمهوری اسلامی ایران طبق بند (۱) ماده (۱۶) موافقتنامه، خود را ملزم به ترتیبات موضوع بندهای (۲) و (۳) ماده (۱۵) آن در خصوص ارجاع به داوری هرگونه اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای آن که از طریق مذاکره حل و فصل نشود، نمی داند. ارجاع اختلاف به داوری صرفاً در صورت رضایت کلیه طرفهای اختلاف و با رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی ممکن می باشد. دولت جمهوری اسلامی ایران می تواند در هر مورد که ارجاع به داوری را برای حل و فصل هر اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای موافقتنامه به مصلحت بداند، با رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی، طبق قوانین مربوط اقدام نماید.
تبصره 2 – رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و بیست و پنجم (۱۲۵) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای اجرای این موافقتنامه الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین المللی مواد غذایی فسادپذیر و تجهیزات خاص
کاربردی برای اینگونه جا به جایی ها
طرفهای متعاهد، با امید به بهبود شرایط حفظ کیفیت مواد غذایی فسادپذیر در زمان جا به جایی آنها به ویژه در تجارت بین المللی، با توجه به اینکه بهبود این شرایط احتمالاً گسترش تجارت مواد غذایی فسادپذیر را ترغیب می کند، به شرح زیر توافق نمودند:
فصل ۱ – تجهیزات ویژه حمل و نقل
ماده ۱ – تجهیزات حمل و نقل بین المللی مواد غذایی فسادپذیر نباید به صورت تجهیزات روکش دار، سردسازی، سردسازی مکانیکی یا حرارتی طراحی شود مگر اینکه با استانداردها و تعاریف مندرج در ضمیمه (۱) این موافقتنامه مطابقت داشته باشد.
ماده ۲ – طرفهای متعاهد جهت حصول اطمینان از اینکه تجهیزات موضوع ماده (۱) این موافقتنامه برای مطابقت با استانداردهای گفته شده با مقررات پیوست های (۱)، (۲)، (۳) و (۴) ضمیمه (۱) این موافقتنامه بررسی و آزمایش شده اند، اقدامات لازم را اتخاذ خواهند نمود. هر یک از طرفهای متعاهد اعتبار گواهی های تأیید صادره طبق بند (۳) پیوست (۱) ضمیمه (۱) این موافقتنامه از سوی مقام صلاحیت دار طرف متعاهد دیگر را به رسمیت خواهد شناخت. هر یک از طرفها می توانند اعتبار گواهی های تأیید صادره طبق الزامات پیوست های (۱) و (۲) ضمیمه (۱) این موافقتنامه از سوی مقام صلاحیت دار دولتی غیر از طرف متعاهد را به رسمیت بشناسند.
فصل ۲ – استفاده از تجهیزات حمل و نقل خاص برای حمل و نقل بین المللی برخی مواد غذایی فسادپذیر
ماده ۳ –
۱ – مفاد ماده (۴) این موافقتنامه باید در مورد تمام جا به جایی های زیر اعم از اجاره ای، کرایه ای یا در تملک، که با رعایت مفاد بند (۲) این ماده به طور انحصاری از طریق ریلی، جاده ای یا ترکیبی از این دو انجام شده باشد، اعمال شود:
– مواد غذایی منجمد یا تحت انجماد سریع و
– مواد غذایی موضوع ضمیمه (۳) این موافقتنامه باشد حتی اگر تحت انجماد یا انجماد سریع نباشند، مشروط بر اینکه نقطه ای که کالاها یا تجهیزات حاوی آنها، در وسیله نقلیه ریلی یا جاده ای بارگیری شده و نقطه ای که در آن کالاها یا تجهیزات حاوی آنها از وسیله نقلیه مزبور تخلیه شده، در دو کشور مختلف باشد و نقطه ای که در آن کالا تخلیه شده، در قلمرو یک طرف متعاهد باشد.
در مورد جا به جایی های واقع در یک یا چند گذرگاه دریایی غیر از گذرگاهای موضوع بند (۲) این ماده، هر مسیر زمینی به طور مجزا در نظر گرفته خواهد شد.
۲ – مفاد بند (۱) این ماده باید در مورد گذرگاههای دریایی کمتر از یکصد و پنجاه کیلومتر اعمال شود به شرطی که کالاها با تجهیزات مورد استفاده در مسیرهای زمینی یا مسیرهای بدون انتقال بارگیری کالاها، حمل دریایی شده و این گذرگاه ها از یک یا چند مسیر زمینی موضوع بند (۱) این ماده پیش رفته باشد یا برود یا بین دو مسیر زمینی قرار گیرد.
۳ – با وجود مفاد بندهای (۱) و (۲) این ماده، طرفهای متعاهد نباید مفاد ماده (۴) این موافقتنامه را در مورد حمل و نقل مواد غذایی مورد نظر برای مصارف غیرانسانی، اعمال کنند.
ماده ۴ –
۱ – برای جا به جایی مواد غذایی فسادپذیر مندرج در ضمیمه های (۲) و (۳) این موافقتنامه، تجهیزات موضوع ماده (۱) این موافقتنامه باید مورد استفاده قرار گیرند مگر اینکه دمای پیش بینی شده در طول حمل و نقل، این تجهیزات را برای حفظ شرایط دمای تعیین شده در ضمیمه های (۲) و (۳) این موافقتنامه آشکارا غیرضروری تلقی کند. تجهیزات باید به گونه ای انتخاب و استفاده شوند که شرایط دمایی پیش بینی شده در ضمایم مذکور را بتوان در سراسر حمل و نقل رعایت کرد. علاوه بر این تمام اقدامات مقتضی باید به صورت عملی تر به ویژه درباره دمای مواد غذایی در زمان بارگیری و انجماد یا انجماد مجدد در طول مسیر یا سایر عملیات ضروری انجام شود. با این وجود مفاد این بند را تنها باید تا جایی اعمال کرد که با تعهدات بین المللی طرفهای متعاهد در خصوص موضوع حمل و نقل بین المللی به موجب کنوانسیون های مجرا در زمان لازم الاجراء شدن این موافقتنامه یا به موجب کنوانسیون های جایگزین برای آنها، مغایرت نداشته باشد.
۲ – اگر در طول حمل و نقل به موجب این موافقتنامه مفاد بند (۱) این ماده در رابطه با موارد زیر رعایت نشده باشد:
الف) مواد غذایی را پس از تکمیل حمل و نقل در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد را نتوان معدوم کرد مگر اینکه مقامهای صلاحیت دار مجوز معدوم کردن آن را طبق ضوابط بهداشت عمومی تلقی کنند و مگر اینکه شرایطی که مقامها ممکن است به هنگام ارائه آن به مجوز اضافه کنند اجابت شده باشد؛ و
ب) هر طرف متعاهد به دلیل ضوابط بهداشت عمومی یا پیشگیری و تا جایی که با سایر تعهدات بین المللی موضوع آخرین جمله بند (۱) این ماده مغایرت نداشته باشد از ورود مواد غذایی به قلمرو خود جلوگیری کرده یا ورود آنها را مشروط به شروطی کند که ممکن است تعیین کنند.
۳ – رعایت مفاد بند (۱) این ماده توسط حمل کنندگان، اجاره ای یا کرایه ای تنها تا جایی ضروری است که متعهد به تدارک یا عرضه خدمات مورد نظر برای تضمین چنین رعایتی شده باشد و چنانچه رعایت مذکور بستگی به انجام خدمات داشته باشد. اگر اشخاص دیگر اعم از حقیقی یا حقوقی متعهد به تدارک یا عرضه خدمات مورد نظر برای تضمین انطباق با مفاد این موافقتنامه شده باشند آنها به تضمین چنین انطباقی تا جایی که به انجام خدماتی که متعهد به تدارک یا عرضه آن شده اند مربوط می شود، ملزم خواهند بود.
۴ – در طول حمل و نقلی که مشمول مفاد این موافقتنامه است و برای آن نقطه بارگیری در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد واقع شده باشد، مسؤولیت رعایت الزامات بند (۱) این ماده، با رعایت مفاد بند (۳) این ماده، بر عهده اشخاص زیر است:
– در مورد حمل و نقل اجاره ای یا کرایه ای با شخص حقیقی یا حقوقی که طبق اسناد حمل و نقل، فرستنده است، یا در صورت نبود اسناد حمل و نقل با شخص حقیقی یا حقوقی که قرارداد حمل و نقل با حمل کننده منعقد کرده است.
– در سایر موارد، با شخص حقیقی یا حقوقی که حمل و نقل را انجام می دهد.
فصل ۳ – مقررات متفرقه
ماده ۵ – مفاد این موافقتنامه برای حمل و نقل زمینی بدون انتقال بار در بارگنج هایی (کانتینرهایی) اعمال نخواهد شد که در دسته دریایی حرارتی قرار دارند و حمل و نقل مزبور در گذرگاه دریایی به غیر از گذرگاه دریایی موضوع بند (۲) ماده (۳) این موافقتنامه، پیش رفته باشد یا برود.
ماده ۶ –
۱ – هر یک از طرفهای متعاهد تمامی اقدامات مناسب را برای تضمین رعایت مفاد این موافقتنامه اتخاذ خواهد نمود. نهادهای صلاحیت دار طرفهای متعاهد یکدیگر را از اقدامات عمومی اتخاذ شده در این رابطه آگاه خواهند نمود.
۲ – اگر یکی از طرفهای متعاهد نقض ارتکابی توسط فرد ساکن در قلمرو طرف متعاهد دیگر را کشف کند یا مجازاتی را برای چنین فردی اعمال کند، نهاد طرف نخست نهاد طرف دیگر را از نقض کشف شده و مجازات اعمال شده، مطلع خواهد نمود.
ماده ۷ – طرفهای متعاهد حق انعقاد موافقتنامه های دو یا چند جانبه را برای خود محفوظ می دارند به این شرط که مفاد مربوط به تجهیزات خاص و مفاد حاکم در مورد دمای مورد نیاز برای مواد غذایی خاص برای نگهداری در طول حمل و نقل، به ویژه به دلیل شرایط اقلیمی خاص، دقیق تر از آن مواردی باشد که در این موافقتنامه مقرر شده است. این مفاد باید تنها در حمل و نقل بین المللی بین طرفهای متعاهدی اعمال شود که موافقتنامه های دو یا چند جانبه موضوع این ماده را منعقد نموده اند. این موافقتنامه ها به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد و وی آنها را به طرفهای متعاهد این موافقتنامه هایی که امضاء کنندگان موافقتنامه مذکور نیستند، ارسال خواهد نمود.
ماده ۸ – عدم رعایت مفاد این موافقتنامه بر وجود یا اعتبار قراردادهای منعقده برای اجرای حمل و نقل، تأثیر نخواهد گذاشت.
فصل ۴ – مقررات نهائی
ماده ۹ –
۱ – کشورهای عضو کمیسیون اقتصادی اروپا و کشورهایی که به عنوان مقام مشورتی کمیسیون به موجب بند (۸) وظایف و اختیارات کمیسیون پذیرفته شده اند، می توانند به روشهای زیر طرفهای متعاهد این موافقتنامه شوند:
الف) با امضای آن؛
ب) با تصویب آن پس از امضای منوط به تصویب آن؛ یا
پ) با الحاق به آن.
۲ – کشورهایی که می توانند به موجب بند (۱۱) وظایف و اختیارات کمیسیون در فعالیت های خاص کمیسیون اقتصادی اروپا مشارکت کنند، می توانند با ملحق شدن به آن پس از لازم الاجراء شدن آن، طرفهای متعاهد این موافقتنامه شوند.
۳ – این موافقتنامه تا ۳۱ می ۱۹۷۱ (۱۰ خرداد ۱۳۵۰) برای امضاء مفتوح و پس از آن برای الحاق مفتوح خواهد بود.
۴ – تصویب یا الحاق با سپردن سند نزد دبیرکل سازمان ملل متحد نافذ خواهد شد.
ماده ۱۰ –
۱ – هر کشوری می تواند در زمان امضای این موافقتنامه بدون در نظر گرفتن قید تحدید تعهد راجع به تصویب، یا سپردن اسناد تصویب یا الحاق خود یا در هر زمان پس از آن در اطلاعیه ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کند که این موافقتنامه در حمل و نقل های انجام شده در هر یک از قلمروهای آن یا در یک قلمرو خاص آن واقع در خارج از اروپا اعمال نمی شود. اگر اطلاع رسانی مذکور پس از لازم الاجراء شدن موافقتنامه انجام شده باشد، برای اطلاع رسان نود روز پس از تاریخ دریافت اطلاعیه توسط دبیرکل، اعمال موافقتنامه در مورد حمل و نقل در قلمرو یا قلمروهای نامبرده در آن اطلاعیه باید متوقف شود. طرفهای متعاهد جدید که از ۳۰ آوریل ۱۹۹۹ (۱۰ اردیبهشت ۱۳۷۸) به موافقتنامه ملحق می شوند و بند (۱) این ماده را اعمال می کنند طبق رویه مقرر در بند (۲) ماده (۱۸)، حق طرح هیچ اعتراضی را به پیش نویس اصلاحات ندارند.
۲ – هر کشوری که به موجب بند (۱) این ماده اعلامیه داده باشد، می تواند در هر زمانی پس از آن در اطلاعیه ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کند که این موافقتنامه در مورد حمل و نقل انجام شده در قلمرو نامبرده در اطلاعیه صادره به موجب بند (۱) این ماده قابل اجراء خواهد بود و این موافقتنامه در مورد حمل و نقل در آن قلمرو، یکصد و هشتاد روز پس از تاریخی اعمال خواهد شد که دبیرکل آن اعلامیه را دریافت کرده است.
ماده ۱۱ –
۱ – این موافقتنامه یک سال پس از اینکه پنج کشور موضوع بند (۱) ماده (۹) آن را بدون قید تحدید تعهد راجع به تصویب امضاء کرده یا اسناد تصویب یا الحاق آن را سپرده باشند، لازم الاجراء خواهد شد.
۲ – در رابطه با هر کشوری که پس از امضای پنج کشور بدون قید تحدید تعهد راجع به تصویب یا سپردن اسناد تصویب یا الحاق آن، این موافقتنامه را تصویب کرده یا به آن ملحق می شود، این موافقتنامه یک سال پس از اینکه کشور مذکور سند تصویب یا الحاق خود را سپرده باشد، لازم الاجراء خواهد شد.
ماده ۱۲ –
۱ – هر طرف متعاهد می تواند با تسلیم یادداشت ابطال به دبیرکل سازمان ملل متحد، اعمال این موافقتنامه را در مورد خود ابطال نماید.
۲ – ابطال پانزده ماه پس از تاریخی نافذ خواهد شد که در آن دبیرکل یادداشت ابطال را دریافت کند.
ماده ۱۳ –
چنانچه در تمام مدت هر دوره دوازده ماهه متوالی پس از لازم الاجراء شدن این موافقتنامه، شمار طرفهای متعاهد کمتر از پنج باشد اجرای آن متوقف خواهد شد.
ماده ۱۴ –
۱ – هر کشوری می تواند در زمان امضای این موافقتنامه بدون قید تحدید تعهد راجع به تصویب یا سپردن اسناد تصویب، یا الحاق آن یا هر زمان پس از آن، در اطلاعیه ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کند که این موافقتنامه در مورد کلیه یا هر یک از قلمروهایی که آن کشور مسؤول روابط بین الملل آنها است، اعمال خواهد شد. این موافقتنامه در مورد قلمرو یا قلمروهای نامبرده در اطلاعیه از نودمین روز پس از دریافت اطلاعیه توسط دبیرکل یا اگر در آن روز موافقتنامه هنوز لازم الاجراء نشده باشد، پس از لازم الاجراء شدن آن، اعمال خواهد شد.
۲ – هر کشوری که به موجب بند (۱) این ماده اعلام کرده باشد که این موافقتنامه در مورد قلمرویی که آن کشور مسؤول روابط بین الملل آن است، اعمال می شود، می تواند اعمال موافقتنامه را در رابطه با آن قلمرو مطابق با ماده (۱۲) آن، به طور جداگانه ابطال کند.
ماده ۱۵ –
۱ – هرگونه اختلاف بین دو یا چند طرف متعاهد در رابطه با تفسیر یا اجرای این موافقتنامه تا حد امکان از طریق مذاکره میان آنان، حل و فصل خواهد شد.
۲ – هرگونه اختلافی که از طریق مذاکره حل و فصل نشود، بنا به درخواست هر یک از طرفهای متعاهد درگیر اختلاف به داوری ارجاع خواهد شد و بر این اساس، به یک یا چند داور که با توافق طرفها، برگزیده می شوند، ارجاع داده خواهد شد. اگر ظرف مدت سه ماه پس از تاریخ درخواست داوری، طرفهای درگیر اختلاف نتوانند در مورد انتخاب داور یا داوران به توافق برسند، هر یک از طرفهای مزبور می تواند از دبیرکل سازمان ملل متحد درخواست نماید، یک داور را که اختلاف برای تصمیم گیری به آن ارجاع خواهد شد تعیین کند.
۳ – تصمیم داور یا داورانی که به موجب بند پیشین تعیین شده اند برای طرفهای درگیر اختلاف لازم الرعایه خواهد بود.
ماده ۱۶ –
۱ – هر کشوری می تواند در زمان امضاء، تصویب یا الحاق به این موافقتنامه اعلام کند که خود را متعهد به بندهای (۲) و (۳) ماده (۱۵) این موافقتنامه نمی داند. طرفهای متعاهد دیگر در رابطه با هر طرف متعاهدی که قید تحدید تعهد مزبور را در نظر گرفته است، متعهد به بندهای مذکور نخواهند بود.
۲ – هر طرف متعاهد که قید تحدید تعهدی را به موجب بند (۱) این ماده در نظر گرفته است، می تواند در هر زمانی طی اطلاعیه ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد از قید تحدید تعهد صرف نظر کند.
۳ – به استثنای قید تحدید تعهد مقرر در بند (۱) این ماده، در نظر گرفتن هیچ قید تحدید تعهدی در این موافقتنامه مجاز نخواهد بود.
ماده ۱۷ –
۱ – پس از لازم الاجراء شدن این موافقتنامه به مدت سه سال، هر طرف متعاهد می تواند در اطلاعیه ای خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد درخواست کند که به منظور بازنگری این موافقتنامه، فرآهمایی (کنفرانسی) برگزار شود. دبیرکل این درخواست را به اطلاع تمام طرفهای متعاهد خواهد رساند و چنانچه در یک دوره چهار ماهه پس از تاریخ ارسال اطلاعیه به دبیرکل، حداقل یک سوم طرفهای متعاهد رضایت خود را نسبت به این درخواست اعلام کرده باشند، دبیرکل فرآهمایی (کنفرانس) بازنگری را برگزار خواهد نمود.
۲ – اگر فرآهمایی (کنفرانس) طبق بند (۱) این ماده تشکیل شود، دبیرکل تمام طرفهای متعاهد را آگاه کرده و از آنها دعوت خواهد نمود در یک دوره سه ماهه، پیشنهادهایی که تمایل دارند فرآهمایی (کنفرانس) آنها را بررسی نماید، ارائه دهند. دبیرکل حداقل سه ماه پیش از تاریخ افتتاح فرآهمایی (کنفرانس)، دستورکار موقت فرآهمایی (کنفرانس) را همراه با متن پیشنهادهای مزبور، برای تمام طرفهای متعاهد ارسال خواهد کرد.
۳ – دبیرکل از تمام کشورهای موضوع بند (۱) ماده (۹) این موافقتنامه و نیز کشورهایی که به موجب بند (۲) ماده (۹)، طرفهای متعاهد محسوب می شوند، برای هر فرآهمایی (کنفرانسی) که طبق این ماده برگزار می شود، دعوت به عمل خواهد آورد.
ماده ۱۸ –
۱ – هر طرف متعاهد می تواند یک یا چند اصلاحیه را در مورد این موافقتنامه پیشنهاد کند. متن هر اصلاحیه پیشنهادی به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد که وی آن را به تمام طرفهای متعاهد ارسال و به اطلاع تمام کشورهای دیگر موضوع بند (۱) ماده (۹) این موافقتنامه خواهد رساند. دبیرکل می تواند اصلاحیه هایی را نیز برای این موافقتنامه یا ضمائم آن پیشنهاد دهد که توسط «گروه کاری» حمل و نقل مواد غذایی فسادپذیر کارگروه حمل و نقل زمینی کمیسیون اقتصادی اروپا، به وی ارسال شده است.
۲ – در دوره شش ماه پس از تاریخ اطلاع رسانی اصلاحات پیشنهادی توسط دبیرکل، هر طرف متعاهد می تواند به دبیرکل اطلاع دهد که:
الف) به اصلاحیه های پیشنهادی اعتراض دارد؛
ب) اگر چه قصد پذیرش پیشنهادها را دارد، هنوز شروط لازم برای این پذیرش در کشور آن وجود ندارد.
۳ – اگر یک طرف متعاهد به نحو پیش بینی شده در جزء (ب) بند (۲) این ماده به دبیرکل اعلامیه ارسال کند، تا زمانی که پذیرش خود را به دبیرکل اعلام نکرده باشد می تواند در یک دوره نه ماهه پس از انقضای دوره شش ماهه تجویز‌شده در اعلامیه اولیه، به اصلاحیه پیشنهادی اعتراض کند.
۴ – اگر طبق شرایط بندهای (۲) و (۳) این ماده، به اصلاحیه پیشنهادی اعتراض شود، اصلاحیه پذیرفته شده تلقی نخواهد شد و اعتبار نخواهد داشت.
۵ – اگر طبق بندهای (۲) و (۳) این ماده هیچ اعتراضی به اصلاحیه پیشنهادی نشود، اصلاحیه در تاریخ تعیین شده زیر پذیرفته شده تلقی خواهد شد:
الف) اگر هیچ یک از طرفهای متعاهد طبق جزء (ب) بند (۲) این ماده، با انقضای دوره شش ماهه موضوع بند (۲) این ماده، اعلامیه ای به دبیرکل ارسال نکند؛
ب) اگر حداقل یک طرف متعاهد طبق جزء (ب) بند (۲) این ماده قبل از دو تاریخ زیر به دبیرکل اعلامیه ارسال نماید:
– تاریخی که در آن تمام طرفهای متعاهدی که اعلامیه ها را ارسال کرده اند، پذیرش خود را نسبت به اصلاحیه پیشنهادی به دبیرکل اعلام نمایند، در هر حال مشروط بر اینکه تمام پذیرش ها پیش از انقضای دوره شش ماهه موضوع بند (۲) این ماده، اعلام شده باشد، این تاریخ، تاریخ انقضای این دوره خواهد بود.
– تاریخ انقضای دوره نه ماهه موضوع بند (۳) این ماده.
۶ – هرگونه اصلاحیه ای که پذیرفته شده تلقی شده باشد، شش ماه پس از تاریخی لازم الاجراء خواهد شد که در آن پذیرفته شده تلقی شده است.
۷ – دبیرکل تمام طرفهای متعاهد را در اسرع وقت از اعتراض وارده به اصلاحیه پیشنهادی طبق جزء (الف) بند (۲) این ماده و ارسال اطلاعیه یک یا چند طرف متعاهد طبق جزء (ب) بند (۲) این ماده برای وی، آگاه خواهد ساخت. اگر یک یا چند طرف متعاهد چنین اطلاعیه ای را برای وی ارسال کرده باشد، وی تمام طرفهای متعاهد را متعاقباً از اینکه طرف یا طرفهای متعاهدی که چنین اطلاعیه ای را ارسال کرده اند، به اصلاحیه پیشنهادی اعتراض کرده اند یا آن را پذیرفته اند آگاه خواهد کرد.
۸ – جدای از رویه اصلاح مقرر در بندهای (۱) تا (۶) این ماده، ضمائم و پیوست های این موافقتنامه را می توان با توافق بین نهادهای صلاحیت دار تمام طرفهای متعاهد اصلاح کرد. اگر نهاد طرف متعاهد اعلام کرده باشد که به موجب قانون ملی آن، موافقت آن مشروط به مجوز خاص یا تصویب نهاد قانونگذار است، رضایت طرف متعاهد مربوط به اصلاحیه ضمیمه تا زمانی که طرف متعاهد تصویب یا کسب مجوز لازم را به دبیرکل اعلام نکرده باشد، اعلام شده تلقی نخواهد شد. توافق بین نهادهای صلاحیت دار می تواند مقرر دارد که در یک دوره انتقالی، کل یا بخشی از ضمائم قدیمی همزمان با ضمائم جدید، معتبر باقی بماند. دبیرکل تاریخ لازم الاجراء شدن متون جدید حاصل از این تغییرات را تعیین خواهد نمود.
ماده ۱۹ – دبیرکل سازمان ملل متحد علاوه بر ارسال اطلاعیه های پیش بینی شده در مواد (۱۷) و (۱۸) این موافقتنامه، به کشورهای موضوع بند (۱) ماده (۹) این موافقتنامه و کشورهایی که به موجب بند (۲) ماده (۹)، طرفهای متعاهد محسوب می شوند، موارد زیر را اعلام خواهد کرد:
الف) امضاء ها، تصویب ها و الحاق ها به موجب ماده (۹)؛
ب) تاریخ لازم الاجراء شدن این موافقتنامه بر اساس ماده (۱۱)؛
پ) ابطال ها به موجب ماده (۱۲)؛
ت) فسخ موافقتنامه به موجب ماده (۱۳)؛
ث) اطلاعیه های دریافتی به موجب مواد (۱۰) و (۱۴)؛
ج) اعلامیه ها و اطلاعیه های دریافتی به موجب بندهای (۱) و (۲) ماده (۱۶)؛
چ) لازم الاجراء شدن هر اصلاحیه بر اساس ماده (۱۸).
ماده ۲۰ – پس از ۳۱ می ۱۹۷۱ (۱۰ خرداد ۱۳۵۰) نسخه اصل این موافقتنامه نزد دبیرکل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد که وی نسخ مصدق را برای هر یک از کشورهای مذکور در بندهای (۱) و (۲) ماده (۹) این موافقتنامه، ارسال خواهد نمود.
برای گواهی مراتب بالا، امضاء کنندگان زیر که به طور مقتضی مجاز می باشند، این موافقتنامه را امضاء نموده اند.
این موافقتنامه در نخستین روز سپتامبر ۱۹۷۰ (۱۰ شهریور ۱۳۴۹)، در ژنو، در نسخه واحدی به زبان های انگلیسی، فرانسوی و روسی تنظیم شد، که سه متن از اعتبار یکسان برخوردار می باشند.
…
محمدباقر قالیباف
شماره روزنامه رسمی: 21924
تاریخ روزنامه رسمی: 1399/04/05
