بسم الله الرحمن الرحیم
شماره دادنامه: 1290
تاریخ رأی: دوشنبه 5 آبان 1393
کلاسه پرونده: 91/1034
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: آقای حافظ علی فرد
موضوع: عدم احتساب فوق العاده ویژه کارشناسی در تعیین اضافه کار
گردش کار: آقای حافظ علی فرد به موجب دادخواستی اعلام کرده است که: در خصوص احتساب و تسری فوق العاده ویژه (کارشناسی ارشد- خبره و عالی) کارکنان دولت در فوق العاده اضافه کار ساعتی، 2 فقره آراء متناقض از شعب 31 و32 دیوان عدالت اداری اصدار یافته است لذا جهت احقاق حق کارکنان دولت و اتخاذ وحدت رویه قضایی و به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری تقاضای طرح موضوع در هیأت عمومی دیوان عدالت اداری و صدور رأی وحدت رویه را دارم. ضمناً موارد و مستندات قانونی ذیل الذکر جهت استحضار به حضورتان تقدیم می گردد. 1- به استناد بند الف ماده 39 قانون استخدام کشوری و ماده 3 آیین نامه فوق العاده اضافه کار ساعتی موضوع مصوبه شماره 23992- 1348/7/2 و مصوبه شماره 8133/ت32927هـ-1384/2/20 هیأت وزیران و نامه 198203/1601- 1384/11/15 سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، فوق العاده ویژه کارشناسی ارشد – خبره و عالی مشمول کسور بازنشستگی و مالیات بوده و به استناد نامه شماره 89092- 1386/11/18 استانداری کلیه پرداختهایی که مشمول کسور بازنشستگی است جزو حقوق و مزایای مستمر است، ولی در موقع پرداخت فوق العاده اضافه کاری فوق العاده ویژه جزء مبنای محاسبه لحاظ نمی گردد که این روال موجب تضییع حقوق استخدامی کارکنان دارای پایه کارشناسی ارشد- خبره و عالی و نهایتاً عدم رغبت آنان به ارتقاء مدارج تحصیلی وعلمی و بالاتر می گردد. 2- با تدقیق در مفاد مصوبه سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور (موضوع نامه 198203/1601- 1384/11/15) ملاحظه می شود که از نظر قانونگذار هرگونه پرداختی که مشمول کسور بازنشستگی شود از طرف دیگر در محاسبه حقوق و ماخذ بازنشستگی وپرداخت پاداش پایان خدمت بایستی مورد لحاظ واقع شود به عبارت بهتر فوق العاده ویژه نسبت به سایر ماخذ حقوق نظیر مجمع حقوق و مزایا و فوق العاده جذب، فوق العاده مخصوص و … واجد خصوصیت خاصی نیست، بنابراین وقتی فوق العاده ویژه مشمول کسور قانونی می شود بایستی در طرف دیگر نظیر فوق العاده اضافه کار ساعتی ملاک عمل قرار داده شود و عدم احتساب فوق العاده ویژه در موضوع فوق العاده اضافه کار ساعتی مغایر با منظور نظر قانونگذار خواهد بود. به ویژه آن که هیأت وزیران در بند الف مصوبه « آیین نامه فوق العاده اضافه کار ساعتی» مورخ 1384/2/20 از عبارت فوق العاده خاص استفاده کرده که همان معادل فوق العاده ویژه است. لذا تبعیض قانونی بین این دو عنوان (که واجد ماهیت یکسانی هستند) در مصادیق ترجیح بلا مرجع بوده و تبعیض غیر قابل توجیه خواهد بود. گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است: الف: شعبه سی و دوم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 8909980900055606 با موضوع دادخواست آقای کمال غفاری به طرفیت شهرداری عجب شیر و به خواسته احتساب و تسری فوق العاده ویژه در اضافه کاری، به موجب دادنامه شماره 9009970903201125- 1390/4/21، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است: به لحاظ این که در بند الف مصوبه شماره 8133/ت32927هـ-1384/2/20 در محاسبه و احتساب اضافه کاری میزان فوق العاده ارتقای شغلی ویژه مبنای محاسبه قید نشده است لذا شهرداری خوانده تکلیفی به احتساب اضافه کاری بر مبنای فوق العاده ویژه خواهان ندارد، لذا به رد شکایت حکم صادر و اعلام می دارد. رأی دیوان قطعی است. ب: شعبه سی و یکم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 8809980900046175 با موضوع دادخواست آقای ابوالفضل مهری شندی به طرفیت شهرداری شند آباد و به خواسته احتساب و تسری فوق العاده ویژه در اضافه کاری به موجب دادنامه شماره 9009970903102095- 1390/10/25، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است: آقای ابوالفضل مهری شندی به طرفیت شهرداری شند آباد به خواسته تقاضای احتساب فوق العاده کارشناسی ارشد در اضافه کاری وپرداخت مابه التفاوت آن از تاریخ 1382/7/1 اعلام شکایت کرده است و با عنایت به محتویات پرونده و پاسخ واصله، نظر به این که خوانده در لایحه ثبت شده به شماره 3234- 1388/10/21 در خصوص عدم اضافه کاری شاکی مطلبی را مرقوم نداشته است و تلویحاً ساعات اضافه کاری در خارج از ساعات اداری را پذیرفته است و بر استحقاق شاکی طی بند 4 لایحه اذعان کرده است و وفق تصویب نامه شماره 8133/ت32927هـ- 1384/2/20 هیأت وزیران میزان اضافه کار ساعتی مشخص شده لذا خواسته مشارالیه را موجه تشخیص و به وارد دانستن آن حکم صادر می شود. رأی دیوان قطعی است. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می کند.
رأی هیأت عمومی
اولاً: تعارض در آراء محرز است. ثانیاً: مطابق مصوبه شماره 52185/ت35635هـ- 1385/6/5 هیأت وزیران که حاوی اصلاحیه بند الف تصویب نامه شماره 8133/ت32927هـ-1384/2/20 هیأت وزیران است، میزان اضافه کار ساعتی بر مبنای تفاوت تطبیق حقوق و فوق العاده شغل و فوق العاده جذب کارکنان یا فوق العاده خاص موضوع تصویب نامه شماره 603/ت18360هـ- 1376/5/8 هیأت وزیران تعیین شده است. نظر به این که در این مصوبه، فوق العاده ویژه کارشناسی به عنوان مبنای تعیین اضافه کار احصاء نشده است در نتیجه دلیلی بر احتساب فوق العاده ویژه کارشناسی در تعیین اضافه کار وجود ندارد و رأی شعبه 32 دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 9009970903201125- 1390/4/21 در حدی که متضمن استدلال فوق الذکر است و به رد شکایت صادر شده است صحیح و موافق مقررات تشخیص می شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 12 و ماده 89 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392، برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است.
معاون قضایی دیوان عدالت اداری -مرتضی علی اشراقی
