مدیر
۱۳۹۹/۱۰/۳۰

رای شماره ۱۵۹۴ تا ۱۵۹۶ مورخ ۱۳۹۹/۱‍۰/۳‍۰ هیات عمومی دیوان عدالت اداری(موضوع شکایت و خواسته: ابطال دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی به شماره ۵۳۱۲/۳‍۰‍۰-۱۳۹۷/‍۰۴/‍۰۶)

بسم الله الرحمن الرحیم

شماره دادنامه: 1596-1595-1594

تاریخ دادنامه: 30/10/1399

شماره پرونده: 9901675، 9901513، 9800591

مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری

شاکیان: 1- شرکت آرمان زیست اشتهارد به مدیریت عاملی آقای مجید رمضانی، شرکت بهساز صنعت طب به مدیریت عاملی آقای امید علایی، شرکت طب گستران صنعت به مدیریت عاملی آقای سیدرضا بکایی، شرکت آریا پژوهان غرب به مدیریت عاملی آقای فیروز اهتمامی، شرکت نوید اندیشه سالم به مدیریت عاملی آقای محمدمهدی میربابایی، شرکت طب کار بهداد البرز به مدیریت عاملی آقای حسن حکیمیان، شرکت زیست صنعت آراء به مدیریت عاملی آقای مصطفی بیک خورمیزی و آقای بیژن باقری همگی با وکالت آقای محسن اسعدی 2- آقای علیرضا متولی ابیازنی مدیرعامل شرکت طب صنعت پارس ری 3-آقای علی اکبر کرد

موضوع شکایت و خواسته: ابطال دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی به شماره 5312/300-6/4/1397

گردش کار: شاکیان به موجب دادخواست های جداگانه ابطال دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی به شماره 5312/300-6/4/1397 را خواستار شده اند و در جهت تبیین خواسته به طور خلاصه اعلام کرده‌اند که:

« احترامـاً در مقام وکیل شکات تصدیع می دهد مـوکلین به عنوان مسیولین فنی شرکت های ارایه خدمات سلامت شغلی بر اساس فراخوان سال 1383 و 1384 با داشتن 20 سال سابقه کار مفید در زمینه طب کار در آزمون مسیولین فنی شرکت های طب کار شرکت نموده و پس از قبولی در آزمون بر اساس آیین نامه شماره 9739-20/6/1381 معاینات سلامت شغلی وزارت بهداشت مکلف به ثبت و تاسیس شرکت شده اند. همچنین بر اساس آیین نامه مذکور ممنوع به استخدام در مراکز دولتی گردیده اند. تاکنون طبق ارزیابی سالانه وزارت بهداشت بر عملکرد این شرکت ها هر دو سال یک بار مجوز شرکت ها تمدید و ادامه فعالیت می دادند و دارای پرسنل بوده و در موعد مقرر مالیات، بیمه و سایر کسورات قانونی پرداخت می نمودند و مقرر شده بود خدمات طب کار فقط در قالب شرکت طب کار ارایه شود (هم برای پزشکان عمومی طب کار و هم متخصصین طب کار) لیکن در سال های اخیر که تعداد متخصصین طب کار فزونی یافته و بازار و فرهنگ طب کار رواج یافته وزارت بهداشت تحت فشار متخصصین طب کار دستورالعمل شماره 300/5312-6/4/1397 را به طور غیرکارشناسی و غیرعلمی صادر نموده است و هیچ گونه حقی برای شرکت موکلین که به شکل قانونی و برابر مقررات وزارت بهداشت تاسیس شده‌اند قایل نشده و با پایمال نمودن حقوق مکتسبه شرکت موکلین حاصل حدود 20 سال تلاش و عمر مفید جوانی آنان را که در این رشته کسب نموده اند زایل و آنان بیکار و خانه نشین شده اند. لذا چون موکلین جملگی در سن 50 سالگی هستند ممنوعیت استخدامی داشته و طبق آیین نامه معاینات سلامت شغلی مصوب سال 1381 از استخدام در مراکز دولتی منع گردیده اند حتی برخی از موکلین از پست های دولتی منتزع شده اند. همچنین پرسنل شاغل در این شرکت ها نیز بیکار شده، بنابراین مکاتبات عدیده این شرکت ها با مسیولین وزارت بهداشت و درمان منتج به نتیجه نشده است. لازم به توضیح است در سال 1388 نیز آیین نامه سلامت شغلی به شماره 47085-21/6/1388 توسط وزارت بهداشت تدوین که در آن نیز حقوق مکتسبه شرکت های طب کار لحاظ نشده بود که با اعتراض و شکایت شرکت ها به هیات عمومی دیوان عدالت اداری به موجب رای شماره 821-833 هیات عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع ابطال آیین نامه معاینات سلامت شغلی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ابطال گردید.

با مطالعه و مداقه در آیین نامه سال 1388 مشاور حقوقی وزارت بهداشت در دفاعیات خود در قسمت (الف-1) اعلام نموده است هدف از این اقدام وزارت بهداشت ارتقاء خدمات پزشکی است در صورتی که این اقدام از نظر منطقی تعطیل و نابود کردن این شرکت هاست نه ارتقاء چون اگر ارتقاء بود طبق آیین نامه سال 1381 که آیین نامه سال 1376 را ارتقاء داده است و به مسیولین فنی شرکت ها فراخوان داد که در آزمون علمی مسیولین فنی شرکت کنند تا ارتقاء یابند نه اینکه شرکت ها را ابطال نماید در صورتی که آیین نامه سال 1388 و دستورالعمل اخیر شرکت ها را تعطیل نموده و هیچ گونه حقی برای آنها قایل نشده است. همچنین در جوابیه قسمت الف-2 اعلام نموده است که این مدت حدود 20 سال که موکلین در این رشته طبق نظر وزارت بهداشت فعالیت نموده اند هیچگونه حق مکتسبه ای برای شرکت ها ایجاد نمی کند و بعد از 20 سال سابقه و تجربه کاری در این رشته بیکار و خانه نشین شوند؟ و اعلام نموده که بر اساس دستورالعمل های مدون وزارت بهداشت بایستی خود را با شرایط جدید تطبیق دهند آیا معنی دستورالعمل های مدون این است که بعد از 20 سال فعالیت این شرکت ها تعطیل و نابود شوند؟ در قسمت الف-3 اعلام نموده است که وزارت بهداشت شرکت ها را ابطال ننموده است. سوال این است که ابطال نمودن به چه معنی است مگر طبق آیین نامه سال 1388 و دستورالعمل جدید اعلام نشده است که بایستی به مطب تبدیل شوند و از موقعیت بالاتر به موقعیت پایین تر تنزل پیدا کنیم چون همان طور که ذیلاً خدمتتان عرض می شود تبدیل به مطب شدن بنا به دلایلی که اعلام می گردد توجیه اقتصادی ندارد و امکان ادامه فعالیت وجود ندارد.

در قسمت ب-2 دفاعیات خود اعلام کرده است آیین نامه مذکور شرکت ها را از ادامه فعالیت منع ننموده بلکه گفته با شرایط جدید خود را تطبیق دهند. مگر نه اینست که شرایط جدید اعلام می کند یا تبدیل به مطب شوند و یا کلینیک تخصصی طب کار، حال چون تبدیل به مطب شدن همان طور که در ذیل عرایض با دلیل اعلام می شود

توجیه اقتصادی و امکان ادامه فعالیت وجود ندارد و تبدیل به کلینیک تخصصی نیز چون موکلین متخصص طب کار نیستند نمی توانند کلینیک تخصصی طب کار دایر کنید و اگر بخواهند کلینیک تخصصی افتتاح نمایند بایستی مثل هر فرد عادی که می تواند این کار را انجام دهد یک مسیول فنی و موسس که دارای تخصص طب کار باشد استخدام کنند که این کار را هر فرد عادی می تواند انجام دهد و دیگر نیازی به مدرک پزشکی و 20 سال سابقه کار مفید در زمینه طب کار نیست. پس ملاحظه می شود آیین نامه سال 1388 و دستورالعمل جدید نه تنها مکمل و ارتقا دهنده آیین نامه های سال های 1376 و 1381 نبوده بلکه آنها را کلاً ابطال کرده است. حال قضاوت با شما اعضای دیوان عدالت اداری است. مضافاً اینکه برابر مکاتبات درون سازمانی، مدیرکل وقت مرکز سلامت محیط کار وزارت بهداشت به شماره های 107/84/د-18/1/1393 و 107/1946/د-22/6/1393 با واحد حقوقی در خصوص حقوق مکتسبه شرکت ها و ادامه فعالیتشان، اداره حقوقی مکرر اعلام نموده ادامه فعالیت شرکت ها حقوق مکتسبه آنهاست به همین دلیل در آیین نامه معاینات سلامت شغلی شماره 300/3526/د-7/4/1392 ماده 19 آیین نامه برای ادامه فعالیت شرکت ها لحاظ گردیده است. شایان ذکر است در دستورالعمل جدید هیچ گونه حقی برای ادامه فعالیت شرکت ها قایل نشده و فقط اجازه داده شده در قالب مطب پزشکان عمومی این شرکت ها فعالیت نمایند. (ماده5 دستورالعمل جدید) لذا اعضای هیات ملاحظه می فرمایند ادامه این گونه فعالیت هیچ گونه توجیه اقتصادی ندارد چون باعث: الف- محدودیت و محرومیت از انجام معاینات دوره ای افراد شاغل در واحدهای صنعتی می شود (ماده 1-7 دستورالعمل جدید) 90 درصد خدمات طب کار به صورت معاینات دوره ای در داخل واحدهای صنعتی انجام می شود و هیچ کارفرمایی حاضر نمی شود کل شرکت را تعطیل نموده و کارگران را به مطب هـدایت نماید. این محـدودیت هیچ دلیل علمی و منطقی جز تامین منافع مادی برای متخصصین طب کار ندارد این در حـالی است که این محدودیت صرفاً برای پزشکان عمومی طب کار در نظر گرفته شده که با اصل تناظر و تساوی در تغایر و تعارض است. لـذا با عنایت بـه اینکه وزارت بهداشت بدون انجام کارشناسی چنین دستورالعملی را صادر کرده است از هیات عمومی دیوان عدالت اداری تقاضای ارجاع امر به کارشناس رسمی دادگستری تحت تمناست.

ب- محدودیت و محرومیت انجام خدمات طب کار در واحدهای کاری با مواجهات خطرناک (ماده 5-9 دستورالعمل جدید) در صورتی که موکلین حدود 20 سال سابقه ارایه خدمات در این صنایع را داشته اند و تجربه کافی در این زمینه کسب نموده بنابراین این محدودیت نیز هیچ پایه علمی و منطقی ندارد زیرا موکلین تجربه کافی و وافی در این زمینه را کسب نموده اند و این محدودیت نیز صرفاً منافع مادی متخصصین طب کار را تضمین و موجبات تضییع حقوق پزشکان عمومی طب کار را به دنبال خواهد داشت. در ثانی تمامی صنایع به نوعی با مواد آلاینده مواجه هستند و هیچ شرکتی نیست که آلاینده های ذکر شده را نداشته باشد، با مداقه در ماده 5-9 دستورالعمل تناقض آشکار مشاهد می شود به طوری که اعلام شده خدمات این صنایع به لحاظ اهمیت توسط متخصصین طب کار انجام شود ولی در تبصره ذیلش ذکر شده در استان هایی که متخصص طب کار وجود ندارد پزشکان دوره دیده طب کار می توانند خدمات این صنایع را انجام دهند. همان طور که ملاحظه می فرمایید تناقض کاملاً مشخص است چون اگر انجام این خدمات برای صنایع آلاینده مهم است و فقط بایستی توسط متخصص طب کار انجام گردد پس چرا در استان هایی که متخصص نیست پزشکان دوره دیده می توانند این خدمت را ارایه بدهند در صورتی که همین شرکت ها سابقه 20 ساله فعالیت در این صنایع را دارند و تمدید سالیانه مجوز شرکت های طب کار موید این گواه است. اعضای دیوان همان طور که ملاحظه می فرمایید فقط منافع مادی متخصص طب کار در نظر گرفته شده است. استناد وزارت بهداشت در دستورالعمل جدید به بندهای 2، 7 و 8 سیاست های کلی ابلاغی مقام معظم رهبری و مواد 72 و 74 قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و بندهای 2، 12، 14 و 16 ماده 1 قانون تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت فاقد تکیه گاه قانونی می باشد زیرا با مداقه در مستندات پیش گفته ملاحظه می فرمایید که به قطع ادامه فعالیت این شرکت ها اشاره ای نشده است.

دستورالعمل جدید برای آیندگان هر کس که بخواهد در زمینه طب کار فعالیت نماید شرایط صدور گواهی مسیولیت فنی باید مطابق آیین نامه جدید باشد نه مسیولین فنی گذشته که دارای امتیاز و شرایط مربوطه هستند. با ملاحظه در آیین نامه های قبل از سال 1381 ملاحظه می فرمایید که آیین نامه سال 1381 در جهت ارتقا فعالیت پزشکانی که از قبل فعالیت داشته اند و تجربه های زیادی در این زمینه کسب کرده اند وضع شده نه مثل دستورالعمل اخیر که حق مکتسبه این شرکت ها که حاصل تجربه و تلاش عمر و جوانی این پزشکان است را نادیده بگیرد و با تغییر وضعیت از شرکت به مطب فعالیت آنها را محدود نماید به طوری که ادامه فعالیت در قالب مطب هیچ توجیه اقتصادی ندارد. طبق ماده 6 دستورالعمل جدید ذکر شده که پزشکان عمومی طب کار نبایستی سایر پروانه ها مانند DIC, MMT و مسیولیت فنی سایر مراکز پزشکی را داشته باشند در صورتی که مجوز فعالیت طب کار صرفاً در قالب مطب طبق دلایلی که ذکر شد اصلاً توجیه اقتصادی ندارد. همچنین در تبصره 3 و 4 ماده 6 دستورالعمل جهت دریافت مجوز طب کار در یک محدوده دانشگاهی، اولویت صدور مجوز برای متخصصین طب کار می باشد حتی اگر نیازی به متخصص طب کار در منطقه نباشد. اعضای دیوان ملاحظه می فرمایید دستورالعمل جدید فقط منافع متخصصین طب کار را لحاظ نموده است و هیچ گونه حقی برای شرکت ها قایل نشده است. در پایان اشعار می دارد برابر ماده 4 قانون مدنی اثر قانون نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ماقبل خود اثر ندارد لذا چنانچه دستورالعمل جدید ناظر به آینده باشد فاقد اشکال قانونی بوده بنابراین عطف به ماسبق نمودن دستورالعمل از تکیه گاه قانونی برخوردار نبوده بلکه با قانون در تعارض و تناقض می باشد بنابراین از طرفی تصویب این آیین نامه بدون رعایت تشریفات ماده 106 قانون کار مصوب سال 1369 رعایت نگردیده مستحق ابطال خواهد بود. علیهذا با التفات نظر به شرح معنونه تقاضای رسیدگی قانونی و صدور حکم به شرح خواسته اعلامی استدعا می شود. همچنین ثبت شرکت های شاکی پس از قبولی در آزمون بر اساس آیین نامه شماره 9739 مورخ 20؍6؍81 معاینات سلامـت شغلی وزارت بهداشت انجام شـده است و بر اساس آیین نامه مـذکور از استخدام در مراکز دولتی ممنوع گردیده اند. دستورالعمل جدید هیچ گونه حقی برای ادامه فعالیت شرکت ها قایل نشده و فقط اجازه داده شده در قالب مطب پزشکان عمومی ادامه فعالیت نماید که هیچ گونه توجیه اقتصادی ندارد. با عطف به ماسبق شدن این دستورالعمل حقوق مکتسبه شکات تضییع شده است. ضمناً در تصویب آن تشریفات مقرر در ماده 106 قانون کار رعایت نشده است. در مستندات قانونی تدوین دستورالعمل ( به شرح صدر آن ) به قطع ادامه فعالیت شرکت ها اشاره ای نشده است . »

متن مقرره مورد اعتراض به شرح زیر است:

« دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی

این دستورالعمل بر اساس قوانین و اسناد بالادستی مربوطه از جمله بندهای 2، 7 و 8 سیاست های کلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری، ماده های 72، 74 قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بندهای 2، 12، 14، 16 ماده 1 قانون تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به منظور افزایش دسترسی و پوشش عادلانه و مطلوب خدمات مراقبت های سلامت شاغلین تدوین گردیده است.

فصل اول- کلیات

ماده 1) هدف: حفظ و ارتقاء سطح سلامت نیروی کار، به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار در کشور، افزایش دسترسی و پوشش عادلانه در زمینه مراقبت های سلامت شاغلین، انجام معاینات سلامت شغلی با کیفیت مناسب و هزینه اثر بخشی قابل قبول زیر نظر دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی

ماده 2) دامنه: کلیه شاغلینی که به اقتضای نوع کار اعم از صنعتی، کشاورزی، خدماتی و نظایر آن در معرض بروز بیماری های ناشی از کار قرار دارند.

ماده 3) مسیول نظارت بر اجرای آیین نامه: نظارت عالی با مرکز سلامت محیط و کار وزرات بهداشت درمان و آمـوزش پزشکی می باشد و معـاونت های بهداشت دانشگاه ها و دانشکـده های علوم پزشکی و خـدمات بهداشتی

درمانی کشور مسیولیت اجرا و نظارت در حوزه تحت پوشش خود را دارند.

ماده 4) تعاریف

وزارت: وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

دانشگاه: دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی کشور

دانشکده: دانشکده های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی کشور

معاون بهداشت: معاون بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

معاونت های بهداشت: معاونت های بهداشت دانشگاه ها/دانشکده های علوم پزشکی

معاون درمان: معاون درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

معاونت های درمان: معاونت های درمان دانشگاه ها/ دانشکده های علوم پزشکی

مرکز: مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

معاینات سلامت شغلی: معایناتی که پس از تشکیل پرونده پزشکی، از شاغلینی که به اقتضای نوع کار در معرض بروز بیماری های ناشی از کار قرار دارند، انجام می گیرد.

واحد کاری: محلی که شاغلین آن مشمول معاینات سلامت شغلی می باشند.

مراکز/ اشخاص مجاز:مراکز و اشخاصی که مطابق این دستورالعمل دارای اجازه انجام معاینات سلامت شغلی هستند.

مجوز: سندی که به موجب آن اجازه معاینات سلامت شغلی توسط دانشگاه ها؍ دانشکده های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی صادر می گردد.

ماده 5) ارایه دهنده خدمات

پزشکان متخصص طب کار و پزشکان عمومی در قالب مطب

پزشکان متخصص طب کار و پزشکان عمومی در قالب واحد کاری

متخصصین طب کار در قالب مراکز تخصصی خصوصی یا مراکز تخصصی دانشگاهی، آموزشی

پزشکان خانواده در مراکز خدمات جامع سلامت

فصل دوم- صدور مجوز و حدود فعالیت

ماده 6) شرایط صدور مجوز معاینات سلامت شغلی

1-6-صدور مجوز معاینات سلامت شغلی برای پزشکان در قالب مطب یا واحد کاری منوط به ارایه مدارک زیر به معاونت های بهداشت مربوطه می باشد.

-گواهینامه یا دانشنامه فراغت از تحصیل در مقطع تخصص طب کار یا پزشکی عمومی

-پروانه مطب برای همان منطقه

-گواهی بازآموزی دوره 5 روزه مدون طب کار (صرفاً جهت پزشکان عمومی)

-قرار داد تمام وقت یا پاره وقت با واحد کاری (در مواردی که مجوز معاینات برای واحد های کاری صادر می شوند)

– حسن انجام کار صادره از معاونت های بهداشت (در مواردی که اعتبار مجوز پایان یافته است و نیاز به صدور مجوز جدید می باشد.)

– پزشکان عمومی دوره دیده متقاضی نبایستی دارای سایر پروانه ها مانند DIC،MMT و نظایر آن باشند و یا بعد از صدور پروانه معاینات سلامت شغلی متقاضی سایر پروانه ها یا فعالیت های مذکور گردند.

تبصره1: معاونت های بهداشت مکلفند پس از دریافت مدارک، حداکثر ظرف مهلت 30 روزه کاری نسبت به بررسی مدارک و صلاحیت متقاضی اقدام نمایند. در غیر این صورت ( در صورت عدم احراز شرایط)، دلایل عدم احراز را به طور کتبی به متقاضی اعلام نمایند.

تبصره2: مجوز معاینات سلامت شغلی برای مطب صرفا در صورت نیاز منطقه (که تشخیص آن بر اساس ضوابطی خواهد بود که معاون بهداشت یا مرکز اعلام خواهد کرد) صادر خواهد گردید.

تبصره 3: در صورت وجود درخواست هایی از سوی پزشکان عمومی و متخصصین طب کار جهت دریافت مجوز معاینات سلامت شغلی در یک محدوده دانشگاهی، اولویت صدور مجوز، با متخصصین طب کار می باشد.

تبصره4: در مناطقی که کلیه معاینات سلامت شغلی (پوشش صد در صدی) توسط پزشکان عمومی دارای مجوز صورت می گیرد، چنانچه متخصص طب کار نیز متقاضی دریافت مجوز معاینات سلامت شغلی در آن مناطق باشد. صرف نظر از نیاز یا عدم نیاز منطقه، می بایست مجوز برای متخصص طب کار نیز صادر گردد.

2-6 – مراکز تخصصی طب کاری اجازه فعالیت خواهند داشت که مطابق آیین نامه تاسیس مراکز تخصصی طب کار، از معاونت های درمان پروانه بهره برداری و مسیولیت فنی دریافت نمایند. معاونت های درمان مکلفند بلافاصله پس از صدور پروانه نسخه ای از آن را به معاونت های بهداشت مربوطه جهت ثبت در سامانه ارسال نمایند.

3-6- معاونت های بهداشت مکلف به اعلام اسامی مراکز و مطب های دارای مجوز معاینات سلامت شغلی به واحدهای کاری و مراجع ذیربط و فراهم آوردن زمینه فعالیت مطلوب برای آنها خواهند بود. پروانه بهره برداری صادره از معاونتهای درمان به منزله مجوز فعالیت مراکز از سوی معاونت های بهداشت می باشد.

تبصره: 1: تکلیف معاونت های درمان به ارسال نسخه ای از پروانه صادره برای مراکز، مانع از مراجعه مستقیم مراکز برای ارایه پروانه بهره برداری به معاونت های بهداشت نبوده و معاونت های یاد شده از دریافت پروانه مزبور، صرفا موظف به اقدامات لازم بر اساس پروانه ارایه شده می باشند.

تبصره2: در حوزه معاینات سلامت شغلی، این مراکز تحت نظارت معاونت بهداشت در دانشگاهها می باشند.

تبصره3: مراکز تخصصی طب کار دارای پروانه بهره برداری از هر یک از معاونت های درمان دانشگاه های علوم پزشکی مستقر در شهر تهران اجازه فعالیت در استان تهران را دارند. معاونت های بهداشت دانشگاه های مذکور مکلفند ضمن اعلام اسامی مراکز مذکور به واحدهای کاری و مراجع ذیربط، زمینه مطلوب فعالیت برای این مراکز را فراهم آورند. ضمنا ضوابط اجرایی این بند مطابق مفاد شیوه نامه اجرایی خواهد بود.

4-6- مدت اعتبار مجوز جهت انجام معاینات سلامت شغلی برای پزشکان عمومی حداکثر دو سال و برای پزشکان متخصص حداکثر 5 سال می باشد.

ماده 7) حدود فعالیت

1-7-کلیه پزشکان متخصص طب کار و پزشکان عمومی که مجوز معاینات سلامت شغلی در مطب را دارند، صرفا مجاز به انجام معاینات در محل مطب خود هستند.

2-7-کلیه پزشکان متخصص طب کار و پزشکان عمومی دارای مجوز معاینات در قالب واحد های کاری، مجاز به انجام معاینات سلامت شغلی حداکثر در 4 واحد کاری در سال می باشند.

تبصره: کلیه پزشکان موضوع این دستورالعمل ( اعم از پزشکان عمومی و متخصص) صرفا می توانند در قالب یک مجوز (مطب یا واحد کاری یا مرکز تخصصی) و در چارجوب مفاد این دستورالعمل ارایه خدمت نمایند.

3-7- پزشکان دارای سایر مدارک تخصصی پزشکی مجاز به انجام معاینات سلامت شغلی نمی باشند.

4-7- علاوه بر اشخاص؍مراکز مجاز، کلیه مراکز خدمات جامع سلامت وابسته به دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی در صورت دارا بودن پزشک عمومی دارای شرایط مندرج در بند 1-6 این دستورالعمل می توانند در محل مراکز خدمات جامع سلامت نسبت به معاینات دوره ای سلامت شغلی اقدام نمایند.

تبصره: مراکز خدمات جامع سلامت می توانند معاینات سلامت شغلی انجام دهند که شرایط لازم از جمله پزشک دوره دیده معاینات سلامت شغلی، کارشناس بهداشت حرفه ای، واحد شنوایی سنجی به همراه کارشناس شنوایی سنج و واحد آزمایشگاه را دارا باشند.

ماده 8) سقف مجاز انجام معاینات

1-8- سقف انجام معاینات سلامت شغلی توسط متخصصین طب کار و پزشکان عمومی دارای مجوز معاینات سلامت شغلی 5000 نفر در سال می باشد.

2-8-انجام معاینات توسط مراکز تخصصی طب کار به شرط دارا بودن حداقل سه پزشک عمومی 17000 نفر در سال می باشد.

تبصره1: پزشکان مجازند هر ماه حداکثر یک دوازدهم به علاوه 10 درصد ظرفیت سالانه تعیین شده برای معاینات سلامت شغلی را انجام دهند.

تبصره 2: مراکز تخصصی طب کار وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی که آموزش دستیار طب کار دارند تابع مقررات آموزشی مربوطه بوده و سقف مجاز معاینات مشابه مراکز تخصصی در بند 2-8 می باشند ولی به ازای هر هیات علمی ( غیر از مسیول فنی) 4000 نفر به سقف تعیین شده اضافه می شود.

تبصره 3: در هنگام معاینات در مراکز تخصصی طب کار، حضور پزشک مسیول فنی مرکز الزامی می باشد.

تبصره 4: نحوه انجام معاینات در محل واحد کاری توسط مراکز تخصصی طب کار، متعاقبا توسط مرکز سلامت محیط و کار اعلام خواهد شد.

فصل سوم- مشمولین و نحوه ارایه خدمات سلامت شغلی

ماده 9) چگونگی انجام معاینات

1-9- معاینات دوره ای سلامت شغلی برای شاغلین مشمول «راهنمای خطر ابتلا به بیماری به اقتضای نوع کار» باید حداقل به صورت سالیانه توسط پزشک متخصص طب کار و یا پزشک عمومی دارای مجوز معاینات سلامت شغلی انجام گردد.

2-9-در مشاغلی که راهنما/ روش خاص معاینات دارند، معاینات در چارچوب راهنماهای ابلاغی از مراجع ذیربط انجام خواهد شد( نظیر معاینات رانندگان، خلبان ها، کارکنان صنعت هوا و فضا، انرژی اتمی که دارای پروتکل های مخصوص ملی و بین المللی می باشند.)

3-9-کشاورزان، قالیبافان و سایر مشاغل روستایی می توانند معاینات سلامت شغلی خود را به صورت سالیانه از

طریق نظام شبکه و پزشک خانواده با رعایت مقررات نظام ارجاع، انجام داده و گزارش های مربوطه به صورت سالیانه به واحد بهداشت حرفه ای معاونت بهداشت منعکس گردد.

تبصره: ضوابط اجرایی این بند در شیوه نامه اجرایی ذکر خواهد شد.

4-9-واحد های کاری غیر صنعتی مانند کارکنان دولت، می توانند خدمات سلامت شغلی را از تمامی افراد و مراکز مجاز به انجام معاینات سلامت شغلی دریافت نمایند.

5-9-تعیین تناسب شغلی و نظریه نهایی برای شاغلین مشمول « راهنمای خطر ابتلا به بیماری به اقتضای نوع کار» در واحد های کاری با مواجهات خطرناک (ریسک) غیر قابل تحمل از قبیل مواد سرطان زا و تراتوژن همچون آزبست، سلیس، فلزات سنگین، ترکیبات نوروتوکسیک، اشعه یونیزان و شاغلین فعال در مشاغل حساس از نظر ایمنی که مسیولیت جان افراد را به عهده دارند( safety sensitive) می بایست توسط متخصص طب کار صورت پذیرد.

تبصره1: مشاغل حساس (safety sensitive) ذکر شده به صورت سالیانه، به پیشنهاد مرکز سلامت محیط و کار و تایید معاونت بهداشت وزارت متبوع به دانشگاه های علوم پزشکی ابلاغ می گردد.

تبصره2: در استان هایی که دسترسی به خدمات تخصصی طب کار وجود ندارد، تا زمان فراهم شدن این امکان، شاغلین مشمول بند 5-9- می توانند خدمات معاینات سلامت شغلی را از سایر مراکز/افراد مجاز به انجام معاینات دریافت نمایند.

فصل چهارم- آزمایشات و خدمات پاراکلینیک

ماده 10) لزوم انجام کلیه اقدامات آزمایشگاهی و پاراکلینیکی بر اساس شواهد علمی و تنها در صورت ضرورت و ذکر علت انجام می پذیرد.

ماده 11) انجام تست های پاراکلینیک از جمله اسپیرومتری، ادیومتری، انواع رادیوگرافی، آزمایش های تشخیص طبی و نظایر آن بر اساس ضوابط و دستورالعمل های جاری معاونت درمان صورت می گیرد و نیز تقسیر تست هایی نظیر

اسپیرومتر و ادیومتری بر اساس ضوابط و مقررات ابلاغی معاونت یاد شده انجام خواهد شد.

ماده 12) نحوه انجام آزمایشات و اقدامات تشخیصی

1-12- انجام ادیومتری صرفاً برای کارگران دارای مواجهه با سر و صدای بیش از حد مراقبت (اقدام) بر اساس آخرین ابلاغ کتابچه حدود مجاز و افراد با مواجهه با مواد شیمیایی اتو توکسیک، افراد با حساسیت بالا بر سر و صدا، کارگران با افت شنوایی مطابق پرونده پزشکی، و همچنین مشاغلی که شنوایی شاغل جنبه ایمنی داشته باشد.

2-12- انجام اسپیرومتری صرفا در افراد با مواجهه با آلاینده های تنفسی، افراد دارای سابقه بیماری های تنفسی مطابق پرونده پزشکی و افراد نیازمند تعیین ظرفیت ریوی با توجه به نیاز شغلی نظیر شغل های نیازمند استفاده از رسپیراتور.

3-12- انجام آزمایشات پاراکلینیک با در نظر گرفتن دستورالعمل برنامه ملی پیشگیری و کنترل بیماری های غیر واگیر ابلاغیه معاون بهداشت وزرات بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی و تامین مستندات سلامت پایه فرد.

4-12- انجام نوار قلب صرفا در شاغلین دارای مواجهه کاردیوتوکسیک و شاغلین دارای سابقه بیماری های قلبی بر اساس پرونده پزشکی و یا شک به بیماری قلبی در حین معاینه و یا در نظر گرفتن شرایط سنی و فاکتورهای خطر قلبی- عروقی.

5-12- انجام سایر اقدامات پاراکلینیک مستند بر نوع مواجهات شناسایی شده و نیاز شاغلین با ذکر علت

تبصره: انجام هر یک از موارد ذکر شده در بندهای 1-12، 2-12، 3-12، 4-12 برای افراد غیر مشمول ممنوع می‌باشد.

فصل پنجم- تکالیف و اختیارات

ماده 13) کلیه پزشکانی که دارای مجوز انجام معاینات سلامت شغلی در محل واحد کاری می باشند موظفند بیش از انجام معاینات، اطلاعات در خواست شده ابلاغی از طرف مرکز را در سامانه جامع بازرسی مرکز ثبت کنند.

ماده 14) ثبت اطلاعات معاینات سلامت شغلی موضوع این دستورالعمل در قالب فرم ها و موارد ابلاغی مرکز، پس از اتمام معاینات مذکور توسط پزشکان و مراکز موضوع این دستورالعمل در سامانه جامع بازرسی الزامی است.

ماده 15) معاونت های بهداشت مکلفند ضمن ثبت اطلاعات ارایه دهندگان خدمات معاینات سلامت شغلی در سامانه جامع بازرسی، نسبت به نظارت بر صحت ثبت اطلاعات از سوی ارایه دهندگان خدمات مذکور در سامانه، جمع آوری اطلاعات شاغلین موضوع این دستور العمل و تهیه گزارش از نحوه صدور مجوزه ها اقدام نموده و هر شش ماه یک بار گزارش تحلیلی آن را کتباً به مرکز گزارش نمایند.

ماده 16) مرکز موظف است براساس سیاست ها و اولویت های وزارت متبوع پس از تدوین برنامه های سلامت شاغلین نسبت به برنامه ریزی، پایش، نظارت وارزشیاب این فرآیندها در دانشگاه ها / دانشگده های علوم پزشکی اقدام نماید.

ماده 17) پزشکان و مراکز دارای مجوز لازم است حداقل 3 روز قبل از شروع معاینات، برنامه اجرایی معاینات مذکور را به مرکز بهداشت حوزه مربوطه اعلام نمایند.

فصل ششم – تخلفات

ماده 19) استفاده از عناوین مجعول و خلاف واقع توسط پزشکان و مراکز موضوع این دستورالعمل تخلف محسوب می‌گردد و معاونت های بهداشت و درمان مکلفند درصورت مشاهده موارد تخلف را پیگیری قانونی نمایند.

ماده 19) در صورت تخلف مراکز تخصصی طب کار، متخصصین و پزشکان عمومی دارای مجوز معاینات سلامت شغلی از هر یک از مفاد این دستور العمل و سایر ضوابط و مقررات مرتبط، پس از سه نوبت تذکر کتبی با فواصل حداقل یک ماهه از سوی معاونت های بهداشت مربوطه و در صورت عدم اصلاح، موضوع در کمیته ای مرکب از معاون بهداشت دانشگاه کارشناس مسیول بهداشت حرفه ای، یک نفر متخصص طب کار با معرفی مرکز، رییس بازرسی و رسیدگی به شکایات دانشگاه و مدیر دفتر حقوقی دانشگاه بررسی و در صورت لزوم با تشخیص اکثریت اعضاء کمیته مذکور، مجوز و پروانه صادره جهت ابطال به مراجع تقاضای ارجاع خواهد شد مراکز تخصصی طب کار، متخصصین و پزشکان عمومی دارای مجوز معاینات سلامت شغلی تا زمان تعیین تکلیف از سوی مراجع قضایی از لیست پزشکان و مراکز مجاز معاینات دوره ای سلامت شغلی حذف خواهند شد.

ماده 20) از زمان ابلاغ این دستورالعمل، بخشنامه « معاینات سلامت شغلی » به شماره 187/100-11/2/1392 و سایر آیین نامه های مرتبط با معاینات سلامت شغلی قبل از آن ملغی بوده و ارایه دهندگان خدمات معاینات سلامت شغلی در طی 6 ماه می بایست وضعیت خود را با این دستور العمل انطباق دهند.

ماده 21) شیوه نامه اجرایی موضوع این دستورالعمل ظرف مدت 3 ماه تهیه و ابلاغ خواهد شد.

ماده 22) مسیولیت اجرای این دستورالعمـل در دانشگـاه ها/ دانشکده ها بر عهـده ریاست دانشگـاه/ دانشکده و معاونت های بهداشت بوده و نظارت بر حسن اجرای آن در سراسر کشور بر عهده مرکز سلامت محیط و کار معاونت بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می باشد.– معاون بهداشت »

در پاسخ به شکایت مذکور سرپرست اداره کل حقوقی و تنظیم مقررات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به وجب لایحه شماره 1708/107-18/9/1398 توضیح داده است که:

« شکات وفق دادخواست تقدیمی مدعی می باشند که پس از شرکت در فراخوان سال های 1383 و 1384 در آزمون مسیول فنی شرکت های طب کار شرکت نموده و پس از قبولی به موجب آیین نامه شماره 9739-20/6/1381 مکلف به ثبت و تاسیس شرکت ارایه خدمات سلامت کار گردیده و مشغول به فعالیت می باشند و وزارت بهداشت نیز با توجه به محدودیت مدت مجوزها هر دو سال یک بار نسبت به تمدید پروانه فعالیت این شرکت ها اقدام می نماید. شکات مدعی می باشند وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به موجب دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی مورد اعتراض حقی برای شرکت های مورد اشاره قایل نشده است و شرکت ها صرفاً اجازه دارند در قالب مطب و یا مرکز فعالیت نمایند. ضمناً شکات مدعی می باشند در دستورالعمل مذکور صرفاً متخصصین طب کار مجاز به انجام خدمات طب کار در واحدهای کاری با مواجهات خطرناک می‌باشند و پزشکان عمومی از این اقدام منع شده اند. شکات همچنین به ماده 6 دستورالعمل و تبصره های 3 و 4 ماده مزبور نیز معترض می باشند. در ارتباط با شکایت مطروحه لازم به ذکر است وفق مفاد بندهای ماده 1 قانون تشکیلات و وظایف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تامین بهداشت عمومی و ارتقاء سطح آن از طریق اجرای برنامه های بهداشتی خصوصاً در زمینه بهداشت محیط، مبارزه با بیماری ها، بهداشت خانواده و مدارس آموزش بهداشت عمومی، بهداشت کار و شاغلین با تاکید بر اولویت مراقبت های بهداشتی اولیه و صدور، تمدید و لغو موقت یا دایم پروانه های موسسات پزشکی، دارویی، بهزیستی و کارگاه ها و موسسات تولید مواد خوراکی و آشامیدنی و بهداشتی و آرایشی و همچنین تعیین ضوابط مربوط به ارزیابی، نظارت و کنترل بر برنامه ها و خدمات واحدها و موسسات آموزشی و پژوهشی، بهداشتی، درمانی و بهزیستی و انجام این امور بر اساس استانداردهای مربوطه از وظایف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام شده است.

همچنین در بند 2 سیاست های کلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری بر تحقق رویکرد سلامت همه جانبه و انسان سالم در همه قوانین، سیاست های اجرایی و مقررات با رعایت اولویت پیشگیری بر درمان، روزآمد نمودن برنامه‌های بهداشتی و درمانی و کاهش مخاطرات و آلودگی های تهدید کننده سلامت مبتنی بر شواهد معتبر علمی تاکید شده است. در بند 1-7 سیاست های مورد اشاره تولیت نظام سلامت شامل سیاست گذاری های اجرایی، برنامه ریزی های راهبردی، ارزشیابی و نظارت بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بوده وفق بند 8 سیاست های ابلاغی فوق الذکر افزایش و بهبود کیفیت و ایمنی خدمات و مراقبت های جامع و یکپارچه سلامت با محوریت عدالت و تاکید بر پاسخ گویی، اطلاع رسانی شفاف، اثربخشی، کارآیی و بهره وری در قالب شبکه بهداشتی و درمانی منطبق بر نظام سطح بندی و ارجاع نیز مورد تاکید قرار گرفته است. برابر ماده 72 قانون برنامه ششم توسعه الف- تـولیت نظام سلامت از جمله بیمه سلامت شامـل سیاست گذاری اجـرایی، برنامه ریزی های راهبردی، ارزشیابی، اعتبارسنجی و نظارت در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی متمرکز می گردد. کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از دولتی و غیردولتی، از جمله ارایه کنندگان خدمات سلامت، سازمان ها و شرکت های بیمه پایه و تکمیلی، موظفند از خط مشی و سیاست های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، با تاکید بر خرید راهبردی خدمات و واگذاری امور تصدی گری با رعایت ماده 13 قانون مدیریت خدمات کشوری و سطح بندی خدمات، تبعیت کنند. لذا با توجه به اختیارات حاصله از قوانین ومقررات فوق الذکر این وزارتخانه اقدام به تنظیم دستورالعمل معاینات سلامت شغلی نموده است که طی نامه شماره 5312/300د-6/4/1397 ابلاغ و در ادامه وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی نامه شماره 830/100-10/7/1397 با توجه به ابلاغ دستورالعمل مذکور « بخشنامه معاینات سلامت شغلی به شماره 187/100-11/2/1392 و سایر آیین نامه های مرتبط با معاینات سلامت شغلی قبلی» را ملغی اعلام نموده است.

وفق مفاد دستورالعمل مذکور، ارایه دهندگان خدمت شامل پزشکان متخصص طب کار و عمومی در قالب مطب- پزشکان متخصص طب کار و عمومی در قالب واحد کاری- پزشکان متخصص طب کار در قالب مراکز تخصصی و پزشک خانواده در مراکز جامع خدمات سلامت تعیین شده اند. اشاره می نماید مراکز تخصصی طب کار مانند سایر مراکز تخصصی از معاونت درمان و طی مراحل قانونی مجوز فعالیت دریافت می نمایند. در ماده 20 آیین نامه اعلام شده است ارایه دهندگان خدمات سلامت شغلی موظف می باشند ظرف مهلت شش ماه از تاریخ ابلاغ آیین نامه وضعیت خود را با یکی از قالب های پیش بینی شده در آیین نامه تطبیق دهند. لازم به ذکر است تدوین دستورالعمل معاینات سلامت شغلی مورد اعتراض، با تشکیل کار گروهی مرکب از تعداد مساوی از پزشکان عمومی و متخصصین طب کار تدوین و بررسی و مورد کارشناسی قرار گرفته است. همچنین پیرو مکاتبات این شرکت ها باوزارت بهداشت، جلسات متعددی با نمایندگان ایشان برگزار گردیده است. شکات مدعی می باشند پروانه تاسیس شرکت ارایه خدمات سلامت کار مربوطه را وفق آیین نامه نحوه ارایه خدمات توسط شرکت ها و موسسات

سلامت کار مصوب سال 1381 اخذ نموده اند و پروانه ایشان نیز هر دو سال یک بار تمدید شده است و لذا در ارتباط با تبدیل شرکت های طب کار به مطب معترض می باشند. در این خصوص لازم به توضیح است آیین نامه نحوه ارایه خدمات توسط شرکت ها و موسسات سلامت کار مصوب سال 1381، برابر مفاد آیین نامه معاینات سلامت شغلی مصوب سال 1388 و نامه شماره 312/100-27/3/1397 وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی لغو و بلااثر گردیده است. ضمن اینکه طبق آیین نامه شرکت ها و موسسات طب کار مصوب سال 1381، مدت اعتبار پروانه شرکت های موضوع آیین نامه دو سال بوده و شرکت ها موظف به تمدید پروانه مورد اشاره بوده اند. لذا اینکه شکات مدعی می باشند برای ایشان حق مکتسبه ایجاد شده است و این وزارتخانه بعد از 20 سال نیز اجازه بازنگری در مقررات معاینات سلامت شغلی و ساماندهی وضعیت معاینات مزبور را ندارد فاقد محمل قانونی است. اشاره می نماید هیات تخصصی فرهنگی، آموزشی و پزشکی دیوان عدالت اداری نیز طی رای شماره 233 الی 238-30/7/1397 در پرونده مشابه شکایت حاضر با این استناد که پروانه های صادره محدودیت زمانی داشته و بخشنامه مورد شکایت در مرحله تمدید پروانه اعمال می گردد حکم به رد شکایت مطروحه مشابه صادر نموده است.

در دادخواست مطروحه به بند 1-7 دستورالعمل ( لزوم انجام معاینات توسط متخصصین طب کار و پزشکان عمومی دارای مجوز، صرفاً در محل مطب) اشاره شده و آن را عامل تامین منابع مادی برای متخصص طب کار قلمداد نموده است. در این خصوص به استحضار می رساند همان گونه که در بند مذکور به صراحت عنوان شده است، پزشکان عمومی و متخصصین طب کار دارای مجوز در قالب مطب، دارای شرایط یکسان در زمینه محدوده فعالیت و ضرورت انجام معاینات در محل مطب می باشند. علاوه بر این سقف انجام معاینات در قالب مطب برای پزشکان عمومی و متخصص طب کار یکسان می باشد (بند 1-8 ماده 8 دستورالعمل). همچنین پروتکل انجام معاینات سیاری جهت امکان انجام معاینات دوره ای در محل واحـدهای کاری یا صنعتی (برای پزشکان عـمومی و پزشکان متخصص طب کار) در دست تدوین می باشد و هنوز ابلاغ نشده است. علاوه بر این بر اساس مصوبه شورای عالی برنامه ریزی وزارت بهداشت رسالت رشته تخصصی طب کار تربیت متخصصین عالم و کارآمد در زمینه تشخیص، درمان و پیشگیری بیماری های ناشی از کار و محیط و سعی در ترویج توسعه تولید علم در زمینه‌های مختلف این رشته، گسترش ارتباطات بین بخشی و ارایه خدمات تخصصی به جمعیت هدف می باشد. ضمن اینکه وزارت بهداشت هزینه تربیت متخصصین طب کار را متقبل گردیده تا پوشش دهنده خدمات سلامت شغلی و ارتقای آن به خصوص برای قشر ضعیف کارگری باشد. بر اساس دستورالعمل مذکور پزشکان عمومی دارای مجوز، مجاز به انجام کلیه معاینات شاغلین می باشند به جز مواردی که شاغل با مواد فوق العاده خطرناک مواجهه داشته باشد مانند مواجهه با مواد سرطان زا، تراتوژنیک، فلزات سنگین و نظایر آن و یا مشاغلی که مسیولیت جان افراد را به عهده دارند (بند 5-9 دستورالعمل مانند راهبر قطار، خبلبان و یا وسایل نقلیه سنگین) که در این موارد نیازمند ارزیابی ویژه توسط متخصصین طب کار می باشند و درصد بسیار کمی از شاغلین را دربر می گیرد.

همچنین در خصوص ایراد شکات به یکی از اجزاء بند 1-6 ماده 6 دستورالعمل مورد شکایت ( پزشکان عمومی دوره دیده متقاضی نبایستی دارای سایر پروانه ها مانند MMT, DIC و نظایر آن باشند و …) به استحضار می‌رساند از آنجا که صدور این پروانه ها مستلزم حضور تمام وقت پزشک و مسیولیت ایشان جهت ارایه خدمت مورد نظر می‌باشد و از طرفی با توجه به اهمیت سلامت شاغلین و انجام معاینات ایشان و لزوم حضور فعال و دایم پزشک جهت انجام معاینات سلامت شغلی در مطب ضروری است لذا پزشکان عمومی متقاضی انجام معاینات سلامت شغلی و نیز متخصصین طب کار، مجاز به فعالیت در سایر حیطه ها نمی باشند چرا که فعالیت های متعدد در زمینه های مختلف ممکن است سبب افت عملکرد در انجام معاینات شده و حق کارگر و شاغل ضایع گردد. شایان ذکر است پزشکان عمومی دارای مجوز، علاوه بر انجام معاینات سلامت شغلی، مجاز به ارایه خدمت پزشکی به سایر مـراجعین در مطب نیز می باشند. این در حالی است که متخصصین طب کار صرفاً در زمینه خدمات سلامت شغلی فعالیت می نمایند. همچنین سقف مجاز انجام معاینات سلامت شغلی در نظر گرفته شده در این دستورالعمل (بند 1-8 ماده 8) بر اساس فعالیت تمام وقت پزشک عمومی یا متخصص طب کار، تعیین شده است. در خصوص تبصره‌های 3 و 4 بند 1-6 ماده 6 دستورالعمل ( با موضوع اولویت متخصصین طب کار جهت صدور مجوز وانجام معاینات سلامت شغلی)، به استحضار می رساند رشته تخصصی طب کار بر اساس ضرورت و نیاز کشور ( جهت ارایه خدمات سلامت شغلی)، توسط شورای عالی برنامه ریزی، تصویب و توسط دانشگاه های معتبر کشور در حال اجرا می باشد. با توجه به اینکه متخصصین طب کار صرفاً در زمینه خدمت سلامت شغلی می توانند ارایه خدمات نمایند، ایجاد اولویت برای ایشان موجه و منطقی می باشد. با توجه به مراتب مذکور صدور رای به رد شکایت مطروحه از آن مقام مورد تقاضا می باشد.»

رسیدگی به موضوع از جمله مصادیق حکم ماده 92 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری تشخیص نشد.

هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 30/10/1399 با حضور رییس و معاونین دیوان عدالت اداری و روسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رای مبادرت کرده است.

رای هیات عمومی

نظر به اینکه به موجب ماده 106 قانون کار دستورالعمل ها و آیین نامه های اجرایی مربوط به فصل چهارم این قانـون (حفاظت فنی و بهداشت کار) باید بنا به پیشنهاد مشترک وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت بهداشت، درمـان و آمـوزش پزشکی و تصویب هیـات وزیران تـدوین شود و از آنجا کـه بخشی از دستورالعمل مورد اعتراض که ناظر به مشمولان قانون کار است، از مصادیق دستورالعمل های موضوع ماده 106 قانون کار است، باید با رعایت تشریفات مقرر در این ماده تدوین می شد. بر این اساس اطلاق دستورالعمل مورد اعتراض خارج از حدود اختیارات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است و مستند به بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می‌شود.

محمدکاظم بهرامی – رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری