کلاسه پرونده: 90/211
شاکی: بانک پارسیان با وکالت خانم چنور ایران پور
موضوع: ابطال مصوبه های شماره 6540/ش الف د-10/5/1379 و شماره 14731/ش الف د-5/10/1384 شورای اسلامی شهر شیراز مبنی بر تعیین عوارض به ماخذ 1% درآمد قطعی شده و بهای خدمات بانکها
تاریخ رای: سه شنبه 22 دی 1394
شماره دادنامه: 1202
گردش کار: خانم چنور ایران پور به وکالت از بانک پارسیان به موجب دادخواستی ابطال مصوبه های شماره 6540/ش الف د-1379/5/10 و شماره 14731/ش الف د-1384/10/5 شورای اسلامی شهر شیراز را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که: " ریاست محترم هیات عمومی دیوان عدالت اداری احتراماً، به وکالت از بانک پارسیان به استحضار می رساند: شورای شهر شیراز در سال 1384 به شرح مصوبه پیوست مبادرت به وضع عوارض تحت عنوان مختلف از قبیل سالانه، کسب و پیشه، مشاغل، عوارض تابلو کرد و کمیسیون ماده 77 شهرداری نیز به استناد مصوبه مذکور طی رای شماره 104- 77 -1389/6/24 بانک پارسیان را محکوم به پرداخت مبلغ 000/951/139/298 ریال و طی رای شماره 62-77- 1387/6/2 محکوم به پرداخت مبلغ 000/395/298 ریال و طی رای شماره 62-77- 1387/6/2 محکوم به پرداخت 870/116/282 ریال بابت عوارض بهای خدمات کرده در حالی که وضع مصوبه مذکور منطبق با مقررات و رای صادر شده از هیات عمومی دیوان عدالت اداری نبوده و بنا به مراتب معروضی، موجبات ابطال آن فراهم است. بدیهی است متعاقب احراز حقانیت بانک و ابطال مصوبه مزبور، اقدام مقتضی در راستای اعتراض به رای کمیسیون نیز معمول خواهد شد. ضمناً به نظر می رسد می باید بین حدود اختیارات شورای شهر و شهرداریها در وضع عوارض و انواع آن و این که موضوع و ماهیت فعالیت بانک در زمره مواردی که وضع عوارض آن در صلاحیت شورای اسلامی شهر و شهرداریها باشد قایل به تفکیک شد. بدین شرح که : به موجب بند 16 ماده 71 و 77 قانون تشکیل وظایف و انتخاب شورای اسلامی مصوب 1375 و ماده 1 و 5 قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی مصوب 1381 موسوم به قانون تجمیع عوارض، صلاحیت و اختیارات شورای اسلامی شهر در وضع عوارض محلی جدید یا افزایش نرخ هر یک از عوارض محلی منوط به رعایت شرایط و ضوابط قانونی مربوطه شد و اگر چه به موجب ماده 52 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387/3/2 قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی مصوب 1381 و اصلاحیه بعدی و سایر قوانین و مقررات مربوطه در این خصوص لغو و فسخ شده است لیکن وفق تبصره 1 ماده 50 قانون مذکور ( اخیر التصویب) که اشعار می دارد ( شوراهای اسلامی شهر و بخش جهت وضع هر یک از عوارض محلی جدید که تفکیک آنها در این قانون مشخص نشده باشد موظفند موارد را حداکثر تا 15/11/ هر سال برای اجرا در سال بعد، تصویب و اعلام عمومی نمایند) کما کان بر ضرورت رعایت تشریفات مقرر پیرامون وضع عوارض محلی دلالت دارد و ضمانت اجرای عدم رعایت تشریفات مذکور، تحقق موجبات بطلان مصوبات است. 2- اگر چه وضع عوارض محلی توسط شوراها مستلزم رعایت تشریفات قانونی شده لیکن به دلالت آراء صادر شده از دیوان عدالت اداری از جمله رای شماره 2- 1389/1/16 مصوبات شورای اسلامی یزد پیرامون تعیین عوارض محلی برای بانکها علی رغم این که ماهیت و فعالیت آنها محلی نیست دارد، از آن جا که شوراهای شهر در سراسر کشور تابع قوانین واحد هستند، امکان تفسیر مقررات موضوعه حسب مناطق جغرافیایی مختلف، متفاوت نبوده و به لحاظ وحدت موضوع، تنقیع مناط از آراء صدر الاشعار به منظور تسری حکم مصرح در آن به موارد مشابه، متصور است. به بیان بهتر بر اساس قوانین موضوعه و واحد، استناد به تعابیر و تفاسیر متعارض و متضاد قابلیت استماع نداشته و نمی توان در برخی شهرها فعالیت بانکها را محلی و ملزم به پرداخت عوارض و در سایر شهرستانها به لحاظ محلی نبودن فعالیت بانکها، معافیت آنها از پرداخت عوارض محلی در نظر گرفته شود که در صورت تحقق این موضوع امری خلاف انصاف و عدالت صورت گرفته و موجبات تشتت آراء فراهم و تعارض این قسم مصوبات با مقررات و رویه متداول بلا شک اقتضای ابطال این قسم از مصوبات را به دنبال خواهد داشت با عنایت به مراتب معنونه، ابطال مصوبات شماره 6540/ش الف د- 1379/5/10 و شماره 14731/ ش الف د-1384/10/5 صادر شده از شورای اسلامی شهر شیراز مورد استدعاست." متن مصوبه های مور اعتراض به قرار زیر است: " مصوبه شماره 6540/ش الف د-1379/5/10 رییس شورای اسلامی شهر شیراز: شهردار محترم شیراز جناب آقای مهندس رجبی سلام علیکم: بازگشت به نامه شماره 1/4024- 1379/4/4 در مورد اخذ عوارض از بانکها به ماخذ 1% درآمد قطعی شده آنان پیشنهاد شهرداری در جلسه مورخ 1379/4/11 شورای اسلامی شهر شیراز مطرح و پیشنهاد شهرداری مورد موافقت قرار گرفت. – رییس شورای اسلامی شهر شیراز مصوبه شماره 14731/ش الف د-1384/10/5 رییس شورای اسلامی شهر شیراز: برادر گرامی جناب آقای شیردل سرپرست محترم شهرداری شیراز سلام علیکم: احتـراماً، نـامـه شمـاره 1/14600- 1384/9/2 شهـرداری در خصـوص اخـذ بهـاء خدمـات بـانکها، صندوقهای قرض الحسنه و سایر موسسات مالی اعتبار و دفاتر بیمه ها در جلسه مورخ 1383/10/1 شورای اسلامی شهر شیراز مطرح و بهای خدمات مذکور با 4 بخش 12 بند و 2 تبصره به شرح ذیل به تصویب رسید: 1- بهای خدمات از بانکها 1-1- سرپرستی بانکها ماهیانه 000/000/3 ریال 1-2- شعب بانکها ماهیانه 000/500/1 ریال 2- بهای خدمات از صندوقهای قرض الحسنه 1-2- صندوق قرض الحسنه تک شعبه ای شهری معاف 2-2- صندوق قرض الحسنه بیش از یک شعبه شهری هر شعبه ماهیانه 000/100 ریال 3-2- سرپرستی صندوق قرض الحسنه استانی کشوری ماهیانه 000/000/2 ریال 4-2- شعب صندوق قرض الحسنه کشوری ماهیانه 000/500 ریال 5-2- سرپرستی صندوقهای قرض الحسنه استانی ماهیانه 000/000/1 ریال 6-2- شعبه صندوق قرض الحسنه استانی ماهیانه 000/200 ریال 3- بهای خدمات از بانکهای خصوصی، موسسات مالی و اعتباری، بنیادها و تعاونیهای مالی اعتباری: 1-3- سرپرستی آنها ماهیانه 000/000/3 ریال 2-3- شعبه آنها ماهیانه 000/500/1 ریال 4- بهای خدمات از دفاتر بیمه 1-4- سرپرستی ماهیانه 000/000/2 ریال 2-4- نمایندگی بیمه ماهیانه 000/100 ریال تبصره 1- این مصوبه از تاریخ ابلاغ لازم الاجرا می باشد. تبصره 2- سالیانه 15% به مبالغ مزبور اضافه خواهد شد. – رییس شورای اسلامی شهر شیراز " در پاسخ به شکایت شاکی، شهردار شیراز به موجب لایحه ای که به شماره 580053-1390/5/29 ثبت دفتر اندیکاتور هیات عمومی شده توضیح داده است که: " 1- دادخواست توسط وکیل شاکی تقدیم دیوان شده است که در این خصوص تصویر وکالتنامه وکیل پیوست نیست که ضمن ایراد به سمت وکیل تقاضای توجه به آن و حدود اختیارات نامبرده را دارد. 2- وکیل شاکی در بخشی از دادخواست تقدیمی خود اعلام کرده که به موجب بند 16 ماده 71 قانون تشکیلات وظایف و انتخابات شورای اسلامی و ماده 1و 5 قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ( قانون موسوم به تجمیع عوارض) و ماده 52 قانون مالیات بر ارزش افزوده وضع عوارض مذکور قانونی نیست که در این خصوص به استحضار می رساند: الف- مصوبه شماره 6540- 1379/5/10 موضوع اخذ عوارض از بانکها به ماخذ 1% درآمد قطعی شده آنها توسط شورای اسلامی شهر شیراز در سال 1379 بر اساس اختیارات مندرج در بند 16 ماده 76 ( ماده 71 سابق) اصلاحی قانون شوراها به تصویب رسیده که پس از این که برابر ماده 83 ( ماده 80 سابق) اصلاحی قانون شوراها مراحل قانونی خود را طی کرده لازم الاجرا شده است. مصوبه شماره 14731- 1384/10/5 شورای اسلامی شهر مربوط به اخذ بهای خدمات از بانکها بوده به استناد بند 26 ماده 76 ( 71 سابق) اصلاحی قانون شوراها به تصویب رسیده و لازم الاجرا شده است. مصوبه شماره 6540- 1379/5/10 موضوع اخذ عوارض 1% درآمد قطعی شده بانکها مصوب سال 1379 بوده و قوانین مطروحه در دادخواست تقدیمی ( قانون موسوم به تجمیع عوارض، قانون مالیات بر ارزش افزوده) که اجرای آنها بعد از تصویب مصوبه مذکور بوده نمی تواند متعرض مصوبه موصوف و در مقام لغو عوارض سابق باشد. به عبارت دیگر قانون مزبور اجازه برقراری عوارض غیر مذکور در این قانون را وفق تبصره 1 ماده 5 قانون فوق به عهده شورای اسلامی شهرها واگذار کرده و به هیچ عنوان در مقام لغو عوارض سابق نبوده است. به همین ترتیب قانون مالیات بر ارزش افزوده نیز که از 1387/7/1 جایگزین قانون موسوم به تجمیع عوارض شده دارای همین احکام بوده و تسری قوانین مورد ادعا در دادخواست تقدیمی در ابطال مصوبه فوق بلاوجه است. ب- مصوبه شماره 14731- 1384/10/5 مربوط به بهای خدمات بوده است که به استناد بند 26 ماده 76 ( ماده 71 سابق) اصلاحی قانون شوراها به تصویب رسیده که به موجب آن کلیه بانکها می باید بابت خدماتی که از طرف شهرداری به طور مستقیم و غیر مستقیم ( آسفالت، حمل زباله، تامین پارکینگ، ترافیک، آلودگی هوا و … ) ارایه می شود بهایی را پرداخت نمایند که با عنایت به این که فرقی بین اشخاص حقیقی و حقوقی نبوده و با توجه به اصل حقوقی عدم تبرع در هر صورت بهای خدمات ارایه شده توسط شهرداری می باید از ناحیه تمام اشخاص پرداخت شود. لذا مستثنی کردن بانکها از پرداخت بهای خدمات و تحویل آن بر دوش سایر شهروندان مطلبی خارج از اصول منطقی است. مطلب مهم این که موضوع مصوبه شماره 6540- 1379/5/10 عوارض بوده و موضوع مصوبه شماره 14731- 1384/10/5 بهای خدمات است که می باید مابین آنها قایل به تفکیک بود. 3- مصوبات موصوف مربوط به قبل از تصویب قانون تجمیع عوارض و قانون مالیات بر ارزش افزوده است و همچنان که مستحضرید اثر قانون نسبت به مابعد آن بوده و نسبت به مصوبات قبل از آن قابل اعمال نیست و به عبارتی این قوانین عطف به ماسبق نمی شود والا لازم بود تا کلیه مصوبات عوارضی قبل از قانون تجمیع و مالیات بر ارزش افزوده از جمله عوارض ساختمانی، نوسازی، تراکم، پذیره و … که همگی مربوط به قبل از تصویب قوانین مذکور است منسوخ و منتفی شده باشد که چنین امری منطقی و قانونی نخواهد بود. 4- همان گونه که به استحضار رسید شورای اسلامی شهر به استناد بند 16 و 26 ماده 76 اصلاحی قانون شوراها (ماده 71 سابق) مبادرت به وضع عوارض و بهای خدمات جهت بانکها کرده که پس از ابلاغ به مرجع ذی صلاح مندرج در ماده 93 قانون شوراها و عدم اعتراض آن مرجع و پس از قطعیت، مصوبات را جهت اجرا به شهرداری ارسال کرده و با توجه به مواد 3 و 4 قانون موسوم به تجمیع عوارض و ماده 38 قانون مالیات بر ارزش افزوده که هیچ گونه تعیین تکلیفی در مورد عوارض بانکها نشده لذا مصوبات شورا نه تنها هیچ گونه مغایرتی با قوانین مذکور (قانون تجمیع و مالیات بر ارزش افزوده) ندارد بلکه در راستای تکمیل قوانین مذکور بوده و قابل اجراست. 5- در همین رابطه هیات عمومی دیوان عدالت اداری طی دادنامه شماره 113- 1387/2/29 بر اساس تبصره 1 ماده 5 قانون موسوم به تجمیع عوارض و با عنایت به بند 16 ماده 71 قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شورای اسلامی برقراری عوارض کسب و پیشه از بانکها را مغایر قانون ندانسته است. 6- با توجه به این که بودجه شهرداریها مستقل از درآمدها و هزینه های دولت است و از منابع مردمی تامین می شود. لذا شورا مستند به بند 16 و 26 ماده 76 قانون شوراها ( ماده 71 ساق) مبادرت به وضع عوارض و بهای خدمات جهت بانکها کرده که پس از قطعیت توسط شهرداری اجرایی می شود و چنانچه اصناف مختلف با طرح دعاوی مختلف و با استناد به قوانین تجمیع و ارزش افزوده مدعی باشند که شوراها نمی توانند وضع عوارض نمایند شهرداریها که از لحاظ مالی مستقل از دولت هستند و تامین کننده منابع مالی آنها عوارض ماخوذه از اشخاص حقیقی و حقوقی است قادر به ارایه خدمات از قبیل، احداث خیابانها، جمع آوری زباله، احداث و نگهداری پارکها و فضای سبز و … نخواهند بود. 7- برابر فهرست ذیل آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی شهر، بخش و شهرک موضوع قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور عوارض غیر محلی ( ملی) مشخص و احصاء شده است. به عبارت دیگر به غیر از عوارض اشعاری فوق، سایر عوارض محلی محسوب شده که شورای اسلامی شهرها می توانند در آن خصوص تصمیم گیری نمایند که از جمله این عوارض همین عوارض1% درآمد قطعی شده بانکها و بهای خدمات بوده که توسط شورای اسلامی شهر شیراز مصوب شده و با عنایت به این که در قوانین ارزش افزوده و تجمیع عوارض هیچ گونه اتخاذ تصمیمی در خصوص آنها نشده و مصوبات موصوف مربوط به زمان قبل از تصویب قانون مالیات بر ارزش افزوده بوده و در آن قانون تنها به برقراری عوارض بعد از تصویب آن تعیین تکلیف شده و همچنین مصوبات مذکور مغایرت و مباینتی با احکام مذکور نداشته و اقدام شورا در وضع عوارض و بهای خدمات جهت بانکها دارای جایگاه قانونی است از قضات دیوان تقاضای ابرام مصوبات شماره 6540- 1379/5/10 و 14731- 1384/10/5 شورای اسلامی شهر شیراز و رد دعوای شاکی را دارد. " در پاسخ به شکایت مذکور، رییس شورای اسلامی شهر شیراز به موجب لایحه ای که به شماره 5800703-1390/7/5 ثبت دفتر اندیکاتور هیات عمومی شده توضیح داده است که: " ریاست محترم هیات عمومی دیوان عدالت اداری با سلام احتراماً عطف به اخطاریه شماره 900041388-1390/3/25 در خصوص دعوای بانک پارسیان به طرفیت شورای اسلامی شهر شیراز مبنی بر ابطال مصوبات شماره 6540- 1379/5/10 و 14731- 1384/10/5 این شورا که در تاریخ 1390/6/6 به دبیرخانه این شورا تحویل شده مراتب ذیل در تبیین مصوبات شورا و رد ادعای شاکی حضور جنابعالی و قضات هیات عمومی دیوان معروض می شود: 1- با توجه به این که دادخواست شاکی توسط وکیل به دیوان تقدیم شده است ولی تصویری از وکالتنامه و سمت وکیل پیوست دادخواست و ضمایم نیست که ضمن ایراد به سمت نامبرده، تقاضای توجه به حدود اختیارات ایشان را دارد. 2- شورای اسلامی شهر شیراز بر اساس اختیارات مندرج در بند 16 و 26 ماده 76 ( 71 سابق) اصلاحی قانون شوراها و به منظور اخذ عوارض 1% درآمد قطعی بانکها و هزینه خدمات مصوبات شماره 6540- 1379/5/10 و 14731- 1384/10/5 را به تصویب رسانیده که پس از طی مراحل قانونی مندرج در مواد 83 و 93 ( 80 و 78 مکرر 4 سابق) قانون مارالذکر مصوبات مذکور قطعی و لازم الاجرا شده است. 3- وکیل شاکی در قسمتی از دادخواست خود با استناد به ماده 1 و 5 قانونی اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی و تبصره 1 ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مدعی است که شوراهای اسلامی موظفند حداکثر تا 15 بهمن هر سال برای اجرا در سال بعد عوارض وضع نمایند و وضع عوارض محلی مستلزم رعایت تشریفات مذکور است. لذا در مقام پاسخ به ادعای ایشان قابل توضیح است. اولاً: با تصویب قانون مالیات بر ارزش افزوده قانون تجمیع عوارض منسوخ شده و قابل استناد نیست. ثانیاً: مرجع مندرج در ماده 93 اصلاحی قانون شوراها وظیفه تطبیق مصوبات شورا با قانون را دارد و چنانچه مصوبه شورایی مغایر قانون یا رعایت مهلتهای قانونی در آن نشده باشد از سوی آن مرجع مورد اعتراض قرار گیرد و قطعی و لازم الاجرا نخواهد شد. ثانیاً: پیرو توضیحات مندرج در بند 2، مصوبات شماره 6540- 1379/5/10 و 14731- 1384/10/5 مراحل قانونی تصویب و قطعیت را طی کرده تا قابل اجرا توسط شهرداری باشد و چنانچه مغایرت قانونی وجود داشت مراجع مندرج در ماده 93 اصلاحی قانون شوراها نسبت به آن ایراد می کردند ولیکن مصوبات مذکور پس از طی مراحل قانونی مندرج در ماده 83 ( 80 سابق) اصلاحی قانون شوراها قطعی و لازم الاجرا شده است. 4- مصوبه 6540- 1379/5/10 در خصوص اخذ عوارض 1% از درآمد قطعی بانکها در سال 1379 به تصویب رسیده که قبل از تصویب قانون تجمیع عوارض و مالیات بر ارزش افزوده بوده و اثر قانون نسبت به ما بعد آن است و به مصوبات سابق الصدور تسری پیدا نمی نماید و به عبارتی قوانین عطف به ماسبق نمی شود در غیر این صورت تمامی مصوبات شوراها و دستورالعملهای وزارت کشور در خصوص عوارض تحت تاثیر قوانین فوق قرار می گرفت که چنین امری منطقی و قانونی نخواهد بود. 5- مصوبه 6540- 1379/5/1 این شورا به منظور اخذ عوارض 1% درآمد قطعی شده بانکها تصویب شده ولی موضوع مصوبه 14731- 1384/10/5 اخذ هزینه خدمات از بانکها است و موضوع این دو مصوبه با هم متفاوت است و می باید بین آنها قایل به تفکیک بود. 6- ماده 5 و تبصره 1 ذیل ماده 5 قانون تجمیع عوارض و تبصره 1 ذیل ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده اشعار داشته است در مواردی که در این قوانین برای آنها مالیات و عوارض تعیین شده، شوراها و سایر مراجع نمی توانند وضع مالیات یا عوارض نمایند و مفهوم مخالف آن این است که برای مواردی که تکلیف عوارض آنها در قانون مذکور تعیین نشده مراجع ذی صلاح مثل شوراها بر اساس اختیارات مندرج در بند 16 ماده 76 ( 71 سابق) اصلاحی قانون شوراها می توانند وضع عوارض نمایند و با توجه به این که در قانون تجمیع عوارض و ارزش افزوده هیچ گونه عوارضی برای فعالیت بانکها ذکر نشده لذا شوراها بر اساس تبصره 1 ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده حق وضع عوارض جهت بانکها را دارند. 7- وکیل شاکی در قسمتی دیگر از دادخواست خود اشعار داشته به لحاظ این که فعالیت بانکها محلی نیست شوراها نمی توانند وضع عوارض محلی نمایند در بیان رد ادعای شاکی و تبیین مصوبات شورا قابل توضیح است. اولاً: بودجه شهرداریها به عنوان یک شخصیت حقوقی، مستقل از بودجه دولت است و عمدتاً از منابع مردمی هر شهر و عوارض محلی تامین می شود و اختیارات اعطایی قانونگذار در بندهای 16 و 26 ماده 76 (71 سابق) اصلاحی قانون شوراها به شوراها در جهت تامین منابع مالی شهرداری هر شهر به منظور تامین منابع مالی و تحقق بودجه تصویبی است و صرف نظر از این که اکثر بانکها به بخش خصوصی واگذار شده اند ولیکن فعالیت تمامی شعب بانکهای مستقر در شهر شیراز از منابع نقدینگی ساکنین این شهر صورت می گیرد و هر کدام از شعب بانکها به عنوان یک شخصیت حقوقی به مانند تمامی افراد سکنه شهر و اصناف از خدمات ارایه شده از سوی شهرداری استفاده می نمایند و مدیران اقتصادی کشور و بانکها همان طور که برای پرداخت حقوق پرسنل و خرید اقلام و ساخت یا اجاره شعب در هر سال مالی بودجه تخصیص می دهند می باید برای خدمات شهری که شعب بانکها استفاده می نمایند ردیف اعتباری عوارض شهرداری را در هر سال پیش بینی نمایند و ضعیفترین اقشار جامعه در هر سال مکلف به پراخت عوارض و هزینه خدمات سالیانه خانه، ماشین و هرگونه خدمات شهری می باشند این از عدالت اجتماعی به دور خواهد که بزرگترین موسسات مالی شهر از پرداخت عوارض و هزینه خدمات که نسبت به درآمد سالیانه آنها بسیار ناچیز است معاف شوند و چنانچه اصناف و موسسات مختلف با طرح دعاوی متعدد و با استناد به قوانین تجمیع عوارض مالیات بر ارزش افزوده مدعی باشند که شوراها نمی توانند وضع عوارض محلی برای آنها بنمایند این موضوع موجب خواهد شد شهرداری که منابع مالی آن تابع عوارض پرداختی اشخاص حقیقی و حقوقی مستقر در شهر است از ارایه خدمات شهری ( جمع آوری زباله و ایجاد و نگهداری فضای سبز) و اجرای طرحهای عمرانی ( ایجاد معابر،جداول و آسفالت) عاجز باشد. 8- طبق مواد 1، 2 و 3 آیین نامه اجرایی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی شهر، بخش و شهرک مصوب 1378/7/7 وظیفه شوراها جهت وضع عوارض محلی مشخص و احصاء شده و این آیین نامه به قوت خود باقی و مرجعی آن را باطل نکرده است لذا با عنایت به مراتب فوق و لایحه شماره 1/10261-1390/5/18 شهرداری شیراز از محضر قضات هیات عمومی دیوان عدالت اداری تقاضای ابرام مصوبات شماره 6540- 1379/5/10 و 14731-1384/10/5 این شورا و رد دعوای شاکی را دارم." هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 1394/10/22 با حضور رییس و معاونین دیوان عدالت اداری و روسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رای مبادرت کرده است.
رای هیات عمومی
مطابق بند 16 از ماده 71 قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب سال 1375 با اصلاحات بعدی مقرر شده است، تصویب لوایح برقراری یا لغو عوارض شهر و همچنین تغییر نوع و میزان آن با در نظر گرفتن سیاست عمومی دولت که از سوی وزارت کشور اعلام می شود از جمله وظایف شورای اسلامی شهرها است. حکم مقرر در تبصره 1 ماده 5 قانون اصلاح موادی از قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و چگونگی برقراری وصول عوارض و سایر وجوه از تولید کنندگان کالا، ارایه دهندگان خدمات و کالاهای وارداتی مصوب 1381 و تبصره ماده 50 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1387 نیز دلالت بر آن دارد که شوراهای اسلامی شهر برای تصویب عوارض محلی جدید و یا افزایش نرخ هر یک از عوارض محلی با رعایت شرایط و ضوابط مربوط صلاحیت دارند. نظر به این که حوزه فعالیت بانک ها و شعب مختلف آنها در نقاط مختلف کشور بوده و محلی تلقی نمی شوند، بنابراین مصوبات مورد شکایت مبنی بر تعیین عوارض به ماخذ 1% درآمد قطعی شده و بهای خدمات بانک ها خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای اسلامی شهر شیراز تشخیص می شود و به استناد بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می شود.
معاون قضایی دیوان عدالت اداری- مرتضی علی اشراقی
