بسم الله الرحمن الرحیم
کلاسه پرونده: 807/88
شاکی: شاکیان: آقای یحیی مرادی و غیره
موضوع: موضوع شکایت و خواسته: ابطال نامه شماره 54182/10/200- 28/6/1388 سرپرست امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور
تاریخ رای: پنج‌شنبه 20 مهر 1391
شماره دادنامه: 329
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
گردش کار: آقای یحیی مرادی و دیگران به موجب دادخواستی، ابطال نامه شماره 54182/10/200- 1388/6/28 سرپرست امور نظامهای جبران خدمت معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور را خواستار شده اند و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده اند مطابق حکم مقرر در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مبنای تعیین فوق العاده کار با اشعه، حقوق و مزایا لحاظ شده است لیکن در نامه مورد اعتراض، مزایا به فوق العاده شغل تغییر یافته است. شکات به لحاظ مغایرت مفاد نامه معترضٌ به با بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه، ابطال نامه مذکور را خواستار شده اند. متن نامه مورد اعتراض به قرار زیر است: " معاون محترم توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با سلام: احتراماً، بازگشت به نامه شماره 262888/4/الف – 1388/6/4 در خصوص مبنای محاسبه فوق العاده کار با اشعه اعلام می دارد: با عنایت به مفاد نامه شماره هـ/4/86/14 – 1388/5/19 معاونت قضایی دیوان عدالت اداری در خصوص پاسخ به سوالات مطروحه در زمینه اعلام مبنای محاسبه فوق العاده کار با اشعه توسط معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور به استحضار می رساند: که در مقررات موضوعه هیچ گونه تعریفی در خصوص مزایا به عمل نیامده است و تعمیم آن بدون استناد به مصرحات قانونی و ملاحظات پیرامونی به ویژه بار مالی مترتب بر آن، موجب بروز مشکلات و اعمال سلایق خواهد شد. با عنایت به موارد مذکور نظریه های شماره 79973/1803- 1387/10/7 و 107597/1803- 1387/11/27 این امور در خصوص تبیین موضوع مزایای مندرج در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه که همان « فوق العاده شغل» می باشد مجدداً مورد تاکید می باشد. – سرپرست امور نظام های جبران خدمت" در پاسخ به شکایت شکات، رییس امور حقوقی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور، به موجب لایحه شماره 23414/231- 1389/5/6، تصویر نامه شماره 20163/222- 1389/4/24 رییس امور نظامهای جبران خدمت معاونت مذکور را ارسال داشته است که مفاد آن به قرار زیر است: " در مقررات موضوعه هیچ گونه تعریفی در خصوص مزایا به عمل نیامده است و تعمیم آن بدون استناد به نص قانونی و ملاحظات پیرامونی بویژه بار مالی مترتب بر آن، موجب بروز مشکلات و اعمال سلایق خواهد شد. با عنایت به موارد مذکور، نظریه شماره 54182/10/200- 1388/6/28 این امور در خصوص موضوع تعیین مزایای مندرج در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه که همان فوق العاده شغل است مورد تاکید می باشد. " هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور روسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رای مبادرت میکند.
رای هیات عمومی
مطابق بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 1368/1/20 به افرادی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار به تشخیص واحد قانونی و طبق آیین نامه های مربوط تا پنجاه درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه تعلق می گیرد. نظر به این که به موجب دادنامه های شماره 1468- 1466 مورخ 1386/12/12 هیات عمومی دیوان عدالت اداری، تصویب نامه شماره 1816/ت199969هـ – 1378/3/17 هیات وزیران که در آن ملاک محاسبه و پرداخت فوق العاده کار با اشعه حقوق و فوق العاده شغل مقرر شده بود، ابطال شده است، بنابراین نامه شماره 82/54/10/200 – 1388/6/28 معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور که ملاک پرداخت حق اشعه را حقوق و فوق العاده شغل تعیین کرده است، خلاف حکم صریح مقنن تشخیص داده می شود و به استناد بند یک ماده 19 و مواد 20 و 42 قانون دیوان عدالت اداری از تاریخ صدور ابطال می شود.
رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – محمدجعفر منتظری
