بسم الله الرحمن الرحیم
کلاسه پرونده: 867/89
شاکی: – غلامحسین آریایی فر 2- سیدمحمد شمس
موضوع: ابطال بند 6 صورتجلسه شماره 459 کمیسیون ماده 5 قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در شهر تهران
تاریخ رای: دوشنبه 9 مرداد 1391
شماره دادنامه: 267
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
گردش کار: به موجب مصوبه بند 6 – صورتجلسه 459 کمیسیون ماده 5 قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری در شهر تهران مقرر شده است که: " بند 6 – صورتجلسه 459 پیرو مصوبه بند یک صورتجلسه 392 کمیسیون ماده پنج در رابطه با طرح اصلاحی شهرک ژاندارمری (ناجا 2)، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران طی نامه شماره 440447/87/80- 1387/11/17 طرح موضعی شهرک، تهیه شده توسط مهندسین مشاور سراوند را در دو گزینه ( سه و چهار) در مقیاس 2000/1 ارایه نموده اند. طرح مربوط به شرکت تعاونی مسکن افسران ژاندارمری طی بند دو صورتجلسه 239 شورای طرح و بررسی مورخ 1363/7/3 به تصویب رسیده که تعداد قطعات مسکونی منظور شده در طرح مصوب 2638 قطعه با مساحت غالب 100 مترمربع و با تراکم مجاز زمان تصویب (120%) بوده و خدمات و سرانه های مورد نیاز در طرح مصوب منظور گردیده بود. پیرو تصویب پروژه تعداد 157 قطعه از قطعات مسکونی و نیز اراضی خدماتی شهرک از طرف هیات مدیره تعاونی به سازمان زمین شهری واگذار گردید که در نهایت با شکایت هیات مدیره جدید، دادگاه عمومی تهران حکم به استرداد کلیه قطعات ( اعم از مسکونی و خدماتی) به تعاونی موصوف را صادر نمود. با توجه به گزارش اداره کل شهرسازی و طرحهای شهری، تعداد اعضای اولیه تعاونی مسکن افسران ژاندامری 2631 نفر بوده است که در سال 1363 و پس از تصویب طرح، تعداد زیادی از این افراد اقدام به ساخت و ساز نموده، لیکن با گذشت زمان تعداد 634 نفر با اعلام این که عضو تعاونی بوده و به دلایلی از جمله حضور در جبهه های جنگ، عدم اقدام در سالهای بعد از ابلاغ صورتجلسه مزبور و از سوی دیگر اقدامات هیات مدیره وقت شهرک در زمینه انتقال و یا تعویض اراضی با شهرداری یا سازمان زمین شهری نتوانسته اند سهم خود را از اراضی شهرک مزبور دریافت نمایند، لذا تقاضای تغییر کاربری از اراضی خدماتی شهرک و نیز اراضی جدید واگذار شده از سوی سازمان زمین شهری ( در خارج از محدوده مصوب شهرک) را به مسکونی و تفکیک آنها مطرح نمودند. طرح تفصیلی اصلاحی شهرک ژاندارمری و اراضی مجاور آن در جلسه مورخ 1384/12/2 کمیته کار مطرح و با توجه به این که ساخت و ساز در داخل شهرک بیش از تراکم مجاز اولیه بوده مقرر گردید که کاربریهای خدماتی داخل مجموعه شهرک و فضای سبز حاشیه مسیل در ضلع غربی شهرک حفظ گردد و طرح اراضی خارج از مجموعه شهرک با بررسی کارشناسی لازم ابتدا به تایید معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران رسیده سپس به کمیسیون ارایه شود. متعاقباً کمیسیون ماده پنح طی بند یک صورتجلسه 392 با پیشنهاد کمیته کار با لحاظ طرح تفصیلی جدید کل محدوده موافقت نمود. با توجه به گزارش اداره کل شهرسازی و طرحهای شهری به منظور اجرایی شدن هر یک از گزینه های مشاور می بایست تغییر کاربریهایی صورت گیرد که چگونگی کاربریها و سطوح مورد تغییر، به شرح جدول پیوست می باشد. ضمناً در صورت تصویب هر یک از گزینه ها می بایست: الف: هیات مدیره قانونی تعاونی مسکن موصوف از کلیه دعاوی حقوقی فی مابین خود و شهرداری تهران صرف نظر و اعلام رضایت نماید. ب: اداره حقوقی شهرداری منطقه 2 نسبت به بررسی اسناد مالکیت و سایر موارد و آراء مطروحه اقدام نماید. ج: با توجه به این که اکثر اعضا دارای سندهای مشاعی از سند مادر ( تفکیکها به درستی انجام نشده است) می باشند ایشان ( هیات مدیره و اعضا) باید نسبت به اصلاح نقشه ها اقدام، سپس شهرداری منطقه نسبت به صدور مجوز اقدام نماید بدیهی است پاسخگویی به هر گونه ادعای مطروحه با عناوین هیات مدیره جدید شهرک و یا امضا و سهامداران و مالکان مشاعی به عهده هیات مدیره قانونی شهرک مزبور که به تایید مراجع ذی صلاح رسیده باشد، خواهد بود. موضوع در جلسه مورخ 1387/11/23 کمیته کار مطرح با کلیات طرح پیشنهادی ( گزینه چهار) با رعایت پهنهبندیهای عمومی طرح جامع و سرانه های مورد نیاز طرح تفصیلی و لحاظ نمودن سقف جمعیت پذیری در سطح محله و ناحیه موافقت به عمل آمد و مقرر شد که جداول مقایسه ای لازم به کمیسیون ماده پنج ارایه گردد، سپس موضوع در جلسه مورخ 1387/12/12 کمیسیون ماده پنج مطرح لیکن منجر به اتخاذ تصمیم نگردید. مصوبه کمیسیون موضوع در جلسه مورخ 1388/2/21 کمیسیون مطرح و با نظریه کمیته کار موافقت به عمل آمد." شاکیان به موجب دادخواستهای تقدیمی، ابطال مصوبه مذکور را خواستار شده اند و در جهت تبیین خواسته توضیح داده اند که: " در سال 1346 قطعه زمینی به پلاک ثبتی 21859/2395 واقع در بخش ده تهران اراضی طرشت از محل حق السهم پرداختی اعضا از جمله این جانبان خریداری شده تا برای تامین مسکن آنها اختصاص یابد. در سال 1349 شرکت تعاونی افسران و هم ردیفان افسران ژاندارمری تاسیس و زمین مذکور به تعاونی منتقل شده است. در سال 1363 بخشی از زمین به قید قرعه به حدود 2600 نفر هر یک 300 متر مربع واگذار شده و 734 نفر دیگر که اغلب در جبهه های جنگ یا در نقاط دور افتاده مشغول خدمت و یا به دلایل دیگر بی اطلاع مانده و نتوانسته بودند در قرعه کشی شرکت کنند از این حق محروم و هیات مدیره وقت بر خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات خود قطعات باقی مانده را طی صورتجلساتی به سازمان زمین شهری، شهرداری و سازمانهای دیگر واگذار کرده بود. اعضای محروم در مقام استیفای حقوق از دست رفته به مراجع قضایی ذی صلاح مراجعه که نهایتاً منجر به صدور احکام قضایی گردیده و بر این اساس صورت مجالس موصوف باطل، از این سازمانها خلع ید و اراضی به تعاونی مسکن مسترد گردیده است تا بین 734 نفر اعضای مذکور تقسیم و واگذار شود. برابر بند 2 صورتجلسه 239- 1363/7/3 شورای طرح و بررسی و جدول ضمیمه آن سرانه خدماتی شهرک تصویب و مقرر شده است در طرحهای تفصیلی منعکس شود. اما شهرداری منطقه 2 به آن توجه نکرده برابر بند 4 صورتجلسه 262- 1375/2/18 کمیسیون ماده 5، (114000 مترمربع) تحت عنوان مازاد سطوح خدماتی علاوه بر مصوبه بند 2 صورتجلسه 239 یاد شده توسط شهرداری تصرف شده و به بهانه رشد جمعیت پذیری و ذخیره سازی برای آینده با تغییر کاربری آن مخالفت کرده است علی رغم رای وحدت رویه شماره 172- 1380/5/21 که این قبیل موارد را بر خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات شورای عالی شهرسازی تشخیص داده و حکم بر ابطال آن داده است همچنین طبق نامه 39508/02-1379/10/6 شهردار وقت به علت این که پرداخت ارزش ملک در توان شهرداری نبوده است اصل ملک را به صاحبانش مسترد و ترجیحاً از فضای سبز صرف نظر می کند، شهرداری این املاک را همچنان بلاتکلیف گذاشته و به بهانه قرار داشتن در طرحهای خدماتی از صدور پروانه ساخت خودداری کرده است. طبق حکم قضایی هیاتی از کارشناسان رسمی دادگستری انتخاب تا به وضع این قطعات رسیدگی نمایند که نتیجتاً طبق صورتجلسه تنظیمی این هیات در ستون مغایرتها جمعاً 79/85787 مترمربع اضافه بر متراژ مصوبه شورای مذکور توسط شهرداری تصرف شده بود بر این اساس طبق رای دادگاه ضمن خلع ید، زمینهای مازاد از بقیه منفک و طبق اسناد رسمی به اعضای زمین نگرفته، هر یک 150 متر مربع واگذار گردیده است. به اعتبار قوانین حاکم و اصل تسلیط، قاعده فقهی « الناس مسلطون علی اموالهم» و ماده 31 و 30 قانون مدنی، قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرحهای دولتی و شهرداریها مصوب 1367 و اصلاحیه تبصره 1 ماده واحده مذکور مصوب 1380/1/22 و لایحه قانونی نحوه خرید و تملک اراضی و املاک برای اجرای برنامه های عمومی و عمرانی مصوب 1358 و آراء وحدت رویه دادنامه های 394- 1378/12/1، 347 و 438- 1386/6/25، 197- 1386/4/3، 169- 1381/5/27، 561- 1384/10/11 و 172- 1380/5/21 هیات عمومی دیوان عدالت اداری و صدها آراء صادر شده از طرف شعب مختلف دیوان: 1- « هر مالکی نسبت به مایملک خود حق هر گونه تصرف و انتفاع دارد و هیچ مالی را از تصرف صاحب آن نمی توان بیرون کرد مگر به حکم قانون». 2- « تملک اراضی و املاک توسط واحدهای دولتی و شهرداریها منوط به فوریت نیاز و فعلیت اجرای طرحهای مصوب است». 3- محرومیت اشخاص از اعمال حقوق مالکانه به مدت نامعلوم و نامحدود به بهانه طرحهای دولتی و شهرداریها مصوب مراجع و مقامات مختلف در اشکال گوناگون علی الاطلاق مغایر قانون تسلیط و اصول مندرج در قانون و ناقض اعمال مالکیت و آثار مترتب بر آن است. 4- چنانچه ظرف پنح سال طرحهای عمرانی و عمومی توسط واحدهای ذی ربط اجرا نگردد، طرحها بی اعتبار و کان لم یکن و کاربری آن نیز منتفی و مالکان این قبیل املاک و اراضی حق و اختیار دارند از زمین و ملک خود حسب مورد به صورت مسکونی اداری و یا تجاری همانند املاک مشابه فاقد طرح از حیث تراکم، ساخت و ساز، خرید و فروش، اضافه بنا و غیره استفاده نمایند. 5- ذخیره سازی املاک و اراضی به بهانه تراکم رشد جمعیت پیش بینی شده صراحتاً به موجب رای وحدت رویه شماره 172- 1380/5/21 هیات عمومی دیوان عدالت اداری مغایر قانون و خارج از حدود اختیارات شورای شهرسازی و معماری تشخیص و ابطال گردیده است. 7- طبق قانون دیوان عدالت اداری کلیه سازمانهای مشمول ماده (13) این قانون مکلف به اجرای فوری آرای دیوان پس از ابلاغ و اجرای آرای وحدت رویه هیات عمومی دیوان پس از انتشار در روزنامه رسمی می باشند. با کمال تاسف 25 سال است که شهرداری منطقه 2 تهران هیچ گونه توجه و اعتنایی به احکام دیوان، آراء وحدت رویه، قوانین جاری مملکتی و سایر مصوبات نکرده است و با سلیقه خود و بر خلاف قانون عمل کرده و حقوق صدها نفر را که اغلب از خانواده شهدا، جانبازان، آزادگان، ایثارگران، مفقودان و خادمان خدمت در جمهوری اسلامی ایران می باشند زیر پا گذاشته است. بنا به اقرار خود 114000 متر مربع زمین را خارج از مصوبات و به طور غیر قانونی معطل و مالکان آنها را از حقوق حقه خود محروم داشته کمیسیون ماده 5 بعداز 25 سال بلاتکلیف گذاردن اراضی مردم از طرف شهرداری منطقه 2 بر خلاف قانون , اصل تسلیط و سایر قوانین و احکام فوق الذکر مبادرت به تصویب صورتجلسه ای به شماره 459- 1388/2/21 کرده است که به موجب بند 6 آن دوباره اراضی این جانبان را در طرح خدماتی قرار داده و حقوق مسلم مالکان بناحق نادیده گرفته شده است. به طوری که از متن این صورتجلسه مستفاد می شود به علت افراط و تفریط شهرداری و اعطای تراکم بیش از حد مجاز به تعداد زیادی در این مدت 25 سال، به جبران آن املاک عده ای دیگر را به بهانه تامین سرانه خدماتی معطل و از حقوقشان محروم داشته از طرفی دیگر گزینه هایی را تصویب کرده که خارج از حدود اختیارات شرکت تعاونی مسکن و هیات مدیره آن می باشد به طوری که منشاء اخذ تصمیمات و تدوین این مصوبه صورتجلسه مورخ 1383/1/25 فیمابین شهرداری و شرکت تعاونی مسکن می باشد که از طرف مهندسان مشاور سراوند به مباشرت آقای اکبری و همکاری آقای فراست مشاور تعاونی وقت تنظیم شده است و تعاونی هیچ گونه سمتی از طرف مالکان این املاک مبنی بر هر گونه دخالتی نداشته زیرا اسناد مالکیت این اراضی به نام مالکان آن در دفتر املاک اداره ثبت اسناد و املاک شمال غرب تهران ثبت و طبق ماده 22 قانون ثبت دولت فقط کسی را که ملک به اسم او ثبت شده و یا به او منتقل شده و در دفتر املاک به ثبت رسیده مالک می شناسد لذا تصمیمات تعاونی خودسرانه و خلاف قانون و طبق ماده 227 قانون مدنی باطل است ضمناً بعضاً قطعاتی را که طبق سند مالکیت و به طور مشاع متعلق به بیش از یکصد نفر می باشد بخشی را فضای سبز و بخشی را مسکونی اعلام که تبعیض ناروا محسوب و خلاف بند 9 اصل سوم قانون اساسی من جمله پلاک 11062/2395 یا ملکی را که قبلاً خارج از مصوبه و غیر قانونی در طرح آموزشی قرار داده بود علی رغم این که این قطعات دارای اسناد مالکیت رسمی ششدانگ تفکیکی و هر قطعه در حدود 300 متر مربع در پانزده قطعه و متعلق به 34 نفر می باشند که اکثراً احکام قطعی مبنی بر الزام شهرداری به صدور پروانه ساخت از طرف شعب مختلف دیوان عدالت اداری دریافت کرده است و احکام صادر شده صراحتاً و مستنداً طرح و کاربری آنها را منتفی و کان لم یکن اعلام و مالکان آن را محق به برخورداری از اعمال کلیه حقوق مالکانه از حیث تراکم ساخت و ساز و غیره همانند املاک مشابه فاقد طرح تشخیص داده است حتی این اشخاص از شهرداری دستور نقشه و یا پروانه ساخت دریافت نموده اند مع ذلک این احکام و اقدامات نادیده گرفته شده مجدداً این قطعات کماکان در طرح خدماتی سابق منظور شده اند خلاف اصل 40 قانون اساسی که نه متراژ ذکر شده منطبق با واقع است و نه ملک مناسب طرح، بدون اعتناء به قوانین جاری، قانون اساسی، اصل تسلیط و حق اعمال مالکیت و انتفاع اشخاص در ملک خود، آراء وحدت رویه دیوان عدالت اداری و صدها آراء مشابه از شعب مختلف دیوان حقوق صدها انسان را پایمال کرده است. با عنایت به مراتب معروضه تقاضای ابطال بند 6 صورتجلسه 459 کمیسیون ماده 5 مصوب 1388/2/21 را داشته و استدعا دارد به این مساله رسیدگی و حکم مقتضی صادر فرمایند. " در پاسخ به این شکایت، مدیرکل حقوقی شهرداری تهران به موجب لایحه های شماره 25161/4/317- 1389/7/13 و 15036/4/317-1390/5/19 توضیح داده است که: " 1- همان گونه که مستحضرید شرکت تعاونی ژاندارمری کل کشور در سال 1351 یک قطعه زمین را به مساحت 369/565/1 متر مربع که سند آن به صراحت به موات بودن آن اشاره شده از ژاندارمری کل کشور به قایم مقامی بانک ساختمان خریداری می نماید و به موجب تبصره 4 ماده 8 قانون اراضی شهری مصوب 1360 [ آن دسته از شرکتهای تعاونی که تا زمان تصویب قانون دارای زمینهای موات باشند صرفاً برای اعضای آن شرکتها میتوانند نسبت به احیاء و عمران اراضی یاد شده با شرایط سازمان مسکن و شهرسازی بپردازند] سازمان مسکن و شهرسازی طرح عمران و احیاء آن شهرک را طی نامه به شماره 16124/362-1-35 – 1363/7/3 به شورای طرح و بررسی ارسال و آن شورا طی بند 2 صورتجلسه 239 طرح تفصیلی شهرک ژاندارمری را تصویب نمود و بر اساس نقشه ابرازی تعداد قطعات مسکونی 2638 قطعه و 59 قطعه با کاربریهای مسکونی من جمله بهداشتی، خدماتی، تجهیزات شهری، فضای سبز مشخص گردید. 2- هیات مدیره وقت شرکت تعاونی مارالذکر با توجه به نظریه ارشادی معاون قضایی وقت دیوان عالی کشور نسبت به طرح دعوی علیه شهرداری و سازمان مسکن و شهرسازی اقدام نمود و طی دادنامه 76/346، 345، 344 صادره از شعبه 157 دادگاه عمومی تهران توافقات هیات مدیره وقت با سازمان مسکن و شهرسازی ( سال 1368) در خصوص 178 قطعه مسکونی مازاد بر نیاز تعاونی و شهرداری منطقه 2 ( سال 1370) در خصوص 59 قعطه با کاربریهای غیر مسکونی به استناد این که توافقات صورت گرفته در حدود اختیارات مجمع عمومی بوده نه هیات مدیره نسبت به ابطال توافقات یاد شده اقدام کردند. 3- با توجه به حکم صادره در وهله اول مدیر عامل شرکت تعاونی ( آقای اسماعیل علی دوستی) نسبت به تهیه صورت مجلس تفکیکی به شماره 21254 – 1377/6/10 مبنی بر تعیین شماره و تحدید حدود قطعات 59 گانه و باقی مانده نمود و سپس اکثر آن قطعات را به برخی از اعضا شرکت تعاونی به صورت مشاعی واگذار و با توجه به الزام اداره ثبت اسناد نسبت به تهیه صورتجلسات تفکیکی با توجه به دادنامه 80/1698 الی 1696 مورخ 1380/6/4 در خصوص قطعات یاد شده اقدام نمود و همچنین با توجه به این که 92 قطعه مسکونی از 178 قطعه مشمول دادنامه 76/346/345/344 واگذار گردیده بود بر اساس نامه اجرای احکام مدنی مجتمع قضایی صادقیه به شماره 77/7/4014 – 1380/7/30، 8 قطعه زمین متعلق به سازمان مسکن و شهرسازی در اطراف شهرک ژاندارمری به مساحت 00/185 متر را به شرکت تعاونی یاد شده منتقل گردید و از سوی مدیرعامل همگی آنها به صورت مشاعی به 609 نفر منتقل می شود و تاکنون این قطعات به دلایلی که مشخص نمی باشد تفکیک نگردیدهاند لذا با توجه به سیر مراحل یاد شده عملاً صورتجلسه 239 شورای طرح و بررسی از حیز انتفاع خارج گردیده و بر اساس درخواست هیات مدیره شرکت تعاونی مسکن افسران ناجا 2 (ژاندارمری) کمیسیون ماده پنج طی بند 1 صورتجلسه 392 – 1385/1/21 با تغییر کاربری برخی از قطعات با کاربری مختلف به مسکونی با حفظ کاربری فضای سبز حاشیه رودخانه فرحزاد ( طرشت) با لحاظ اراضی الحاقی (8 قطعه) موافقت نمود ولی با توجه به عدم اجرای تعهدات هیات مدیره تعاونی، منبعث از توافقنامه 1383/12/5 و اصرار شرکت تعاونی و اعضای زمین گرفته به اخذ کاربری مسکونی در قطعات باقی مانده شهرک و اخذ آراء متعدد از سوی اعضای زمین گرفته در دیوان عدالت اداری مبنی بر الزام به صدور پروانه ساختمانی یا استحقاق بها از دادگاه عمومی عملاً اجرای مصوبه یاد شده امکان پذیر نگردید، ولی با توجه به موارد یاد شده موضوع طرح تفصیلی شهرک مجدداً در کمیسیون ماده پنج طی بند 6 صورتجلسه 459 مطرح و با تغییر کاربری برخی از قطعات دارای کاربری فضای سبز به مسکونی موافقت گردید. 4- مراد و هدف شاکیان از طرح دعوا مبنی بر ابطال بند 6 مصوبه 459 کمیسیون ماده پنج استنباط غلط از مصوبه یاد شده می باشد زیرا به نظر آنها هدف غایی و نهایی مصوبه یاد شده و تعیین کاربری برای شهرک ژاندارمری موجد و موید تملک شهرداری نسبت به املاک و اراضی واقع در شهرک می باشد و این استنباط بر اساس مستندات ارایه شده مبتنی بر اشتباه می باشد. زیرا همان گونه که بیان گردید و در آراء متعدد هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره های 395 الی 400 مورخ 1381/11/6، 158- 1382/4/22، 386-1381/10/29، 387- 386- 1378/11/24، 141- 1377/7/4 و 62- 1377/3/30 حدود صلاحیت کمیسیون ماده پنج بررسی و تصویب و تغییر طرحها و نقشه های تفصیلی با رعایت مقررات و ضوابط می باشد و با مداقه در آراء 386 – 1381/10/29 و 386- 1378/11/24 هیات عمومی یاد شده ملاحظه می گردد که مصوبات کمیسیون ماده پنج زمانی از سوی آن هیات ابطال گردیده که در خصوص تملک یا نحوه تملک اراضی و املاک مصوبه ای را تصویب نموده که در بند 6 مصوبه 459 کمیسیون ماده پنج این امر صورت نپذیرفته است. 5- سابقاً از سوی افراد دیگر درخواست ابطال بند 2 مصوبه 239 شورای طرح و بررسی که طرح تفصیلی شهرک ژاندارمری را در سال 1363 مشخص کرده بود از هیات عمومی دیوان عدالت اداری خواستار شده بودند که آن هیات طی دادنامه 400 الی 395 – 1381/11/6 با عنایت به ماده 5 قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری مصوبه فوق الاشاره را مغایر با قانون ندانست و حکم به رد دادخواست مطروحه داده است. 6- بر اساس قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرحهای دولتی و شهرداریها مصوب 1367 و قانون نحوه تقویم ابنیه املاک و اراضی مورد نیاز شهرداریها مصوب 1370 تکالیف دستگاههای دولتی و حقوق مالکان را در خصوص اراضی و املاک واقع در طرح را مشخص کرده است. علی هذا با توجه به مراتب معنونه و مستندات ذکر شده رد دادخواست مطروحه مستدعی است. " هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور روسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رای مبادرت میکند.
رای هیات عمومی
با توجه به این که قانونگذار در قانون اصلاح تبصره ماده 5 قانون تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران مصوب 1365/9/25 بررسی و تصویب طرحهای تفصیلی شهری و تغییرات آنها را در شهر تهران به کمیسیون خاصی محول کرده است و این کمیسیون در حدود اختیارات خود، مصوبه مورد شکایت را تصویب کرده است بنابراین قابل ابطال تشخیص نشد.
رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری- محمدجعفر منتظری
