بسم الله الرحمن الرحیم
تاریخ: 27 دی 1389
کلاسه پرونده: 87/899
شماره دادنامه: 477
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: آقای عزت اله پودینه
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه 3/35777/9000 مورخ 28/7/87 معاون اداره کل امور اداری و استخدامی کارکنان قوه قضاییه
گردشکار: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اشعار داشته، به موجب ماده 2 قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دور افتاده و مناطق جنگی، مستخدمین مناطق محروم علاوه بر مرخصی استحقاقی در ازای هر سال خدمت در مناطق مزبور استفاده از یک ماه مرخصی مناطق محروم مربوط را خواهند داشت و در صورت عدم استفاده از این مرخصی، حقوق و مزایای مربوط به آن در خاتمه هر سال به وی پرداخت شود لیکن معاون اداره کل امور اداری و استخدامی کارکنان اداری قوه قضاییه طی بخشنامه شماره 3/35777/9000 مورخ 28/7/87 این مقررات را شامل کارکنان اداری ندانسته و به دلیل عدم تمدید مصوبه مربوطه به مزایای مناطق محروم در سال جاری موضوع مرخصی مناطق محروم را منتفی اعلام نموده، در حالی که به دلیل کمبود امکانات در این مناطق و بُعد مسافت و نبود مراکز تخصصی، درمانی میبایست جهت انجام این امورات به مرکز استان عزیمت کرد و با توجه به اینکه یک ماه مرخصی استحقاقی در طول سال تکاپوی انجام امور و مشکلات این کارکنان که در این مناطق خدمت میکنند نمینماید و ایضا، بخشنامه مزبور در مورخ 5/9/87 به این مرجع واصل گردیده و تمامی پرسنل این اداره بیش از یک ماه از مرخصی استحقاقی خود استفاده نمودهاند، علیهذا مستدعیست با توجه به موارد معنونه فوق در این خصوص رسیدگی نموده و بخشنامه مذکور را ابطال فرمایید. ضمناً در خصوص مرخصی مناطق محروم قضات طی رای شماره 1500 هیات عمومی دیوان عدالت اداری تصمیم شماره 10796/ق/60 مورخ 6/4/1386 مدیرکل کارگزینی قضات و شماره 3912/16 مورخ 20/4/1386 مشاور معاون اداری، مالی قوه قضاییه گردیده است. ضمناً چون مرخصی توسط قانون مجلس شورای اسلامی به مناطق محروم داده شده با یک بخشنامه نمیتوان این حق مسلم و قانونی را از افراد مشمول گرفت. مشتکیعنه در مقام دفاع به موجب لایحه دفاعیه شماره 3/13918/9000 مورخ 2/4/1388، اشعار داشته: آقای پودینه در سال 1382 به استخدام پیمانی قوه قضاییه پذیرفته شده و در دادگستری شهرستان ایرانشهر مشغول به کار گردیده است که با توجه به محل جغرافیایی خدمت خود از بدو خدمت مشمول قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب سال 1367 مجلس شورای اسلامی بوده و از مزایای قانون مذکور شامل مرخصی مناطق محروم برخوردار بوده است. لکن از سال 1387 اعطای مرخصی مناطق محروم متوقف شده است که توضیح دلایل این اقدام نیازمند بررسی مراحل قانون فوقالذکر است. قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دور افتاده و مناطق جنگی در تاریخ 17/12/67 به تایید شورای نگهبان رسیده است و براساس ماده 3 آییننامه اجرایی آن پرداخت فوقالعادههای مذکور از تاریخ 1/1/74 تا پایان برنامه پنج ساله دوم توسعه (29/12/78) مجاز شناخته شده است. سپس پرداخت فوقالعادههای مذکور طبق تصویبنامه شماره 33442/ت23636 ه مورخ 1/8/79 تا پایان 29/12/79 و طبق تصویبنامه شماره 48952/ت25784 ه مورخ 9/11/80 هیات وزیران تا پایان برنامه سوم توسعه (29/12/83) تمدید گردیده است. پس از آن نیز تا پایان سال 1386 به صورت سالیانه توسط هیات وزیران تمدید و مزایای قانون یاد شده پرداخت شده است. لکن با توجه به عدم تمدید پرداخت فوقالعادههای قانون فوقالذکر در سال 1387 مجوزی برای تداوم اعطای مرخصی مناطق محروم وجود نداشته است و بر همین اساس موضوع جهت اطلاع دادگستریهای مشمول قانون ابلاغ شده است. بنابراین با توجه توضیحات فوقالذکر و اینکه مرخصی مناطق محروم از فوقالعادههای قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و این قانون از ابتدا مقید به محدودیت زمانی بوده است و پرداخت آن از سال 1387 به دلیل عدم تمدید آن عملی غیر قانونی و خلاف مقررات است، ضمن ارسال مستندات مرتبط تقاضای رد شکایت شاکی میگردد. هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور روسا، مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رای مینماید.
رای هیات عمومی
مطابق اصل 170 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بند یک ماده 19 و ماده 42 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 تصویبنامهها و آییننامهها و سایر مقررات و نظامات دولتی از جهات مقرر در قانون قابل اعتراض و رسیدگی در هیات عمومی دیوان است. نظر به اینکه نامه معترضعنه متضمن وضع قاعده آمره و کلی نبوده بنابراین قابل رسیدگی و اتخاذ تصمیم در هیات عمومی دیوان تشخیص نگردید.
رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – منتظری
