رای شماره ۷ مورخ ۱۳۸۹/‍۰۱/۳‍۰ هیات عمومی دیوان عدالت اداری

بسم الله الرحمن الرحیم

شماره دادنامه: 7

تاریخ: 30 فروردین 1389

کلاسه پرونده: 87/66 

شاکی: آقای محمدرضا جعفری

مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری

موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه شماره 6/28138/200-12397/4/2/10 مورخ 22/7/1383 سازمان امور جانبازان

گردشکار: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی و لایحه تکمیلی اعلام داشته است، اینجانب طی نامه شماره 2958/6544م مورخ 2/4/1383 سپاه پاسداران تایید مجروحیت گردیدم و مشمول بند (ه‍( بخشنامه شماره 37202/800-19103/4/2/10 تاریخ 19/11/1382 بنیاد شهید و امور ایثارگران شدم در تیر ماه 1383 در بنیاد تشکیل پرونده داده و به کمیسیون پزشکی معرفی و در کمیسیون شرکت نمودم ولیکن مرجع فوق‎الذکر بخشنامه جدیدی صادر نمود به شماره 6/28138/200-12397/4/2/10 مورخ 22/7/1383 و ضمن ابطال بخشنامه قبلی شرایط جدیدی را اعلام و بیان نمود که بخشنامه فوق‎الذکر در مورد جانبازانی است که در گذشته گواهی مجروحیت داشته و یا در آمار و اطلاعات تخلیه مجروحین ثبت شده باشند. مطابق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همه افراد در برابر قانون مساوی می‎باشند و هیچ کس را نمی‎توان از حقوق شهروندی محروم نمود و طبق اساسنامه بنیاد مستضعفان و جانبازان، قانون باوجود تجمیع با بنیاد شهید نسخ نگردیده و تنها نحوه اداره بنیاد شهید و امور ایثارگران مطابق اساسنامه بنیاد شهید می‎باشد. در این اساسنامه جانباز تعریف گردیده در صورتی که دلیل کافی برای جانبازی وجود داشته باشد. که بند (ه‍( بخشنامه شماره 37202/800-19103/4//10 مورخ 19/11/1382 معیار آن را همراه گواهی مجروحیت، نظر مکتوب فرماندهان وقت و یا هم زمان معتمدی که در زمان حادثه با فرد بوده است تعیین نموده است. این بند بـرای کسانی که تشکیل پرونده داده‎اند حـق مکتسبه ایجاد نموده است در مقابل بند (الف) بخشنامه شماره 6/28138/200-12397/4/2/10 تاریخ 22/7/1383 در توضیح بخشنامه اول مقررات را اضافه نموده که داشتن گواهی مجروحیت در گذشته را شرط نموده است در واقع با توجه به تاریخ بخشنامه اخیر، مقرره آن را به گذشته تسری داده است که خلاف ماده 4 قانون مدنی می‎باشد چرا که ماده مذکور مقرر فرموده است: «اثر قانون نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ماقبل خود اثری ندارد.» به نحوه اولی بخشنامه نسبت به ماقبل اثر ندارد وانگهی نمی‎تواند حقوق مکتسبه افراد را نادیده بگیرد و وضع مقرراتی از این قبیل، دخالت در مسیولیتهای قوه قضاییه بوده بلکه در صورتی که مجروحیت شخصی در جبهه مسلم باشد و دلیل شرعی مانند شهادت عدلین، نمی‎توان با بخشنامه و وضع مقررات بخشنامه‎ای او را از حقوق جانبازی محروم نمود. لذا بخشنامه مورخ 22/7/1383 خلاف اساسنامه بنیاد شهید و امور ایثارگران و قانون اساسی و ماده 4 قانون مدنی و نیز حکم مسلم شرعی (قابل اثبات بودن موضوع اختلافی با شهادت عدلین) می‎باشد، لذا تقاضای ابطال بخشنامه فوق را دارم. سرپرست دفتر حقوقی بنیاد شهید و ایثارگران، در پاسخ به شکایت شاکی، طی نامه شماره 39087/850/50011 مورخ 29/7/1387 اعلام داشته است، براساس قوانین و مقررات جاری، رکن اصلی و اساسی جهت تشکیل پرونده جانبازی ارایه صورت سانحه معتبر و مدارک پزشکی همزمان با مجروحیت می‎باشد که شاکی موفق به ارایه مدارک مذکور نگردیده است. لذا طبق قاعده حقوقی البینه علی المدعی چنانچه شاکی مدعی امری باشد باید آن را به اثبات برساند و نمی‎توان بدون تقدیم مدرک مثبت جانبازی، ادعای جانبازی نمود. ضمناً بخشنامه صادره از سوی این مرجع، خلاف هیچ یک از قوانین و مقررات موضوعه نبوده و حسب صراحت رای وحدت رویه شماره 256 مورخ 21/7/1381 آن مرجع، شاکی باید شکایت خود را از طریق کمیسیون ماده 16 رسیدگی به شکایات جانبازان پی‎گیری نماید. بنابراین دعوی مطروحه قابلیت رسیدگی در آن مرجع را نداشته، رد شکایت شاکی مـورد استدعا است. دبیر محترم شـورای نگهبان در خصوص ادعـای خلاف شرع بودن بنـد (الف) بخشنامه شماره 6/28138/200-12397/4/2/10 مورخ 22/7/1383 رییس سازمان امور جانبازان، اعلام داشته‎اند، بند (الف) بخشنامه مورد شکایت خلاف موازین شرع شناخته نشد و مغایر قانون بودن یا نبودن آن بعهده دیوان می‎باشد. هیات عمومی دیوان در تاریخ فوق باحضور روسا ومستشاران ودادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رای می‎نماید.

رای هیات عمومی

الف- با توجه به نظریه شماره 28388/30/87 مورخ 3/6/1387 فقهای محترم شورای نگبهان مبنی بر عدم مغایرت بند (الف) بخشنامه شماره 6/8138/2002-12397/4/2/10 مورخ 22/7/1383 رییس سازمان امور جانبازان با موازین شرع، از این جهت موجبی برای ابطال آن وجود ندارد. ب- بخشنامه معترض‎عنه را که در راستای اقدامات اجرایی تبصره 2 ماده 2 قانون تسهیلات استخدامی و اجتماعی جانبازان مصوب 1374 تنظیم گردیده مغایر با ماده 4 قانون مدنی تشخیص نداده و موجبی برای ابطال آن نمی‎باشد.

رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – منتظری

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

فهرست مطالب این صفحه

مشاوره و راهنمایی

سایت حقوقی حاوی قوانین و مقررات تنقیح شده، موضوعات حقوقی، آراء وحدت رویه دیوان عالی کشور، آراء هیات عمومی و هیات های تخصصی دیوان عدالت اداری و نظرات مشورتی

تماس بگیرید
تبلیغات
مطالب منتخب
پربازدیدها
مطالب مرتبط
رای وحدت رویه شماره ۵۶۶ مورخ ۱۳۹۸/‍۰۳/۲۱ هیات عمومی دیوان عدالت اداری(بر اساس ماده واحده قانون نحوه بازنشستگی جانبازان انقلاب اسلامی ایران و جنگ تحمیلی و معلولین عادی و شاغلین مشاغل سخت و زیان آور مصوب ۱؍۹؍۱۳۶۷ در تعیین حقوق بازنشستگی آنان [جانبازان و …] آخرین حقوق قبل از بازنشستگی مبنای محاسبه قرار می گیرد. در خصوص اینکه منظور از آخرین حقوق چیست، بین شعب دیوان عدالت اداری اختلاف نظر وجود دارد، لذا به جهت مذکور، درخواست رفع تعارض و صدور رای وحدت رویه شده است)
رای شماره ۳۹۱ مورخ ۱۴‍۰۱/‍۰۳/‍۰۳ هیات عمومی دیوان عدالت اداری(حکم مقرر در ماده ۳ آیین نامه اجرایی ماده ۲۶ قانون ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد که متضمن تعیین تشویق های موضوع آیین نامه مزبور است که از جهت آن که به صراحت متن آن شامل اشخاص حقوقی حقوق عمومی می شود ابطال نشد.)
داتیک در شبکه‌های اجتماعی