تاریخ: 24 اسفند 1388
شماره دادنامه: 912
کلاسه پرونده: 88/1020
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
شکات: آقایان 1ـ محسن ایزدخواه 2ـ آقای رزاق صادق 3ـ آقای علی برین 4ـ آقای محمدرضا جهانبخشی
موضوع شکایت و خواسته: اعمال ماده 53 قانون آیین دادرسی دیوان عدالت اداری نسبت به دادنامه شماره 1414 مورخ 30/11/1386
گردشکار: شکات به شرح لایحه تقدیمی اعلام داشته اند، دادخواستی در تاریخ 11/6/1386 در خصوص ابطال دستور اداری شماره 11083 مورخ 28/1/1386 مدیرعامل صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر وابسته به وزارت رفاه و تامین اجتماعی که براساس آن اجازه داده نمی شود مردان بالاتر از 55 سال و زنان بالاتر از 50 سال تحت پوشش صندوق بیمه اجتماعی روستاییان قرار گیرند به دیوان عدالت اداری تقدیم می گردد. هیات عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره1414 مورخ30/11/1386 به شرح آتی انشاء رای می کند. « به موجب قسمت دوم اصل 170 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و ماده یک و بند یک ماده 19 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 ، تصویب نامه ها و آیین نامه ها و سایر نظامات دولتی از جهات مقرر در قانون قابل اعتراض و رسیدگی و اتخاذ تصمیم در هیات عمومی دیوان است، نظر به اینکه بخشنامه شماره 1108 مورخ 28/1/1386، مدیرعامل صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر، در جهت تبیین مفاد آیین نامه بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر تهیه و تنظیم و صادر شده است و فی نفسه متضمن وضع قاعده آمره مستقلی نیست، بنابراین از مصادیق مقررات و نظامات دولتی موضوع قانون محسوب نمی شود و اتخاذ تصمیم در زمینه اعتراض نسبت به آن در هیات عمومی دیوان موردی ندارد.» علیهذا بنا به دلایل و مستندات ذیل دستور اداری مدیرعامل صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر به لحاظ ایجاد محدودیت سنی برای بیمه شدگان روستایی و عشایری مغایر با قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی و همچنین آیین نامه بیمه اجتماعی صندوق روستاییان و عشایر می باشد و فی نفسه متضمن وضع قاعده آمره مستقلی می باشد و به نظر می رسد از مصادیق مقررات و نظامات دولتی موضوع قانون محسوب می شود. هیات وزیران در جلسه مورخ 14/11/1383 اولین آیین نامه بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر را تصویب و به شماره 65846/ت32180/هـ مورخ 11/11/1383، به وزارت رفاه و تامین اجتماعی و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ابلاغ می نماید. در ماده 3 این آیین نامه که موضوع بحث در این دادنامه بوده است محدودیت سنی برای بیمه شدگان روستایی قایل گردیده است. در اجرای اصول 85 و 138 قانون اساسی، نسخه ای از تصویب نامه مورخ 4/11/1383 هیات وزیران به شماره 65846/ت32180 هـ مورخ 12/11/1383، ضمن ابلاغ به دستگاه های ذی ربط اجرایی، برای ریاست مجلس شورای اسلامی نیز ارسال می گردد. ریاست مجلس شورای اسلامی در چارچوب وظایف و اختیارات تعیین شده براساس اصول 85 و 138 قانون اساسی طی نامه ای به شماره 66389/8103/ه/5 مورخ 26/2/1384، نظرات هیات بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین و مقررات عمومی کشور را در خصوص اعلام مغایرت موادی از مصوبه هیات وزیران در خصوص آیین نامه بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر خطاب به ریاست جمهوری وقت ابلاغ می نماید. در نامه مذکور در 7 بند مغایرت های آیین بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر مصوب هیات وزیران جهت اصلاح به رییس جمهور ابلاغ گردیده است که بندهای 2 و 3 نامه مذکور به صراحت برقراری محدودیت سنی و همچنین تدریجی بیمه کردن آنها را مغایر با تبصره 2 ماده 3 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی که دولت را مکلف به تحت پوشش بیمه قراردادن اقشار مختلف از جمله روستاییان شده است، دانسته است. در نتیجه در اجرای دستور ریاست مجلس شورای اسلامی مجدداً هیات وزیران اصلاح مواد مورد نظر مجلس را در دستور کار قرار می دهد و نهایتاً در جلسه مورخ 12/4/1384، مجموعه ایرادات مورد نظر مجلس را رفع و اصلاح می نماید. در مصوبه جدید هیات وزیران، ماده 3 آیین نامه قبلی که محدویت سنی برای بیـمه شدگان روستـایی و عشایری ایجـاد کرده بود به منظور تامین نظر ریاست محترم مجلس شورای اسلامی حذف گردید. در خصوص دفاعیه معاون امور مناطق، حقوقی و پشتیبانی وزارت رفاه و تامین اجتماعی در پاسخ به شکایت مذکور که در متن دادنامه هیات عمومی دیوان عدالت اداری مطرح شد، پاسخ های ذیل را معروض می دارد: اولاً، با نظریه هیات بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین و مقررات کشور که در چارچوب اصول 85 و 138 قانون اساسی انجام وظیفه می نماید بنابه شرح مبسوطی که به استحضار رسید در خصوص ایجاد محدودیت سنی برای بیمه شدگان مغایرت صریح دارد. براساس قسمت آخر بند 2 این نظریه ، تبصره 2 ماده 3 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی دولت مکلف به تحت پوشش بیمه قراردادن اقشار مختلف از جمله روستاییان شده و در این خصوص هیچ گونه قیدی در قانون مشاهده نمی شود. لذا ایجاد محدودیت سنی مغایرت صریح با قانون اعلام گردیده است. ثانیاً، استناد به بند (ط) ماده 3 و بند (ج) ماده 7 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی فاقد وجاهت قانونی می باشد. بنابراین صدور دستورالعمل شماره 11038 مورخ 18/1/1386، مدیرعامل صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر که به موجب آن علیرغم اصلاحیه صورت گرفته هیات وزیران مجدداً محدودیت سنی برقرار می کند، دقیقاً برخلاف قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی و آیین نامه اصلاحی مورخ (12/2/1384) بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر هیات وزیران بوده و به هیچ عنوان مطابق رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری دیوان عدالت اداری در جهت تبیین مفاد آیین نامه بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر نبوده و برعکس متضمن وضع قاعده آمره مستقلی می باشد و این امر علاوه بر مغایرت با قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی ، موجب محروم شدن روستاییان و عشایر گردیده است که نزدیک به چهل سال فقط در مورد آنها صحبت شده و جوانی خود را سپری نموده و تا سال 1383 هیچ گونه اقدام عملی در تحت پوشش قرار دادن بیمه های آنها صورت نگرفته است. علیهذا با توجه به موارد پیش گفته از آن مقام محترم و عالی استدعا دارد در اجرای ماده 53 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری موضوع مجدداً در هیات عمومی مطرح گردد. هیات عمومی دیوان در تاریخ فوق با حضور روسا و مستشاران و دادرسان علی البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رای می نماید.
رای هیات عمومی
به موجب رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 1414 مورخ 30/11/1386، مصوبه شماره 11083 مورخ 28/1/1386 مدیر عامل صندوق بیمه اجتماعی روستاییان و عشایر با این استدلال کـه فی نفسه متضمن وضع قاعده آمره مستقل نیست و از مصادیق مقررات و نظامات دولتی محسوب نمی شود، ابطال نگردیده است. با امعان نظر در رای مذکور و با عنایت به اینکه طبق تبصره 2 ماده 3 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی مصوب 21/2/1383، دولت مکلف گردیده ظرف مدت دو سال از تاریخ ابلاغ قانون، امکان تحت پوشش بیمه قرار گرفتن اقشار مختلف جامعه از جمله روستاییان، عشایر، شاغلین فصلی را فراهم نماید، ایجاد محدودیت و لحاظ سقف سنی برای متقاضیان عضویت در صندوق بیمه اجتماعی روستاییان که در بخشنامه فوق الذکر پیش بینی گردیده، مغایر اطلاق قانون مـذکور می باشد، از این جهت با اختیار حاصل از ماده 53 الحاقی به آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ، به دلالت استدلال مارالذکر ، رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 1414 مورخ 30/11/1386 نقض و به استناد بند یک ماده 19 و مواد 20 و 42 قانون دیوان عدالت اداری ، بخشنامه فوق الاشعار که مغایر قانون می باشد، از تاریخ صدور ابطال می گردد.
رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – منتظری
