کلاسه پرونده: 1005/82
شاکی: آقای محمدیار ارشدی
موضوع: ابطال ضابطه موسوم به حداقل مدت حضور در محل تحصیل مصوب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
تاریخ رای: یکشنبه 19 شهریور 1385
شماره دادنامه: 435
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی و لایحه تکمیلی آن اعلام داشته است، طبق ضابطه مورد شکایت دانشجوی دکتری باید حداقل دو سال در محل تحصیل اقامت داشته باشد. اولاً اگر اصراری بر اقامت دانشجو در محل تحصیل است باید از ناحیه دانشگاه باشد و مکانیسم کنترل باید از سوی همان مرجع تعیین واعمال شود و موکول کردن ارزشیابی مدرک تحصیلی صادره به یک امر کاملاً شکلی محمل قانونی ندارد. ثانیاً، اجبار به اقامت در یک محل با حقوق اساسی بشر نسبت به انتخاب محل اقامت در تنافی است و مغایر با اصل 33، 22 و بند 9 از اصول 3 قانون اساسی میباشد. با عنایت به مراتب ابطال ضابطه مورد عمل وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را در این رابطه خواهانم. مدیرکل دفتر حقوقی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 9361/75 مورخ 1382/11/20 اعلام داشتهاند، 1- تنها مرجع رسمی کشور جهت ارزشیابی مدارک تحصیلی به موجب ماده 5 قانون تاسیس وزارت علوم و آموزش عالی مصوب 1346/12/5 و اصلاحیه بعدی آن، بند (ی) ماده یک قانون اصلاح قانون تاسیس وزارت علوم و آموزش عالی مصوب 1353/5/15 وزارت متبوع میباشد که بنابه اختیارات حاصله از قانون فوق، آیین نامه شورای ارزشیابی مدارک تحصیلی خارجی در تاریخ 1350/8/1 با پیشنهاد آن وزارت به شماره 20187 مورخ 1350/5/27 به تصویب هیات وزیران وقت رسیده و ملاک عمل در این خصوص قرار گرفت. 2- به منظور رسیدن به اهداف پیشبینی شده در مصوبه شماره 135/د مورخ 1370/1/21 شورای عالی اداری، آیین نامه کمیسیونهای ارزشیابی مدارک تحصیلی خارجی در 11 ماده و 7 تبصره مورخ 1371/2/29 در خصوص نحوه ارزشیابی مدارک تحصیلی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی خارج از کشور تصویب و به موجب مصوبه شماره 5680/دش مورخ 1373/6/5 شورای عالی اداری مورد اصلاح و بازبینی مجدد در جهت اجرای دقیق قانون قرار گرفت. 3- موضوع شکایت و تقاضای شاکی بنا به موارد ذیل الذکر محکوم به رد میباشد. الف: شورای ارزشیابی با توجه به اختیارات حاصله از قانون که موارد آن فوقاً بیان شد به موجب مصوبه شماره 197 مورخ 1377/8/30 دستورالعمل نظام آموزشی در کشور هندوستان را به تصویب رساند و کلیه دانشجویانی که موفق به اخذ مدرک تحصیلی از کشور مزبور میگردند میبایست شرایط و وضعیت تحصیلی خود را با مفاد دستورالعمل مزبور منطبق نمایند و تصمیم کمیسیون مبنی برغیر قابل ارزشیابی مدرک تحصیلی شاکی به استناد مفاد بند 6 صفحه 3 دستورالعمل مزبور بوده است. ب: عملکرد اعضاء کمیسیون که از اساتید مجرب دانشگاهی بوده یک امر کاملاً تخصصی و علمی میباشد. ج: با توجه به غیر حضوری بودن مدت تحصیل شاکی و با بررسی مجدد تقاضای وی در شورای ارزشیابی مدرک تحصیلی وزارت متبوع غیر قابل ارزشیابی بودن مدرک تحصیلی نامبرده به چاپ حداقل یک مقاله مستخرج از رساله ایشان در نشریات علمی و پژوهشی مورد تایید وزارت علوم تعدیل و موضوع به وی ابلاغ شده است لذا تصمیم کمیسیون منتفی گردیده و موضوع شکایت شاکی به لحاظ سالبه به انتفاء موضوع بودن قابل رسیدگی نمیباشد. هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور روسای شعب بدوی و روسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رای مینماید.
رای هیات عمومی
نظر به اینکه تعیین شرایط و ضوابط مربوط به ارزیابی میزان تحصیلات اشخاص در خارج از کشور و تعیین درجه اعتبار و ارزش مدارک تحصیلی آنان در مقاطع مختلف به عهده مراجع ذیصلاح وزارت علوم، تحقیقات و فناوری محول شده، بنابراین دستورالعمل نظام آموزشی در کشور هندوستان که بر اساس اختیارات قانونی و با رعایت مقررات مربوط تدوین شده است مغایرتی با قانون ندارد.
معاون قضایی دیوان عدالت اداری-مقدسیفرد
