بسم الله الرحمن الرحیم
شماره دادنامه: 275
تاریخ دادنامه:1400/02/28
شماره پرونده: 9804421
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
شاکی: شرکت کیا تجارت گستر پرتو با وکالت خانم سارا اشرف کاشانی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بندهای 1، 2 و 3 بخشنامه شماره 100186/98-28/3/1398 و بخشنامه شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
گردش کار: خانم سارا اشرف کاشانی به وکالت از شرکت کیا تجارت گستر پرتو به موجب دادخواستی ابطال بندهای 1، 2 و 3 بخشنامه شماره 100186/98-28/3/1398 و بخشنامه شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
« ریاست محترم دیوان عدالت اداری
احتراماً به وکالت از شرکت کیا تجارت گستر پرتو ( سهامی خاص) به استناد اصل 170 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بند 1ماده 12 و مواد 13، 87 و 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 25/3/1392 تقاضای ابطال اطلاق بندهای 1، 2، 3 بخشنامه های شماره 100186/98-28/3/1398 و شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر لزوم واریز مابه التفاوت نرخ ارز گشایش اعتبارات اسنادی توسط واردکنندگان کالاهای موضوع بخشنامه های موصوف « نسبت به آن دسته از قراردادهایی که به موجب بخشنامه های ذیربط بانک مرکزی 100% معادل ریالی نرخ ارز ذیربط، در هنگام گشایش اعتبارات اسنادی توسط واردکنندگان به بانک عامل پرداخت شده است» را به استناد مغایرت با موازین شرع مقدس اسلام و قوانین عادی جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر دارم:
1- بر اساس بندهای مورد شکایت بخشنامه های موضوع دادخواست کلیه بانکهای عامل موظف شده اند فراتر از شرایط موجود در قراردادهای سابق خود با واردکنندگان و بخشنامه های زمان گشایش اعتبارات اسنادی، ارایه اعلامیه تامین ارز جهت ترخیص کالاهای وارداتی از گمرکات اجرایی کشور یا صدور تاییدیه تسویه حساب –حسب مورد- را منوط به دریافت مابه التفاوت نرخ ارز زمان گشایش اعتبارات اسنادی به میزان مندرج در بندهای مورد شکایت کنند. این در حالی است که برای گشایش اعتبارات اسنادی توسط بانکهای عامل وجوه مختلف و متفاوتی در مقررات ذیربط و رویه های جاری وجود دارد که یکی از این وجوه، دریافت 100% معادل ریالی نرخ ارز ذیربط توسط بانک عامل از واردکننده کالا می باشد در واقع در این شیوه تمامی مبلغ قرارداد بر مبنای نرخ اعلامی بانک در زمان انعقاد قرارداد، از واردکننده (خریدار ارز) دریافت می شود بر این اساس بر خلاف سایر وجوه گشایش اعتبارات اسنادی که به موجب آنها صرفاً بخشی از معادل ریالی نرخ ارز از متقاضی دریافت می شود و یا صرفاً تضامین و وثایق در ازای گشایش اعتبار اسنادی از متقاضی دریافت می شود و بانک عامل متعهد می شود در زمان دیگری مثلاً زمان ترخیص کالا و یا زمان ارایه اسناد حمل توسط فروشنده کالا، نسبت به تسویه حساب و دریافت معادل ریالی ارز تخصیص یافته اقدام کند. در شیوه مورد نظر، تمامی مبلغ قرارداد تامین ارز به صورت 100% بر مبنای نرخ ارز ذیربط ( نرخ ارزی که بر اساس مقررات مشمول کالایی می شود که واردکننده قصد واردات آن را دارد) از متقاضی (واردکننده) دریافت می شود. بنابراین در این فرض قرارداد تامین و فروش ارز که یکی از مراحل گشایش اعتبارات اسنادی است با ایجاب و قبول فروشنده و خریدار به موجب قراردادهای ذیربط و تحویل ثمن به موجب واریزی های ذیربط در وجه بانک به صورت کامل منعقد شده و قطعی می باشد، در این شرایط از جهت قانونی و شرعی، مجوزی برای تحمیل شروطی فراتر از شروط مورد توافق طرفین در قراردادهای ذیربط وجود ندارد. بر این مبنا مطالبه مابه التفاوت نرخ ارز در زمان گشایش اعتبار اسنادی و ازمنه دیگر صرفاً در صورتی مشروع و قانونی خواهد بود که با خرید ارز توسط متقاضی صورت نگرفته باشد و یا بر اساس شرایط مورد قبول طرفین مندرج در قرارداد، تسویه حساب و ارایه اعلامیه تامین ارز و یا سایر تعهدات بانک منوط به دریافت مابه التفاوت احتمالی با هر شرط مشروع دیگری شده باشد.
2- بخشنامه های مورد شکایت در بندهای سه گانه، به نحو اطلاق تمامی موارد گشایش اعتبارات اسنادی در مورد کالاهای موضوع بخشنامه ها را مشمول لزوم پرداخت مابه التفاوت به میزان مندرج در بندهای یاد شده نموده و در این جهت هیچ تمایزی میان آن دسته از گشایش اعتبارات اسنادی که صرفاً بخشی از معادل ریالی نرخ ارز ذیربط آنها پرداخت شده و با تضامین مورد قبول بانک برای پرداخت معادل ریالی ارز، از متقاضی دریافت شده است با آن دسته از گشایش اعتبارات اسنادی که تمامی معادل ریالی خرید ارز آنها به میزان مورد محاسبه بانک توسط متقاضی پرداخت شده است، قایل نشده است. بنابراین آن دسته از متقاضیانی که 100% معادل ریالی ارز ذیربط را به نرخهای اعلامی بانک مرکزی در زمان گشایش اعتبارات اسنادی به بانک عامل پرداخت کرده اند نیز مشمول پرداخت مابه التفاوت برای ترخیص کالاهای وارداتی به کشور شده اند. به عبارت دیگر بر اساس اطلاق بندهای سه‌گانه بخشنامه های مورد شکایت، متقاضیان اخیر نیز مواجه با الزام پرداخت مابه التفاوت جهت ترخیص یا فروش کالا حسب مورد شده اند در حالی که پرداخت مابه التفاوت فرع بر وجود دین مشخص و معین است که در فرض پرداخت 100% معادل ریالی ارز مورد درخواست، دینی بر عهده خریدار وجود ندارد.
3- بر اساس قواعد مسلم فقهی « المومنون عند شروطهم» و «لاضرر» و «قبح عقاب بلابیان» تحمیل شرط پرداخت مبلغی بیش از آنچه در زمان انعقاد قرارداد میان طرفین توافق شده است، مستلزم ورود ضرر به خریدار بوده و نیز از آنجا که عملاً به منزله عقاب خریدار و خروج از شرایط اولیه بدون توافق طرفین است، صراحتاً مغایر قواعد فقهی «المومنون عند شروطهم» و «لاضرر» و «قبح عقاب بلابیان» است. در این خصوص توجه به نظر فقهی فقهای معزز شورای نگهبان طی نامه شماره 93/102/3323-27/10/1393 که بیان داشته است « در صورتی که در قرارداد اولیه قید نشده باشد که مابه التفاوت را در موقع ترخیص بپردازند، خلاف موازین شرع می باشد» و نامه شماره 97/102/7742-10/9/1397 که بیان داشته است « مواد 1 و 2 دستورالعمل مذکور، نسبت به معاملات قطعی شده همان طور که در دادخواست آمده وجه ریالی آن نیز پرداخت گردیده است، خلاف شرع دانسته شد و اخذ مابه التفاوت شرعی نمی باشد» موید این استنباط است (رای شماره 729 الی 737-23/9/1395 هیات عمومی دیوان عدالت اداری)
4- بر اساس آیه شریفه «یا ایها الذین آمنوا اوفو بالعقودا» افراد ملزم به اجرا و پایبند بودن به قراردادهای خود می‌باشند همچنین آیه شریفه (یا ایها الذین امنوا لاتاکلو اموالکم بینکم بالباطل الا ان تکون تجاره عن تراض منکم» بیانگر قاعده «اکل مال به باطل» می باشد که بر اساس آن اسباب تملک باطل اموال دیگران اثر مالکیت ایجاد نکرده و باطل می باشد.
5- حدیث « لا یحل دم امری مسلم و لا ماله ال تطببطه نفسه» دلالت بر لزوم قراردادها دارد که بر اساس آن مال وقتی از شخصی به سبب معامله ای به دیگری منتقل شد به مالکیت او در می آید و بدون رضایت او نمی توان در آن تصرف کرد. به عبارتی بر اساس این حدیث « تصرف در مال غیر» خلاف شرع می باشد.
6- بر اساس ماده 344 قانون مدنی « اگر در عقد بیع، شرطی ذکر نشده یا برای تسلیم مبیع یا تادیه قیمت، موعدی معین نگشته باشد بیع، قطعی و ثمن حال محسوب است مگر این که بر حسب عرف و عادت محل یا عرف و عادت تجارت در معاملات تجارتی وجود شرط یا موعدی معهود باشد اگر چه در قرارداد بیع ذکری نشده باشد» با توجه به اینکه در فرض مورد نظر 100% معادل ریالی نرخ ارز مورد تقاضا بر مبنای محاسبه نرخ توسط بانک، از سوی خریدار به بانک عامل پرداخت شده است، انجام این امر و فیشهای واریزی در وجه بانک و قبول آن توسط بانک به منزله فروش ارز بوده است. بر این اساس عدم ذکر شرط از سوی بانک و عدم تعیین موعد برای تادیه قیمت به منزله قطعی بودن فروش ارز به متقاضی است و بنابراین به موجب نص صریح ماده 362 قانون مدنی اولاً: بانک مالک ثمن (معادل ریالی ارز، دریافتی از متقاضی) بوده و می تواند هر دخل و تصرفی در آن نماید کما اینکه همین امر واقع شده و ثمن در ید مالکانه بانک قرار گرفته است و ثانیاً: مشتری مالک مبیع شده است که این مبیع ( ارز) بایستی طبق شرایط مقرر در مقررات مربوط به گشایش اعتبار اسنادی به شخصی که مشتری معرفی می کند ( فروشنده کالا در خارج از کشور) تحویل گردد. اطلاق بندهای سه گانه بخشنامه های مورد شکایت از این جهت که در لزوم بیع منعقد شده و حقوق مالکانه خریدار خلل ایجاد می کند مغایر مواد قانونی فوق الاشعار است.
7- بخشنامه های مذکور با ماده 4 قانون مدنی که بر اساس آن « اثر قانون نسبت به آتیه است و قانون نسبت به ماقبل خود اثر ندارد.» مغایر می باشد. قراردادهای خرید ارز و تامین مالی مرتبط با بخشنامه های موصوف مربوط به تاریخ قبل از تصویب آنها ( بخشنامه ها) می باشند که باتصویب و اجرای بخشنامه ها موضوع دادخواست حقوق مکتسبه که به صورت قانونی و مشروع ایجاد و ثبات یافته را نمی تواند با تغییر قانون از میان ببرد. در این راستا آراء صادره از هیات عمومی دیوان عدالت اداری ( شماره 380-27/4/1396، 430-18/6/1386، 544-27/10/1383، 389-4/6/1386، 705-10/2/1383 و 2620-27/9/1398) نیز اصل عطف به ماسبق نشدن قانون درباره حقوق مکتسبه را مورد حکم قرار داده اند.
8- با تصویب بخشنامه های موضوع دادخواست قبول اسناد حمل و صدور اعلامیه تامین ارز منوط به پرداخت وجوه مابه التفاوت بوده که این امر موجب ایجاد مشکلات و خسارتهای فراوان از جمله در دریافت و تخلیه کالا و رفع تعهد ارزی گردیده است.
با توجه به موارد مذکور از هیات عمومی دیوان عدالت اداری تقاضای ابطال اطلاق بندهای 1، 2، 3 بخشنامه های شماره 100186/98-28/3/1398 و بخشنامه شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر لزوم واریز مابه التفاوت نرخ ارز گشایش اعتبارات اسنادی توسط واردکنندگان کالاهای موضوع بخشنامه های موصوف « نسبت به آن دسته از قراردادهایی که به موجب بخشنامه های ذیربط بانک مرکزی 100% معادل ریالی نرخ ارز ذیربط در هنگام گشایش اعتبارات اسنادی توسط واردکنندگان به بانک عامل پرداخت شده است» به استناد الف: مغایرت با موازین شرع مقدس اسلام و ب: قوانین عادی ذیربط به شرح مندرج در دادخواست و اعمال ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری نسبت به خواسته را دارم.»
متن بخشنامه های مورد اعتراض به شرح زیر است:
” 1- بخشنامه 100186/98-28/3/1398 بانک مرکزی در خصوص دریافت ما به التفاوت ارزی کره، حبوبات، چای و کاغذ
با سلام- احتراماً
پیرو نامه های عمومی شماره 80661/98-12/3/1398 و شماره 58878/98-25/2/1398 ضمن ارسال تصویر نامه شماره 90399/60-28/3/1398 مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات وزارت صنعت، معدن و تجارت و ضمایم مربوطه حاوی کد تعرفه کالاهای مربوطه: در راستای اجرای تصمیمات کمیته بند 3-4 مصوبه کارگروه تنظیم بازار (جلسه مورخ 13/3/1398) در خصوص واردات کره، حبوبات، چای و کاغذ بدین وسیله به اطلاع می رساند:
1- در مواردی که تامین ارز بابت گشایش اعتبار اسنادی، ثبت برات اسنادی و حواله ارزی برای واردات کره، حبوبات، چای و کاغذ با نرخ رسمی (000/42 ریال به ازای هر دلار) صورت پذیرفته و کالای مربوطه تا تاریخ 18/3/1398 ترخیص نگردیده است، پذیرش اسناد حمل مربوطه و صدور اعلامیه تامین ارز منوط به دریافت مبلغ چهل و هشت هزار (000/48 ریال) به ازای هر دلار (بر مبنای نرخ تبدیل روز تامین ارز) از متقاضی با رعایت سایر مقررات خواهد بود. مقتضی است آن بانک وجوه مابه التفاوت دریافتی را بلافاصله به حساب شماره شبای 760100004001000910017806 IR خزانه داری داری کل کشور نزد این بانک واریز نمایند. ضمناً در این ارتباط لازم است آمار اطلاعات فوق در لبه ی ما به التفاوت سامانه تامین ارز ثبت گردد.
2- در خصوص موارد تامین ارز شده به نرخ های کمتر از چهل و دو هزار (000/42 ریال) از جمله نرخ های مبادله‌ای و آزاد می بایست علاوه بر دریافت مبلغ چهل و هشت هزار (000/48 ریال) ما به التفاوت معادل ریالی ارز تامین شده تا مبلغ چهل و دو هزار (000/42 ریال) به ازای هر دلار نیز از متقاضی اخذ گردد.
3- برای مواردی که اعلامیه تامین ارز آن بر مبنای نرخ رسمی قبل از ابلاغ این بخشنامه صادر گردیده است، در صورت مراجعه وارد کننده جهت پرداخت ما به التفاوت مبلغ چهل و هشت (000/48 ریال) به ازای هر دلار، لازم است آن بانک ضمن دریافت و واریز ما به التفاوت مذکور نسبت به صدور تاییدیه تسویه حساب مربوطه خطاب به سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولید کنندگان و رونوشت به وزارت صنعت، معدن و تجارت (مدیر کل دفتر برنامه ریزی تامین، توزیع و تنظیم بازار) و با ذکر نام شرکت، شماره ثبت سفارش، شماره و تاریخ پروانه گمرکی حاکی از ترخیص قطعی کالا، تناژ و ارزش محموله اقدام نمایند.
خاطر نشان می سازد کارمزدهای مربوط به نقل و انتقال و تبدیل ارز نیز مشمول پرداخت ما به التفاوت مقرر فوق‌الذکر خواهد بود.
خواهشمند است ضمن ابلاغ مراتب به کلیه شعب و واحدهای ارزی ذیربط بر حسن اجرای آن نیز نظارت نمایند.- اداره سیاستها و مقررات ارزی
2- بخشنامه شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی
با سلام؛
احتراماً، در راستای اجرای بند (11) دستور اول مصوبات سی و چهارمین جلسه کارگروه تنظیم بازار (جلسه مورخ 9/2/1398) در خصوص واردات گوشت قرمز گرم و منجمد) بدین وسیله به اطلاع می رساند.
1- در مواردی که تامین ارز بابت گشایش اعتبار اسنادی ثبت برات اسنادی و حواله ارزی برای واردات گوشت قرمز با نـرخ رسمـی (000/42 ریال بـه ازاء هـر دلار) صـورت پذیرفتـه و کـالای مربوطه تا کنون ترخیص نگردیده است پذیـرش اسناد حمـل مربوطـه و صـدور اعلامیـه تامین ارز منـوط به دریافت مبلغ چهـل و هشت هزار (000/48) ریال به ازای هـر دلار (بر مبنای نـرخ تبدیـل روز تـامین ارز) از متقاضـی با رعـایت سـایر مقررات خواهند بود مقتضـی است آن بانـک وجـوه مـا به التفاوت دریافتـی را بلافاصـله به حـساب شمـاره شبـای 760100004001000910017806 IR خزانه داری کل کشور نزد این بانک واریز نمایند. ضمناً لازم است در این ارتباط هماهنگی لازم با اداره آمار و تعهدات ارزی این بانک در خصوص چگونگی انعکاس آمار و اطلاعات ذیربط انجام پذیرد.
2- در خصوص موارد تامین ارز شده به نرخ های کمتر از چهل و دو هزار (000/42) ریال از جمله نرخ های مبادله‌ای و آزاد می بایست علاوه بر دریافت مابه التفاوت فوق الذکر به مبلغ چهل و هشت هزار (000/48) ریال مابه التفاوت معادل دلاری ارز تامین شده تا معادل دلاری چهل و دو هزار (000/42) ریال نیز از متقاضی اخذ گردد.
3- برای مواردی که اعلامیه تامین ارز آن بر مبنای نرخ رسمی قبل از ابلاغ این بخشنامه صادر گردیده است، در صورت مراجعه واردکننده برای پرداخت مابه التفاوت مزبور لازم است آن بانک نسبت به دریافت مابه التفاوت و واریز آن به حساب فوق الذکر اقدام نماید.
خاطر نشان می سازد کارمزدهای مربوط به نقل و انتقال و تبدیل ارز نیز مشمول پرداخت مابه التفاوت مقرر فوق الذکر خواهد بود. خواهشمند است ضمن ابلاغ مراتب به کلیه شعب و واحدهای ارزی ذیربط بر حسن اجرای آن نیز نظارت نمایند.- اداره سیاستها و مقررات ارزی”
در پاسخ به شکایت مذکور، اداره دعاوی حقوقی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به موجب لایحه شماره 148097/99-14/5/1399 توضیح داده است که:
” 1- به موجب بند (ج) ماده 11 قانون پولی و بانکی کشور مصوب سال 1351، تنظیم مقررات مربوط به معاملات ارزی و تعهد یا تضمین پرداخت های ارزی و همچنین نظارت بر معاملات ارزی از وظایف و اختیارات این بانک در راستای تعیین سیاستهای نظام پولی و ارزی کشور می باشد لذا به لحاظ صلاحیت این بانک در امور حاکمیتی مربوط به حوزه پولی و ارزی کشور، تنظیم مقررات ارزی در زمره وظایف و صلاحیتهای انحصاری این بانک محسوب می‌گردد. بر همین اساس بانک مرکزی بنا به تکالیف و اختیارات قانونی خود در مقاطع زمانی مختلف و با در نظر گرفتن شرایط و تحولات اقتصادی،نسبت به صدور بخشنامه و دستورالعمل در ارتباط با مسایل ارزی کشور از جمله اعتبارات اسنادی، بروات اسنادی، حواله های ارزی و …. اقدام می نماید.
2- تامین ارز از سوی بانک مرکزی به عنوان بانک عامل ( و نه متقاضی) و منحصراً جهت مصارف معین و برای پرداخت به ذینفع خارجی صورت پذیرفته و به بیان دیگر ارز تامینی، تسلیم متقاضی نمی شود، لذا عنوان بیع در آن مصداق نداشته و حق مکتسبه ای برای متقاضی ایجاد نمی شود بنابراین قوانین مربوط به بیع که شاکی آن را مستند خواسته خود قرار داده است در مانحن فیه موضوعیت ندارد. از سوی دیگر ارز تخصیص یافته از سوی بانک مرکزی، با اخذ تعهد از واردکننده مبنی بر التزام به ضوابط و مقررات اعلامی این بانک، در اختیار واردکنندگان قرار می گیرد و در صورتی که استفاه از آن وفق ضوابط و مقررات مذکور انجام نشده و کالای موضوعه مطابق با شرایط مربوطه وارد کشور نگردد، مراتب از سوی بخش حقوقی بانکهای عامل پیگیری می گردد. بنابراین تخصیص و تامین ارز به بانکهای عامل و بالطبع واردکننده به صورت غیرقطعی بوده وضابط این بانک تا زمان ورود کالا به کشور و ترخیص آن حاکم خواهد بود.
3- مطابق تبصره 3 ماده 7 قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب سال 1392 « حدود و مقررات اسفتاده از ارز را دولت تعیین می کند». بر این اساس تصویب نامه شماره 63793/ت55633هـ-16/5/1397 هیات وزیران، که به موجب بخشنامه های شماره 172104/97-20/5/1397 و 181407/97-27/5/1397 این بانک به شعبه بانکی کشور ابلاغ شـده مقرر نموده است: « تامین ارز به نـرخ رسمی صرفاً بابت کالاها با اولویت اول ( شامل کالاهای اساسی، ضروری، دارو و ملزومات و تجهیزات پزشکی) صورت گرفته و بابت سایر کالاها (اولویت دوم) از طریق بازار دوم ارز (نیما) امکان پذیر گردیده است. از سوی دیگر مطابق مفاد بند 5 اصلاحی از تصویب نامه شماره 70220/ت55633هـ-29/5/1397 و تصویب نامه الحاقی شماره 130424/ت56868هـ-10/10/1398 هیات وزیران و با اتخاذ تصمیمات کمیته بند 3-4 مصوبه کارگروه تنظیم بازار (جلسه مورخ 13/3/1398) و نامه شماره 90399/60-28/3/1398 مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات وزارت صنعت، معدن و تجارت مقرر گردیده است در صورت عدم ترخیص کالا قبل از تغییر گروه کالایی و ارایه تاییدیه از سازمانهای ذیربط مبنی بر عدم تحویل و یا توزیع کالا در شبکه های تحت نظارت آنها و با اخذ تعهدنامه از واردکننده مبنی بر پرداخت مابه التفاوت علی الحساب نرخ ارز، به قیمت مصوبه نرخ ارز تخصیصی (معادل 000/42 ریال به ازای هر دلار)، به میزان 000/48 ریال (تا اعلام مبلغ قطعی مابه التفاوت بابت هر کالا) محاسبه و پرداخت آن حداکثر ظرف شش ماه از تاریخ ترخیص صورت پذیرد.
4- کالای موضوع ثبت سفارش مطروحه از سوی شرکت کیا تجارت گستر پرتو
لاشه گوسفند تازه و با کد تعرفه شماره 02041000 می باشد که بر اساس تصویب نامه های فوق الذکر و نامه های ابلاغی این بانک، مشمول پرداخت مابه التفاوت علی الحساب نرخ ارز به میزان 000/48 ریال به ازای هر دلار گردیده است. علی ایحال با عنایت به مراتب فوق الذکر و توجهاً به اینکه اقدامات این بانک در رابطه با مقررات ارزی از جمله وظایف و اختیارات این بانک در راستای اعمال حاکمیتی بوده و حق مکتسبه ای برای افراد ایجاد نمی‌کند بنابراین ادعای مربوطه مبنی بر عطف به ماسبق نشدن مقررات ارزی در مانحن فیه موضوعیت نخواهد داشت. بر این اساس مصوبه مربوطه هیچ مغایرتی با موازین شرعی و قانونی نداشته و هیچگونه تخطی از مقررات از سوی این بانک صورت نگرفته است، لذا صدور رای شایسته مبنی بر رد شکایت شاکی مورد استدعاست. »
قایم مقام دبیر شورای نگهبان به موجب نامه شماره 21819/102/99-26/11/1399 اعلام کرده است که:
” موضوع بندهای 3، 2، 1 بخشنامه های شماره 100186/98-28/3/1398 و 58878/98-25/12/1398 بانک مـرکزی جمهوری اسـلامی ایران در خصوص واردات گـوشت، کره، حبوبـات، چـای و کاغذ در جلسه مـورخ 15/8/1399 فقهای معظم شورای نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت که به شرح ذیل اعلام نظر می گردد: بخشنامه های مورد شکایت نسبت به معاملات قطعی شده که وجه ریالی آن پرداخت شده و ضمن شرط معتبری در قرارداد اولیه یا ضمن تعهد معتبری قید نشده که مابه التفاوت را جهت ترخیص بپردازند، خلاف موازین شرع دانسته شد و اخذ مابه التفاوت شرعی نمی باشد. “
هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ 28/2/1400 با حضور معاونین دیوان عدالت اداری و روسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رای مبادرت کرده است.
رای هیات عمومی
با توجه به این که قایم مقام دبیر شورای نگهبان به موجب نامه شماره 21819/102/99-26/11/1399 اعلام کرده است که از نظر فقهای معظم شورای نگهبان بخشنامه های مورد شکایت نسبت به معاملات قطعی شده که وجه ریالی آن پرداخت شده و ضمن شرط معتبری در قرارداد اولیه یا ضمن تعهد معتبری قید نشده که مابه التفاوت را جهت ترخیص بپردازند، خـلاف موازین شـرع دانسته شد، بنابراین بندهای 1، 2 و 3 بخشنامه شماره 100186/98-28/3/1398 و بخشنامه شماره 58878/98-25/2/1398 بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در اجرای حکم مقرر در تبصره 2 ماده 84 و ماده 87 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 و از جهت تبعیت از نظر فقهای شورای نگهبان مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و مواد 13 و ۸۸ قانون مذکور از تاریخ تصویب ابطال می‌شود.
مهدی دربین- معاون قضایی دیوان عدالت اداری
