بسمه تعالی
تاریخ: 25/2/84 شماره دادنامه: 88 کلاسه پرونده: 83/663
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: آقای محمد کردزاده کرمانی.
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بخشنامه شماره 175/170/2000 مورخ 13/3/1383 وزارت امور خارجه.
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، در سال 1382 از جانب وزارت امور خارجه به عنوان رایزن اقتصادی سفارت در قرقیزستان عازم ماموریت شدم. بدلیل اینکه در مدرسه سفارت در قرقیزستان دوره پیش دانشگاهی نداشت نتوانستم خانواده ام را به محل ماموریت ببرم. وزارت امور خارجه طی بخشنامه شماره 175/170/200 مورخ 13/3/1383 اعلام نموده، کارمندان مجازند که هر سال 4 ماه غیر مستمر و یا 2 ماه متوالی بدون همسر در ماموریت باشند. هنوز 2 ماه از تاریخ صدور این بخشنامه نگذشته بود که در تاریخ 1/5/1383 حکم پایان ماموریت اینجانب را صادر کرده اند. این بخشنامه غیر قانونی بوده و عطف بماسبق نیز شده است. استحضار دارند که دخالت در امور خصوصی و زندگی شخصی بدون تاثیر منفی به وظایف خدمتی و ماموریتی خلاف قانون است. نظر به اینکه این بخشنامه مغایر اساسنامه و قانون وظایف وزارت امور خارجه مصوب 1364 و خارج از حدود اختیارات مقام صادر کننده می باشد درخواست ابطال آن را دارد. وکیل دعاوی وزارت امور خارجه در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 108/110 مورخ 8/2/1384 اعلام داشته اند، با صدور ابلاغ ماموریت شماره 7442 مورخ 5/3/1382 شاکی در تاریخ 7/6/1382 به صورت مجرد به محل خدمت (بیشکک قرقیزستان) وارد می شود و تاریخ 1/6/1383 یک سال تمام به صورت مجرد در آنجا می ماند و از آوردن خانواده خود به محل ماموریت خودداری می کند. با توجه به بخشنامه وزارتی در مورد مجردین باید عنوان نمود که ماموریتهای وزارت خارجه از حساسیتهای خاص برخوردار است و با توجه به برخی از اصول اخلاقی اعزام مامرین ثابت بدون همسر بعضاً عواقب سویی در پی داشته است وزارت امور خارجه تصمیم گرفت که برای حفظ شیونات از اعزام افراد مجرد به ماموریتهای ثابت خودداری کند و از مامورین خواسته شده تا خانواده خود را به همراه ببرند و برای خانواده شاکی نیز پاسپورت و بلیط تهیه شده ولی ایشان از بردن خانواده اش به ماموریت خودداری نموده است. صدور بخشنامه وزارتی منافاتی با قانون اساسی و سایر قوانین ندارد بلکه با قوانین جمهوری اسلامی ایران سازگار نیز می باشد. اولاً بر اساس اساسنامه وزارت خارجه 1_ اعزام به ماموریت برای کارمند یک حق تلقی نمی گردد. بلکه وظیفه است که از سوی وزارتخانه در صورت نیاز به کارمند محول می گردد. 2_ وزارت متبوع به کارمندان هیچ گونه تعهدی در خصوص تحصیل فرزندان نداده است اگرچه تسهیلات فراهم می نماید. 3_ نامبرده میتوانست با درک عدم انطباق شرایط به محل مامـوریت نرود و انصراف دهد. 4_ شاکـی عنوان نموده هیچ خلافی نکرده است ملاحظه میفرمـایید حداکثر او می توانسته است 4 ماه مجرد بماند در صورتی که یکسال مانده است این تخلف بوده است. با توجه به مطالب مذکور تقاضای رسیدگی و رد دعوی واهی خواهان را دارد. هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور روسای شعب بدوی و روسا و مستشاران شعبه تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رای مینماید.
رای هیات عمومی
نظر به اختیارات قانونی وزارت امور خارجه در زمینه تعیین شغل و محل خدمت کارمندان آن وزارتخانه از جمله اختیار مطلق وزارتخانه مذکور در انتخاب اشخاص به منظور اعزام آنان به ماموریت خارج از کشور و تعیین شرایط و ضوابط مربوط به دوران ماموریت خارج از کشور، بخشنامه مورد اعتراض مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات وزیر امور خارجه در تنظیم و تصویب آن نمیباشد./
معاون قضایی دیوان عدالت اداری
مقدسیفرد
