رای شماره ۹۱ مورخ ۱۳۸‍۰/‍۰۳/۲۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری

کلاسه پرونده: 19/79

شماره دادنامه: 91

تاریخ رای: یکشنبه 27 خرداد 1380

شاکی: آقای سیدجمال هاشمی مهر

موضوع: ابطال تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 هیات وزیران

مقدمه: شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته‌اند، پس از اجراء طرح هماهنگ پرداخت قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 1368/1/20 اجراء نگردید. در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه پرداخت با پنجاه درصد حقوق و مزایا به‌عنوان فوق‌العاده کار با اشعه بیان نموده‌ است. در تاریخ 1378/3/17 هیات وزیران به موجب مصوبه 1816/ت19969هـ تصویب نمودند. «از تاریخ 1378/6/1 مبنای محاسبه میزان فوق‌العاده کار با اشعه، حقوق و فوق‌العاده شغل تعیین می‌شود.» آیا با این مصوبه می‌توان اجرای قانون را محدود کرد. اینجانب تقاضای احتساب مابه‌التفاوت حق اشعه از تاریخ 1380/1/1 طبق احکام سال 1370 الی 1378/6/1 و ابطال مصوبه مذکور را دارم.معاون دفتر امور حقوقی ریاست جمهوری در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 1775 مورخ 1379/12/14 اعلام داشته‌اند:نظر به این‌که به موجب بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه، قانونگذار برای تعیین میزان فوق‌العاده کار با اشعه عبارت «تا پنجاه درصد حقوق و مزایا» را به کار برده است نه عبارت »پنجاه درصد حقوق و مزایا» لذا دولت در تعیین میزان فوق‌العاده مزبور تا سقف پنجاه درصد مخیر بوده است.همان‌گونه احکام کارگزینی شاکی دلالت دارد بر اساس قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 1368 و به میزان مقرر در تصویب‌نامه شماره 112026/ت578هـ مورخ 1369/2/29 تا شهریور سال 1378 فوق‌العاده کار با اشعه به نامبرده پرداخت شده ‌است.از شهریور سال 1378 میزان فوق‌العاده کار با اشعه براساس تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 1378/3/17 افزایش یافته ‌است.با توجه بمراتب فوق و عنایت به این‌که فوق‌العاده کار با اشعه شاکی مستمراً پرداخت شده‌ است و با توجه به این‌که تعیین میزان فوق‌العاده نیز با دولت بوده لذا درخواست رد دادخواست را دارد.

هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‎الاسلام‎والمسلمین دری‎نجف‎آبادی و با حضور روسای شعب بدوی و روسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به ‌صدور رای می‏نماید.

رای هیات عمومی

با عنایت به ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مبنی بر تعلق مزایای مقرر در ماده مذکور به مستخدمین واجد شرایط بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار به تشخیص واحد قانونی و طبق آیین‌نامه‌های مربوطه، حکم مقرر در بند 4 این ماده مشعر بر پرداخت فوق‌العاده کار با شاعه تا میزان پنجاه درصد حقوق و مزایا مفید الزام واحد دولتی مربوط به پرداخت فوق‌العاده مزبور به ماخذ کامل پنجاه درصد حقوق و مزایای مستخدم از تاریخ 1/1/70 نمی‌باشد، بنابراین تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 1378/3/17 هیات وزیران در خصوص کیفیت احتساب و پرداخت فوق‌العاده مذکور از تاریخ 1378/6/1 مغایرتی با قانون ندارد.

رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – درّی نجف آبادی

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

Powered by Froala Editor

فهرست مطالب این صفحه

مشاوره و راهنمایی

سایت حقوقی حاوی قوانین و مقررات تنقیح شده، موضوعات حقوقی، آراء وحدت رویه دیوان عالی کشور، آراء هیات عمومی و هیات های تخصصی دیوان عدالت اداری و نظرات مشورتی

تماس بگیرید
تبلیغات
مطالب منتخب
پربازدیدها
مطالب مرتبط
داتیک در شبکه‌های اجتماعی