کلاسه پرونده: 196/80
شاکی: آقای سیداصغر موسوی
موضوع: ابطال بخشنامههای 382 مورخ 29/8/1355 و 386 مورخ 5/10/1355 سازمان تامین اجتماعی
تاریخ رای: یکشنبه 5 آبان 1381
شماره دادنامه: 270
مقدمه: شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، در بخشنامههای مورد شکایت، سازمان تامین اجتماعی مقرر داشته، هرگاه اضافهکاری بیش از 2 ماه در سال پرداخت شود جزو مزایای مستمر محسوب شده و باید حق بیمه از آن کسر گردد. با عنایت به مراتب ابطال بخشنامههای 382 مورخ 1355/8/29 و 386 مورخ 1355/10/5 که در واقع وضع مقررات جدید است را دارد.معاون حقوقی و امور مجلس سازمان تامین اجتماعی در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 39107/7100 مورخ 1380/11/12 اعلام داشتهاند:شکایت مربوط به مضووع کسر حق بیمه از مبالغ اضافهکاری در قالب اعتراض به بخشنامههای 382 و 386 شکایت جدیدی نبوده و بلکه قبلاً تحت عنوان اعتراض به بخشنامه شماره 5 جدید درآمد توسط سازمان اتکا مطرح گردیده و هیات عمومی دیوان عدالت اداری نیز طی دادنامه 93 مورخ 1373/8/14 در پرونده کلاسه 72/228 موضوع را مغایر قانون تشخیص نداده است.از آنجایی که پرداخت اضافهکار پس از ارجاع کار اضافی توسط کارفرما و انجام آن توسط کارگر از جمله اختیارات کافرما نبوده و بلکه به صورت حقوق جلوهگر می‌شود نه مزایا و اساساً همان‌گونه که از عنوان اضافهکار نیز پیداست، پرداخت فوقالعاده مذکور در مقابل و به ازاء انجام کار بیشتر میباشد و به عنوان مزایای تبعی انجام کار تلقی نمی‌شود و از حیث ماهیتی فرقی میان کار عادی و موظف کارگر با کاراضافی وجود ندارد و تنها اختلاف آن دو از حیث زمان انجام و میزان پرداخت میباشد.هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجتالاسلاموالمسلمین درینجفآبادی و با حضور روسای شعب بدوی و روسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به‌صدور رای مینماید.
رای هیات عمومی
موضوع اعتراض به کسر حق بیمه از فوقالعاده اضافهکار ساعتی در اجرای قانون تامین اجتماعی قبلاً مورد رسیدگی قرار گرفته و به شرح دادنامه شماره 93 مورخ 1373/8/14 هیات عمومی دیوان مفاد بخشنامه شماره 5 جدیدی درآمد در این خصوص مغایر قانون شناخته نشده است. بنابراین موردی برای رسیدگی و امعان نظر مجدد در این زمینه وجود ندارد و شکایت شاکی مشمول مدلول دادنامه فوقالذکر است.
رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری – درّی نجف آبادی
